Έπρεπε να κατέβω - εξπρές από τη Ραφήνα στην Αθήνα. Σε αυτό το σύντομο ''ταξίδι'' σας περιγράφω με όσο πιο λίγες λέξεις μπορώ τι είδα...
Ρακένδυτος άστεγος ηλικιωμένος (λυπάμαι για τον άνθρωπο) στην οδό Σόλωνος ψάχνει σε κάδο απορριμμάτων με γυμνά χέρια. Γίνεται να μην ακούμπησε τίποτα μετά, που θα πιάναμε ίσως όλοι μας? Αυτός μάλλον δεν θα έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει...
Ντελίβερι φταρνίζεται στον αέρα εν κινήσει ενώ δίπλα του υπήρχαν κι άλλα οχήματα στην οδό Ιπποκράτους. Στη συνέχεια αφηρημένος (λέω εγώ) σκουπίζει τη μύτη με το χέρι του!
Κυρία γύρω στα 70 - ναι στα 70 - περπατάει στην οδό Ακαδημίας και ξαφνικά φτύνει στο πεζοδρόμιο! Δίπλα της περπατούσαν κι άλλοι άνθρωποι...
Καταστηματάρχης (εδώ δεν μπορούμε να πούμε οδό και αντικείμενο) σκουπίζει τη μύτη του με μία βιαστική κίνηση και μετά από λίγο δίνει ρέστα και κέρματα και χαρτονομίσματα σε κύριο που αγόρασε κάτι...
Η τελευταία ματιά ήταν στην πλατεία Ομονοίας και πέριξ (γιατί κάπου εκεί ήταν ο τελικός για λίγα λεπτά προορισμός μου στην οργάνωση ''Γιατροί του Κόσμου'') όπου δεκάδες αλλοδαποί όλων των εθνικοτήτων μαζί με ένα κράμα από ναρκομανείς ''ερείπια'' (κι ένας ημίγυμνος παρά το κρύο) ήταν ''λογικό'' είναι στον δικό τους κόσμο με τριτοκοσμικές συνθήκες υγιεινής στην καρδιά της Αθήνας.
Στην Αθήνα όπου αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε τσιμεντένια ''κουτιά'' πάνω από 4.000.000 άνθρωποι.
Ο κορωνοιός (αν τον είχε ασυμπτωματικά) από το χέρι του κυρίου που σκούπισε τη μύτη του με το χέρι και έδωσε ένα ευρώ μπορεί να βρεθεί - από χέρι σε χέρι - ποιός ξέρει πού και σε πόσους...
Ο κορωνοιός (αν τον είχαν) από τα αεροσταγονίδια του φταρνίσματος του κούριερ ή της ροχάλας της κυρίας μπορεί να τον εισέπνευσε ένας πολίτης που τηρεί σχολαστικά τους κανόνες προφύλαξης, αλλά δεν φορούσε μάσκα όπως συστήνουν εμφατικά οι επιστήμονες, γιατί δεν είναι άρρωστος και δεν υπάρχει λόγος. Ο πολίτης αν δεν νοσήσει, μπορεί όμως να κολλήσει τον ιό στη συζυγό του, στα παιδιά του ή στους γονείς του που τηρούν ευλαβικά το ''μένω σπίτι'' ή τηρούσαν το ''δεν πάω εκκλησία''. Και από ένα φτάρνισμα στην Ιπποκράτους να χάσουν τη ζωή τους...
Ο κορωνοιός μπορεί να ''φώλιασε'' στη χειρολαβή ενός λεωφορείου που ανέβηκε ο αλλοδαπός (αν τον είχε πάντα) και να την έπιασε κι ένας άλλος άνθρωπος που αφηρημένος (αν και δεν θα έπρεπε με τίποτα) έτριψε το μάτι του γιατί τον ''έτρωγε'' και να βρεθεί αντί στο σπίτι στου στο νοσοκομείο...
Δεν θέλω να σκεφτώ σε πόσα παγκάκια κάθισε με σιδερένια ''χερούλια'' ή πόσα μέρη ακούμπησε το χέρι του άστεγου ηλικιωμένου (αν κι αυτός είχε τον κορωνοιό).
Εγώ σε μισή ώρα είδα πέντε περιστατικά της επικίνδυνης ''ζώνης''. Αναρωτιέμαι ποιός είναι ο πραγματικός αριθμός των εν δυνάμει ξενιστών του κορωνοιού στην Αθήνα, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον πλανήτη.
Φυσικά και δεν μπορώ να τρομάξω, γιατί από μόνη της αυτή η σκέψη είναι τόσο τρομακτική που αναιρεί το αίσθημα του τρόμου. Κάτι σαν ομοιοπαθητική...
Μακάρι η πανδημία να ολοκληρώσει τον κύκλο της όσο πιο σύντομα γίνεται με τα λιγότερα δυνατόν θύματα.
Ας έχουμε - όσο μπορούμε ελπίδα και αισιοδοξία - και ας ακούμε με προσοχή τις μας λένε οι επιστήμονες μέρα με τη μέρα...
Καμία απολύτως αξία δεν έχει η ασημαντότητα του ονοματός μου, αλλά ίσως κάποιοι να είναι περίεργοι. Ο καθένας από τους (ελπίζω πολλούς ανθρώπους σε αυτή τη χώρα) έχει τέτοιες μαρτυρίες και ανησυχίες. Μόνο για τους περίεργους όμως...
ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ