Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Σάββατο - 20 Απριλίου 2024
Η επαφή με τα παιδιά είναι ευλογία. Είναι χαρά. Είναι τύχη.
Είναι όλα τα καλά του κόσμου μαζί. Σε ένα βλέμμα. Σε μιά αγκαλιά. Σε ένα χάδι. Σε μία λέξη. Σε μία ερώτηση. Σε μία σκέψη. Μία απ αυτές τις σκέψεις που μου έδωσαν την αφορμή για να γράψω ήταν η Μαριάμ. Εκείνο το απόγευμα όταν ζωγραφίζοντας με τους μαρκαδόρους της μου είπε ''εσύ είσαι άνθρωπος δεν είσαι παιδί''.
Πώς αυτή η παιδική ''σοφία'' κατάφερε και τρύπωσε στην καρδιά μου, μόνο ο Θεός το ξέρει. Πώς ένα παιδί κατόρθωσε να μου δείξει την αλήθεια. Άλλο ο άνθρωπος και άλλο το παιδί. Έτσι είναι! Όταν πλέον δεν είσαι παιδί, γίνεσαι άνθρωπος. Με όλα τα καλά, αλλά κυρίως τα κακά που κουβαλάει ο άνθρωπος. Γιατί το παιδί έχει μόνο καλοσύνη, αθωότητα και αγνότητα. Βλέπει μόνο με αισιοδοξία και ελπίδα την κάθε στιγμή. Ενώ ο άνθρωπος φθείρεται. Αλλοτριώνεται. Απογοητεύεται. Λυγίζει.
Τα παιδιά είναι σαν τα μυρμήγκια της ''Αργεντίνικης αυτοκρατορίας''. Είναι ένας σπάνιος τύπος μυρμηγκιού που μετακινούνται διαρκώς από το ένα μέρος στο άλλο. Και αν αναρωτηθεί κανείς πώς το κάνουν αυτό τα μικρότερα, δηλαδή τα μωρά - μυρμήγκια είναι απορίας άξιον. Αν πάρεις ένα μεγάλο σε ηλικία μυρμήγκι αυτής της ράτσας, δεν μπορεί να κολυμπήσει. Πνίγεται. Το νικάει το νερό. Αν όμως πάρεις χιλιάδες από αυτά θα δεις ότι επιπλέουν. Γιατί δημιουργούν μεταξύ τους, το ένα δίπλα στο άλλο, ένα είδος φυσικής σχεδίας. Και έτσι με αυτόν τον τρόπο ταξιδεύουν, βρίσκουν ένα μέρος και εκεί στήνουν το καινούργιο νοικοκυριό τους. Τη νέα τους ζωή. Από δημιουργία το κάνουν. Δια της δημιουργίας άλλωστε το αδύνατο γίνεται δυνατό και το ανεξήγητο εξηγείται. Η δημιουργικότητα είναι κάτι που βρίσκεται παντού. Και κυρίως στη φύση των παιδιών. Μην ξεχνάμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος φτιάχτηκε από τη φύση. Άρα αποτελούμε δημιούργημα της φύσης. Και η ανθρώπινη δημιουργικότητα αποτελεί αντανάκλαση της δημιουργίας της φύσης.
Ο Παράδεισος είναι εδώ. Αρκεί να βλέπουμε και να σκεφτόμαστε και τους άλλους γύρω μας. Γιατί ακόμα και στον παράδεισο το εγώ μας δεν αντέχει μόνο του. Η προσφορά μας είναι το εισιτήριο για την αρμονία. Αυτό που λέγαμε πριν για μυρμήγκια που όλα μαζί αντέχουν στο νερό.Αλλά μόνα τους χάνονται.
Ναι λοιπόν Μαριάμ! Έχεις απόλυτο δίκιο. Δυστυχώς είμαι άνθρωπος και όχι πια παιδί όπως εσύ. Ελπίζω μόνο να έχω κρατήσει κάτι καλό από το τα χρόνια της αθωότητας. Κάτι παιδικό που θα με συνοδεύσει να αντέξω ως τα γεράματα.
Αν θέλεις όμως εσύ και όλα τα παιδάκια ακούστε και κάτι που έμαθα ως άνθρωπος. Δηλαδή ως μεγάλος. Ζωή είναι ο χρόνος που μας απομένει. Και όχι αυτός που ζήσαμε ήδη...
