Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Θεόδωρος Ρούζβελτ. Είχε
γεννηθεί σαν σήμερα
Βίωσε το αδιανόητο...


Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1858 και πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1919. Ήταν ο 26ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήταν γιος του μεγαλοτραπεζίτη Θεόδωρου Ρούζβελτ, γόνου εύπορης οικογένειας της Νέας Υόρκης. Το 1881 εκλέχτηκε με το ρεπουμπλικανικό κόμμα μέλος του πολιτειακού κοινοβουλίου της Νέας Υόρκης αλλά το 1884 παραιτήθηκε εξαιτίας μιας μοιραίας σύμπτωσης, όταν η μητέρα και η γυναίκα του πέθαναν την ίδια μέρα. Κουμπάρος στον πρώτο του γάμο ήταν ο αδερφός του Έλιοτ.

Η εξωτερική του πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί ιμπεριαλιστική. Κατά την εποχή του οι Η.Π.Α. εξασφάλισαν τη Χαβάη και τη διώρυγα του Παναμά. Η προεδρία του σημαδεύτηκε από την κατακόρυφη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες βέβαια κατέστησαν τις Η.Π.Α. στρατιωτική υπερδύναμη. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής ο Ρούζβελτ ήρθε σε σύγκρουση με τα μεγάλα κεφάλαια και προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ο μετέπειτα πρόεδρος των Η.Π.Α. Φραγκλίνος Ρούζβελτ ήταν μακρινός ξάδερφος του.

Διαβάστε παρακάτω μερικά από τα αποφθέγματά του, που έμειναν στην ιστορία.

Για την αδράνεια - Δεκέμβριος 1895
«Το να κάθεται κανείς στο σπίτι του, να διαβάζει την εφημερίδα του και να γελά με τα παραπτώματα των ανθρώπων που προσπαθούν να κάνουν κάτι είναι εύκολο, αλλά αισθητά αναποτελεσματικό».

Για το θάρρος - Οκτώβριος 1898
«Μια ήρεμη κι εύκολη ζωή δεν αξίζει αν βλάπτει τις ίνες του εγκεφάλου, της καρδιάς και των μυών. Πρέπει να τολμήσουμε να γίνουμε μεγάλοι και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι το μεγαλείο είναι ο καρπός του μόχθου, της θυσίας και το υψηλό θάρρος… Για εμάς είναι η ζωή της δράσης, της επίπονης εκτέλεσης του καθήκοντος. Ας ζήσουμε αγωνιζόμενοι σκληρά. Ας διατρέξουμε τον κίνδυνο της φθοράς από αυτόν της… σκουριάς».

Για την εργασία - Σεπτέμβριος 1902
«Δεν αντιμετωπίζω με οίκτο αυτούς που εργάζονται σκληρά και κάνουν δουλειές που δεν αξίζουν πολλά. Τους θαυμάζω. Λυπάμαι εκείνους που δεν εργάζονται, σε οποιαδήποτε κοινωνική βαθμίδα κι αν θεωρούν ότι ανήκουν».

Για τη διαφορετικότητα - Νοέμβριος 1902
«Δε μπορώ να συμφωνήσω με την άποψη ότι η πόρτα της ελπίδας, η πόρτα της ευκαιρίας, θα κλείσει μπροστά σε οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από το πόσο αξίζει, μόνο και μόνο λόγω της φυλής ή του χρώματός του. Μια τέτοια στάση θα ήταν θεμελιωδώς αντίθετη με τις πεποιθήσεις μου».

Για την επιτυχία - Απρίλιος 1910 
«Δεν είναι καλό για ένα έθνος να θαυμάζει λανθασμένα πρότυπα επιτυχίας. Και δεν υπάρχει πιο λανθασμένο πρότυπο από τη θεοποίηση της υλικής ευημερίας».