iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

"Βασανίστηκα" πολύ μέχρι να αποφασίσω να δημοσιοποιήσω αυτές τις σκέψεις στην κλειστή κοινωνία της Ραφήνας. Και τελικά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν σωστή απόφαση. Όπως και νάχει τώρα έχω πατήσει το enter και έχω γίνει βορά στη "ζούγκλα" του διαδικτύου.

Έξι μήνες συμπληρώνει σήμερα - από τις 14 Σεπτεμβρίου 2017 - η ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr και ένιωσα την αδήριτη ανάγκη να γράψω αυτό που πιστεύω. 

Επειδή το κείμενο - το ξέρω - είναι μεγάλο για να το διαβάσει κάποιος στην εποχή της ταχύτητας του ίντερνετ και των ''εύκολων'' τίτλων για κλικαρίσματα, σας παρακαλώ, αν θέλετε, διαβάστε μόνο την επόμενη παράγραφο και τίποτε άλλο.

Μετά από 54 χρόνια ζωής σε αυτόν τον κόσμο και μετά από 33 χρόνια εργασίας στο βορβορώδες επάγγελμα της δημοσιογραφίας έμαθα ένα πράγμα που είναι κοινό: Να είμαι βαθιά ευγνώμων στον Θεό για κάθε ημέρα που ξυπνάω και κοιμάμαι υγιής. Όλα τα άλλα έχουν από καθόλου έως λίγη σημασία. Αν είσαι υγιής έχεις τα πάντα, αλλά οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται. Δεν το γνωρίζουν. Δεν το συνειδητοποιούν. Μέχρι να γίνει το κακό και να καταλάβουν ότι η ευτυχία στη ζωή είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζουν. Αν είσαι υγιής θα βρεις μιά δουλειά, ένα πιάτο φαί, μιά στέγη, έναν άνθρωπο να αγαπάς και να σε αγαπάει, ένα σκυλάκι να φροντίζεις και να σε κάνει ευτυχισμένο, ένα χόμπι να σου δίνει χαρά, μιά δραστηριότητα να δείχνεις την αλληλεγγύη σου. Απλά πράγματα. Όλα αυτά όμως πρυποθέτουν τη λέξη υγεία. Και τώρα σταματήστε να διαβάζετε. Δεν με νοιάζει αν δεν συνεχίσετε.

Είμαι υπερήφανος που το δημοσιογραφικό μου δημιούργημα, η ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr τα κατάφερε. Αναγνωρίστηκε από την κοινωνία στη Ραφήνα που είναι η έδρα της, αλλά και το σπίτι που νοικιάζω εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια κι ελπίζω να μείνω ως το τέλος. Αναγνωρίστηκε και στην υπόλοιπη Ελλάδα η προσπαθειά μου. Κέρδισε τον σεβασμό και των επαγγελματιών συναδέλφων μου. Για την ποιότητα των αληθινών ειδήσεων που διαβάζουν αλλά και για την εντιμότητα και ευπρέπεια. Είμαι υπερήφανος που είμαι εντελώς μόνος μου σε αυτή την ανηφόρα. Η κόπωση είναι εξουθενωτική. Αλλά δεν λογοδοτώ σε κανέναν. Δεν εξαρτώμαι από κανέναν. Δεν με ποδηγετεί κανένας. Δεν φιλοδοξώ να γίνω τοπικός "νονός" της ενημέρωσης ή σφουγγοκωλάριος της εξουσίας

Είμαι υπερήφανος που δεν έχω δώσει ούτε ένα ευρώ - το επισημαίνω αυτό δεν είναι παράνομο και ανήθικο για όσους το κάνουν σε όλα τα μέρη της Γης - για να αγοράζουν κλικαρίσματα. Έχω επιλέξει να "χτίζω" μέρα με τη μέρα μόνο με την εργασία μου. Κι έτσι θα συνεχίσω.

Κι επειδή πλησιάζουν εκλογές (και εθνικές και δημοτικές) και τα πράγματα θα αγριέψουν πολύ σε λίγο, ας πω αυτό που θέλω δημοσίως. Κι επειδή ήδη σε ανύποπτο χρόνο έχω δεχτεί τις πρώτες πισώπλατες "πιστολιές" με στόχο τη δολοφονία του χαρακτήρα μου, χυδαίες επιθέσεις, κτηνώδεις συκοφαντίες και απάνθρωπες διαβολές (τους έχω συγχωρήσει και το ξέρουν, γιατί τους το έχω πει), επισημαίνω ότι δεν θα σταματήσω. Αυτοί που πρέπει το γνωρίζουν με έγγραφα και ντοκουμέντα πόσο πεντακάθαρος είμαι στα πάντα. Και αναφέρομαι σε τοπικούς παράγοντες κάθε είδους. Θα δημοσιογραφώ λοιπόν με ανεξαρτησία, σεβόμενος τον κώδικα δεοντολογίας της Ενώσεων Συντακτών όπως κάνω εδώ και 33 χρόνια σε κεντρικά μέσα ενημέρωσης, εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικά κανάλια και ενημερωτικές ιστοσελίδες. Αλλά και όπως κάνω εδώ και σχεδόν 14 χρόνια στον Τοπικό Τύπο. Ευτυχώς είναι πολλοί που θυμούνται ότι γράφω γιά την περιοχή από το 2005 στην εφημερίδα "ανατολική ακτή" κι ελπίζω να συνεχίσω σε αυτή όσο πληρούνται οι προυποθέσεις συνεργασίας με τον φίλο Θανάση Μπαλαμότη . Πάντως σε τοπική εφημερίδα θα γράφω πάντα...

Επειδή έχω φιλοξενηθεί και στα δύο τοπικά ειδησεογραφικά site και το rpn.gr και το irafina.gr θέλω να ευχαριστήσω δημοσίως για τη συνεργασία. Έχω μπει στο σπίτι του Κυριάκου Μαιόπουλου που εκτιμώ, έχω πιει καφέ κι έχω φάει μαζί του, έχω γνωρίσει την οικογενειά του. Ανθρώπινη είναι και η σχέση καλής γειτονίας με τον Δημήτρη Αντωνάκο. Σέβομαι τον Μάκη Κελέκη του irafina.gr που γνωρίζω από το 2000, καθώς συνεργαστήκαμε καθημερινά επί 12 χρόνια στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, όπως εκτιμώ και τον συνεργάτη του Βαγγέλη Ιωάννου. Έχω μπει στο σπίτι του του Μάκη κι έχω φάει, έχει μπει στο σπίτι μου. Γνωρίζω την οικογενειά του, με έχει βοηθήσει και τον έχω βοηθήσει ουσιαστικά σε ανθρώπινες στιγμές. Για να κλείσω με τα διαδικτυακά μέσα, υπάρχει και το σχολιογραφικό kirkinews.gr της Αγγελικής Ραγκούση, με την οποία μας συνδέει αμοιβαίος σεβασμός και μέχρι εκεί. 

Συνεπώς η ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr δεν έχει καμία ανταγωνιστική διάθεση ή "εχθρική" ματιά προς αυτούς τους πέντε ανθρώπους που ανέφερα. Πώς θα ήταν δυνατόν να έχω κάτι με ανθρώπους που μπήκα στο σπίτι τους και δεν με έχουν πειράξει; Δεν με απειλούν. Δεν λένε κάτι κακό - εξ όσων γνωρίζω - για εμένα. 

Και κάτι με την ιδιαίτερη σημασία του και το ξέρει ο Μάκης. Μία φορά έκανα ανάρτηση της ίδιας φωτογραφίας με εκείνον από το google και μόλις το αντιλήφθηκα την κατέβασα. Κι άλλη μία φορά έπεσα "θύμα" παραπληροφόρησης και ανέβασα ως "αποκλειστική" μία είδηση που είχε γράψει ο Μάκης προ λίγων ημερών. Φυσικά την κατέβασα αμέσως και τον ενημέρωσα ότι δεν έγινε σκόπιμα. Ποτέ δεν "έκλεψα" είδηση ή τίτλο από τοπικό μέσο και δεν θα το κάνω ποτέ. Αυτό είναι το "άγιο δισκοπότηρο" της δημοσιογραφικής φιλοσοφίας μου. Και σίγουρα δεν νιώθω ανταγωνιστής του Μάκη, αλλά συναγωνιστής. Με την έννοια ότι συναγωνιζόμαστε (δηλαδή αγωνιζόμαστε μαζί) για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας στην περιοχή. Πώς θα γίνει αυτό; Με αντικειμενική ενημέρωση.

Για να ξεκαθαρίσω "μια και καλή" με όλους όμως, υπάρχουν κι άλλα μέσα ενημέρωσης στην περιοχή που συνεργάστηκα με τους ανθρώπους τους. Αυτοί είναι η εφημερίδα Polis την οποία δημιούργησα δημοσιογραφικά από το μηδέν, μετά από πρόσκληση του διευθυντή του ΔΟΠΑΠ και κεντρικού αρθρογράφου της Βασίλη Σπαντούρου και αποχώρησα οικειοθελώς όταν εκτίμησα ότι δεν έχω να προσφέρω κάτι υψηλότερο. Φυσικά με τον Βασίλη έχουμε πολύ καλή σχέση και δεν υπάρχουν πλέον "σκιές". Στην εφημερίδα αυτή γνώρισα και τον αρθρογράφο Παναγιώτη Δρίβα. Συνεργάστηκα με το περιοδικό Marathon Press του Βασίλη Λουίζου, προσπαθώντας να το αναβαθμίσω δημοσιογραφικά και αποχώρησα επίσης οικειοθελώς.  Τέλος έχω συνεργαστεί με τον βετεράνο τοπικό αρθρογράφο Δημήτρη Πνευματικάτο, όταν συνυπήρξαμε για ένα μικρό διάστημα πριν από 14 χρόνια στην  "ανατολική ακτή" και έχουμε μιά σχέση ευπρέπειας, ενώ διατηρώ μία πολιτισμένη κοινωνική επαφή με τον Γιάννη Κοντογεώργο της εφημερίδας "Δημότης". Πιστεύω ότι δεν ξέχασα κανέναν από τους δέκα ανθρώπους του τοπικού Τύπου - νομίζω δεν υπάρχουν άλλοι - και έγραψα όλα όσα ήθελα.

Επίλογος: 

Αν έχει κάποια αξία, δεν θα ξαναβάλω ποτέ σε ρεπορτάζ ή είδηση στην iselida.gr την ένδειξη "αποκλειστικό". Το θεωρώ ανούσιο και ας με συγχωρέσουν όσοι το βάζουν. Δεν θα ξαναπέσω σε αυτή την "παγίδα" και ειλικρινά ντρέπομαι που παρασύρθηκα το έκανα λίγες φορές. Δεν θα επαναληφθεί.

Θέλω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου οι άνθρωποι των τοπικών μέσων ενημέρωσης, να είναι υγιείς, ευτυχισμένοι με την οικογενειά τους με επαγγελματικές επιτυχίες και εύρωστοι οικονομικά ή επιχειρηματικά. Τους διαβεβαιώνω πως τους βλέπω ακριβώς - μα ακριβώς το ίδιο - όπως και την πρώτη ημέρα που τους γνώρισα. 

Οι καλοί - και μάλιστα δημόσιοι - λογαριασμοί κάνουν τους καλούς γείτονες. Ελπίζω να συμφωνείτε όλοι. Και όλοι μαζί να βοηθήσουμε από τα κειμενά μας μας να γίνει πιό φιλική και μοντέρνα η ανατολική Αττική. 

ΥΓ Τι σύμπτωση! Βλέπω στα στατιστικά της iselida.gr τον αριθμό 3.500 στα κείμενα που έχω γράψει αυτούς τους έξι μήνες. Το άρθρο που διαβάσατε έχει τον αριθμό 3.500, δηλαδή περίπου 600 ειδήσεις τον μήνα, δηλαδή περίπου 20 ειδήσεις την ημέρα.

Ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά λόγια όλους όσοι έχουν καταλάβει τι κάνω. Αλλά και τους άλλους...