iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

«Δεν είχα σκεφτεί καθόλου να γράψω βιβλίο. Τον περασμένο Οκτώβριο με προσέγγισαν

δύο νέοι άνθρωποι που έχουν τον εκδοτικό οίκο Memento, και μου το πρότειναν.

Η μεγάλη τους αγάπη για το βιβλίο, την προστασία του συγγραφέα και όχι την εμπορικότητα,

με έπεισαν κι έτσι συμφώνησα. Εξαιτίας τους βγαίνει τώρα το βιβλίο. Ως τότε εγώ είχα

γράψει δύο-τρία κείμενα, αλλά για μένα, σαν ψυχοθεραπεία.

Δεν είμαι συγγραφέας γι΄αυτό και η πρώτη μου αντίδραση στο άκουσμα του βιβλίου

ήταν να βάλω τα γέλια. Ακόμα έχω αμφιβολίες -νοιώθω σαν να πηγαίνω πέμπτη δημοτικού

και να γράφω έκθεση για το πως πέρασα το Πάσχα στο χωριό με τον παππού και την γιαγιά…

Οι εκδότες μου επιμένουν ότι ακριβώς αυτός ο τρόπος είναι που τους ενδιαφέρει, ειδικά

γιατί καταπιάνομαι με τα Α.με.Α και τους αυτιστικούς. Αυτή η ωμή αλήθεια. Γιατί ο

κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει την αλήθεια που συμβαίνει μέσα σε ένα σπίτι,

σαν πραγματικότητα, όχι με κακομοίρικο τρόπο και διάθεση

Ξεκίνησα να γράφω τον Δεκέμβριο του 2019 και το τέλειωσα μέσα σε τέσσερις μήνες,

γιατί πολύ απλά το είχα όλο μέσα μου. Ήξερα εξαρχής πώς θα το ξεκινήσω, πού θα το πάω

και πώς θα το τελειώσω. Το μοναδικό κεφάλαιο που προστέθηκε είναι αυτό του Εγκλεισμού,

τώρα με τον Κορωνοϊό. Η γραφή έβγαινε μονορούφι αλλά γινόταν πολύ δύσκολο για μένα

όταν έπρεπε να το ξανακοιτάξω, να ξαναδώ τα κείμενα, γιατί δεν ήθελα. Πως να γράψεις

για μια κηδεία χωρίς θάνατο;

Τα κεφάλαια που αναφέρομαι στην διάγνωση ήταν τα πιο δύσκολα. Σκέφτομαι ότι θα το

διαβάσουν γονείς με το ίδιο πρόβλημα και δεν θέλω να τους φέρω σε απόγνωση. Γιατί το βιβλίο

μου ξεκινάει από την διάγνωση και λέω πράγματα που δεν έχω πει ποτέ. Μιλάω πρώτη φορά για

την αδελφή του Γιάννη, χωρίς να αποκαλύπτω το όνομά της. Αναφέρομαι όμως σε εκείνη για

να μιλήσω για τα αδέλφια των αυτιστικών, πόσο σκληρή είναι η κατάσταση μέσα στο σπίτι και

πώς τελικά τα καταφέραμε –γιατί έτσι πιστεύω. Μου έδωσε την συγκατάθεσή της, όπως και ο

πατέρας του Γιάννη. Μαζί διαλέξαμε και τις φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο.

Κι αυτή είναι μια νίκη μου. Ξέρεις, δεν είπα ποτέ στην αδελφή του, και το γράφω αυτό μέσα

στο βιβλίο, ότι “πρέπει” να αγαπάς τον Γιάννη. Δεν πρέπει. Αγαπάμε μόνον αν θέλουμε. Οπότε ναι,

ήταν μια νίκη, μια νίκη αναγνώρισης ότι όντως προσπαθώ για κάτι καλό και ότι δεν εκθέτω την ζωή

μας για το τίποτα. Ό,τι, το κάνω για να πάμε όλοι, ο κόσμος και συγκεκριμένα η Ελλάδα,

ένα βήμα μπροστά.

Όταν έχεις ένα πρόβλημα, μόνον αν το επικοινωνήσεις έχεις πιθανότητα να το βάλεις

στον δρόμο της λύσης. Εγώ δεν το επικοινώνησα μόνον, το ανέδειξα, λέγοντας ότι μπορώ

να είμαι μητέρα ενός πολύ βαριά αυτιστικού, κλεισμένη μέσα στο σπίτι, αλλά συγχρόνως

μπορώ και να κάνω όλα τα υπόλοιπα που κάνει μια γυναίκα στην δική μου ηλικία. Και να βγω,

και να ερωτευτώ, και να λείψω ένα σαββατοκύριακο… Εννοείται ότι κάθε τι που κάνω

απαιτεί μια τεράστια χορογραφία και προετοιμασία τουλάχιστον ενός 24ωρου. Δεν κλείνω

την πόρτα και φεύγω.
Ναι, μου συνέβη κάτι κακό. Είμαι χάλια. Εννοείται ότι είμαι χάλια, χάλια μαύρα,

αλλά το προσπαθώ, δεν κλαίγομαι. Αυτό έγινε. Όλο το άλλο όμως, είναι επιλογή σου.

Κι η δική μου επιλογή είναι να προσπαθώ, όσο μπορώ, να ζήσω φυσιολογικά με το πρόβλημα

που έχω μέσα στο σπίτι. Το βιβλίο μου, που σύντομα θα μεταφραστεί και στα αγγλικά, θα έλεγα

ότι είναι ένα βοήθημα, ένα εγχειρίδιο επιβίωσης».

To βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Memento και μπορείτε να το παραγγείλετε ηλεκτρονικά εδώ

Εξώφυλλο: Μαρίνα Ματινοπούλου 

Η παρουσίαση του βιβλίου προγραμματίζεται για το φθινόπωρο, στο Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)