iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Πρέπει να το σεβόμαστε ευλαβικά. Ο αποθανών δεδικαίωται. Ο Γιώργος Κουρής ήταν ο τελευταίος παραδοσιακός εκδότης. Με την πολύ ιδιαίτερη προσωπικοτητά του. Ένιωσα απλώς την ανάγκη να γράψω δυό λόγια για έναν άνθρωπο που έφαγα ψωμί στα μέσα ενημέρωσης που είχε. συνάντησα τρεις φορές σε όλη μου τη ζωή. Την πρώτη το 1995 στην εφημερίδα Star που με προσέλαβε ως ρεπόρτερ ο δημοσιογραφικός μου ''πατέρας'', ο Ραφηνιώτης Δημήτρης Παπαδόπουλος. Στην σύσκεψη στον Ταύρο στα γραφεία της ''Αυριανής" στο γραφείο του αείμνηστου Κουρή, τον είδα πρώτη φορά. Μας παρότρυνε όλους από τον διευθυντή Παπαδόπουλο μέχρι τους ρεπόρτερ να εργαστούμε σκληρά. ''Ούτε τις γκομενές σας ή τους γκομενούς σας δεν θα βλέπετε μέχρι να πιάσει η εφημερίδα" μας είπε στα σοβαρά. Μας περιέγραψε πως ξεκίνησε πιτσιρίκος του γυμνασίου να εργάζεται στην εφημερίδα της γενετειράς του "φωνή της Κεφαλλονιάς" για να φτάσει στο σημείο να τον φοβούνται οι πρωθυπουργοί. Ακολούθησε ένα πρωτοφανές υβρεολόγιο προς όλους αν δεν καταφέρουμε να καθιερώσουμε την εφημερίδα στην κοινωνία. 

Η δεύτερη φορά που είδα μετά από περίπου πέντε χρόνια τον Γιώργο Κουρή ήταν ένα μεσημέρι στο Μοναστηράκι όπου έτρωγα σουβλάκι σε ένα πεζούλι στην πλατεία Αγίας Αικατερίνης. Άκουγα ότι κυκλοφορεί με ένα βεσπάκι χωρίς σωματοφύλακες, αλλά δεν το είχα πιστέψει. ώσπου τον είδα. Κατέβηκε, πήρε κι αυτός ένα σουβλάκι, κάθισε κοντά μου και του θύμισα την παλιά συνεργασία μας. Και τότε μου είπε χαμογελώντας - δεν θα το ξεχάσω ποτέ - ένα μυστικό του. ''Κυκλοφορώ μαγκάκο πάντα με ένα μπλοκάκι κι ένα μολύβι, όχι στιλό πάνω μου. Και σημειώνω ότι μου κάνει εντύπωση στον δρόμο ή κάποια ιδέα που έχω". Από τότε εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια αυτή η συμβουλή με έσωσε (οι φίλοι μου ξέρουν).

Τελευταία φορά που είδα τον Γιώργο Κουρή ήταν τον Σεπτέμβριο του 2005, όταν προσλήφθηκα στον τηλεοπτικό σταθμό Alter να παρουσιάσω την πρωινή ενημερωτική εκπομπή Breakfast. Πάλι στη σύσκεψη πριν το νέο πρόγραμμα "βγει στον αέρα", χαιρέτησε δια χειραψίας έναν έναν όλους τους δημοσιογράφους ευχόμενος επιτυχία. 

Ήταν δουλευταράς. Ήταν πανέξυπνος. Ήταν χιουμορίστας. Κρατάω αυτά τα τρία καλά. Και την εικόνα με το βεσπάκι στο Μοναστηράκι!