iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Και παρακαλώ δεν είναι προσωπικό το θέμα, καθώς είμαι 57, ούτε έχω κάποιον συγγενή ή στενό φίλο στη ζωντανή και μάχιμη ηλικία 65 -75 ώστε να μιλώ εξ ονοματός τους. Συνεπώς δεν μιλάω από προσωπικό συμφέρον, αλλά με βάση την κοινή λογική και προπαντός τις δημοκρατικές αρχές και ηθικές αξίες που καταπατά η πρόταση αυτή του ''Μεγάλου Αδελφού''.

Αναρωτιέμαι γιατί κάποιος στα 67,68 για το κράτος να μπορεί να εργάζεται νόμιμα (και μετά να παίρνει σύνταξη) ή να οδηγεί νόμιμα ή να εκλέγεται βουλευτής ή τόσα άλλα πράγματα αλλά παράλληλα αυτή η ηλικία να είναι και απαγορευτική για να βγαίνει από το σπίτι του? Ποιός κανονικός επιστήμονας ή πολιτικός θεωρεί ότι όλοι οι 70ρηδες είναι "τελειωμένοι" με φοβερά προβλήματα υγείας ή το αντίθετο όλοι οι 45ρηδες - 50ρηδες χαίρουν άκρας υγείας και είναι αθλητές;

Δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα και τους πάντες. Προφανώς είναι κατά περίπτωση σε αυτό το ιδιαίτερο ηλικιακό φάσμα. Δέχομαι την καλή πρόθεση για την προστασία της υγείας τους το μέτρο, αλλά παραπάει 65ρηδες και 70ρηδες να θεωρούνται για »το νεκροταφείο». Θα έλεγα ακόμη και για πολλούς 75ρηδες που "στέκονται" και είναι αξιοθαύμαστοι, αλλά βέβαια είναι λίγοι αυτό είναι αλήθεια.

Καλά θα κάνει λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να "πετάξει από το παράθυρο" αυτούς τους τσαρλατάνους που εισηγούνται τέτοιες αηδίες που είναι και αντισυνταγματικές και αντιδημοκρατικές και απάνθρωπες.
Το προφίλ υγείας του καθενός είναι διαφορετικό. Εκτός κι η κυβέρνηση ξαμολύσει στους δρόμους τους αστυνομικούς να ζητάνε ταυτότητα από τους "γέρους" για να διαπιστώνουν την ηλικία τους και να τους κόβουν πρόστιμο αν είναι 65+ και επιστροφή στη "φυλακή" του σπιτιού ώσπου να βρεθεί εμβόλιο το 2021. Είναι τραγικά πράγματα αυτά…

Εντάξει οι περισσότεροι ηλικιωμένοι (δυστυχώς υπήρξαν και οι εξαιρέσεις των νταήδων επαναστατών) πειθάρχησαν, σεβάστηκαν την υγεία τους και τις οικογενειές τους και κάθισαν σπίτι επί επί σχεδόν δύο μήνες. Δεν αντέχουν άλλο όμως. Είναι ασήκωτο ψυχικό βάρος για έναν ηλικιωμένο να στερηθεί το καφεδάκι με τα φιλαράκια του στο καφενείο, τα ΚΑΠΗ ή το παγκάκι του πάρκου. Είναι τρομακτικό για μια ηλικιωμένη να μην μπορεί να πάει το εγγόνι της στο σχολείο ή να "κουτσομπολέψει" με τη φιλενάδα της στο δρόμο. Για το σοκ του εκκλησιασμού δεν το συζητώ, εδώ κι εμείς οι νεότεροι κλυδωνιστήκαμε το Πάσχα.

Κλείνοντας πίστευα ακράδαντα ότι δεν θα ξαναβρισκόταν στην Ελλάδα κάποιος άρρωστος νους, κάποια σκοτεινή ψυχή να μετράει με ηλικιακή "μεζούρα" την αξιοπρέπεια και τη δίψα για ζωή. Θα κουβαλάω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου την ερεβώδη απόφαση κάποιου – που δεν έμαθα ποτέ ποιός ήταν γιατί κρυβόταν στον λαβύρινθο της εξουσίας – να σταματήσει το ποδόσφαιρο σε όσους έφταναν 39 ετών στις ερασιτεχνικές κατηγορίες του πρωταθλήματος της Αθήνας στις αρχές του 2000. Και ήταν και…δημοκρατική κυβέρνηση Σημίτη σημειώστε τότε. Κάποιος καρεκλοκένταυρος σαπιοκοιλιάς παράγοντας της ΕΠΟ (Ελληνική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) που δεν θα είχε παίξει ποτέ μπάλα στη ζωή του ή θα είχε απωθημένα γιατί "φύλαγε τα ρούχα" στον πάγκο, ξύπνησε ένα πρωί, φαντάζομαι θα κάπνισε μισό πακέτο τσιγάρα, θα ήπιε και μια φραπεδούμπα και θα πήγε στο γραφείο του να "πουλήσει" ιδέα για την αναμόρφωση του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θεώρησε λοιπόν αυτός ο άθλιος τύπος ότι όποιος φτάνει 39 ετών δεν έχει δικαίωμα πλέον να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Να συνεχίσει να αθλείται στα γήπεδα. Γιατί "έτσι του ‘ρθε". Αν ένας ποδοσφαιριστής άντεχε να παίζει ως τα 42, 45, 50 όσο επιθυμεί - και η ομάδα του, ο προπονητής του τον χρειαζόταν είτε στην εντεκάδα, είτε ως αλλαγή είτε ως "σύμβολο", "σημαία" στο ρόστερ (να παίζει 5 λεπτά στο τέλος όπως ο Τότι στη Ρόμα) για τους νεότερους, με την απόφαση του σαπιοκοιλιά της ΕΠΟ δεν μπορούσε να τον έχει. Κι έτσι χιλιάδες εν ενεργεία αθλητές από το 2003 και μετά που εφαρμόστηκε αυτή η φασιστική διάταξη σταμάτησαν βίαια το ποδόσφαιρο για τον παραλογισμό κάποιου ελεεινού παράγοντα.

Αυτός ο τύπος - ''φάντασμα'' της ΕΠΟ το 2003, όπως και αυτός ο άγνωστος πολιτικάντης του 2020 στην ουσία καταδικάζουν ανθρώπους "πριν την ώρα τους".
Γιατί ξεχνάνε το πολύ απλό ότι ο χρόνος μας μετράει, δεν τον μετράμε εμείς…