Κανείς σοβαρός επενδυτής δε δείχνει διατεθειμένος να πλησιάσει, παρότι περισσεύουν οι επιχειρηματικές ευκαιρίες. Αφενός το πολιτικό προσωπικό της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Αφετέρου είναι πρωταθλήτρια στους φόρους και τη γραφειοκρατία. Επίσης, παρότι κατάφερε να εξαλείψει τα διπλά της ελλείμματα, δημοσιονομικό και τρεχουσών συναλλαγών, δεν κατόρθωσε να νικήσει τις χρόνιες παθογένειές της: πελατειακό κράτος, φοροδιαφυγή, διαφθορά, αργή δικαιοσύνη, χαμηλή παραγωγικότητα. Η οικονομία συνεχίζει να είναι κρατικοδίαιτη, χωρίς παραγωγικό ιστό και να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και την ιδιωτική κατανάλωση.

Απόδειξη πως η ανάπτυξη που κατέγραψε τα έτη 2017-18 διοχετεύτηκε στην αύξηση των εισαγωγών, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να έχει αυξηθεί στο 10μηνο 2018 κατά €2 δις έναντι της ίδιας περιόδου το 2016 (εξαγωγές – εισαγωγές, εξαιρουμένων πετρελαιοειδών και πλοίων). Δεκάδες χιλιάδες ρουσφέτια λαμβάνουν χώρα την τελευταία τριετία, έχοντας ανεβάσει το μισθολογικό κόστος του δημοσίου κατά €2 δις. Η παροχολογία συνεχίζεται αμείωτη ενόψει των εκλογών. Από κοντά και οι δικαστικές αποφάσεις, που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τον κρατικό προϋπολογισμό. Όλοι μας θα θέλαμε να ζούμε με τα εισοδήματα που είχαμε το 2009. Θυμίζω όμως ότι εκείνη τη χρονιά τα έξοδα του κράτους ήταν €35 δις μεγαλύτερα από τα έσοδα. Ως συνέπεια, μπήκαμε στο μνημόνιο.. Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση έρχεται να προστεθεί και το δυσοίωνο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Οι δασμοί που επιβάλει ο πρόεδρος Τράμπ στην Κίνα, την Ευρώπη και τις άλλες χώρες επιδρούν αρνητικά στο παγκόσμιο εμπόριο, συμπαρασύροντας όπως είδαμε και τα χρηματιστήρια.

Πιθανή επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης θα επηρεάσει αρνητικά τόσο τις ελληνικές εξαγωγές όσο και τον τουρισμό. Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως βαδίζουμε ολοταχώς στον ίδιο δρόμο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010. Κι αν το καράβι δεν αλλάξει ρότα θα ξαναπέσει στα βράχια.

ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''Πρωτοσέλιδο''