iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Παρασκευή - 29 Μαρτίου 2024

Ο Κώστας Γιαννακίδης
για την ομιλία
του Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ


Κάθε Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ εμφανίζονται δύο εκδοχές «για τη νέα Ελλάδα», μία για κάθε Σαββατοκύριακο.

Και όλοι γνωρίζουμε ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι και το ιδανικό σημείο για να συναντηθούν με την αλήθεια ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Εκεί ακούσαμε το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, εκεί έσκισε και το μνημόνιο ο Σαμαράς. Εκεί και η ξεχωριστή περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα: το 2014 περιέγραψε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που έγινε ανέκδοτο ικανό να σταθεί δίπλα στο μετρό της πόλης. Στη συνέχεια έκλεινε αξιολογήσεις, μείωνε τη φορολογία, τις εισφορές και την ανεργία, έφερνε ανάπτυξη και επενδύσεις.

Αν, τέλος πάντων, δεν έλεγε ψέματα, οι αναφορές του διατηρούσαν απόσταση από τις πράξεις του και την ίδια την πραγματικότητα. Ε, και; Κανένας δεν θυμάται τι λέγεται στη ΔΕΘ ή κανένας δεν δίνει σημασία -το ίδιο είναι. Και αν μάλιστα βρισκόμαστε σε προεκλογικές χρονιές, ελάχιστοι ασχολούνται με αυτά που εξαγγέλλει ο απερχόμενος. Όλοι περιμένουν να ακούσουν τον επόμενο. Έχει συγκρατήσει κανείς την τελευταία χρονιά του Σαμαρά; Όχι. Τον Τσίπρα θυμόμαστε να μοιράζει χρήμα σε μας και πόνο στους δανειστές. Στιγμές από την κάπως διαφορετική επίσκεψη Τσίπρα στην 83η ΔΕΘ Πατήστε εδώ Φέτος, όμως, σημειώνεται μία εξαίρεση. Διότι ο Τσίπρας ανέβηκε στο βήμα με το χέρι στην τσέπη. Τι θα κρατήσουμε από αυτήν την ομιλία του; Σίγουρα όχι την Ελλάδα ως «παγκόσμιο πρότυπο ανάπτυξης», ούτε την «ολιστική αναπτυξιακή στρατηγική που θα φέρει επενδυτική έκρηξη». Θα κρατήσουμε τις εξαγγελίες που αφορούν άμεσα την τσέπη μας – τα «σε βάθος χρόνου» είναι περίπου «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει». Οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να ελπίζουν και να περιμένουν. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ και των ασφαλιστικών εισφορών είναι θετικά μέτρα.

Η μικρή μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων δεν φτάνει. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η πολιτική παροχών και το σχέδιο Τσίπρα στηρίζεται στα υψηλά πλεονάσματα που δημιουργεί η υπερφορολόγηση. Πρόκειται βέβαια για μία συνειδητή πολιτική επιλογή αναδιανομής εισοδήματος μέσω της φορολογίας. Οι υψηλοί φόροι που πληρώνει η παραγωγική οικονομία μετατρέπονται σε επιδόματα και παροχές προς την εκλογική πελατεία. Κάπως έτσι, θα πάρουν αναδρομικά οι στρατιωτικοί, οι δικαστικοί, θα επιδοτηθούν ενοίκια νεαρών ζευγαριών και ασφαλιστικές εισφορές νέων εργαζομένων. Στη μέση παρεμβάλλεται ένα ερώτημα  πώς θα επιταχυνθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης με τόσο μεγάλη φορολογική επιβάρυνση. Το ενδιαφέρον μετατίθεται τώρα στην επόμενη εβδομάδα, όπου ο Μητσοτάκης θα πρέπει από τη μία να απαντήσει στις παροχές (ενδεχομένως και να πλειοδοτήσει) και από την άλλη να αποσαφηνίσει όσα λέει για τη μείωση της φορολογίας -και τα δύο δύσκολα συνδυάζονται. 

ΠΗΓΗ protagon.gr