Η Αγαθή Δημητρούκα συγγραφέας, ποιήτρια και μεταφράστρια μιά ''ιχνηλάτης'' των λέξεων με πλούσιο έργο ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη σκέψη και ευαισθησία της. Σύντροφος ζωής του μεγάλου Νίκου Γκάτσου η κ. Δημητρούκα εντρύφησε στον κόσμο της ποίησης και της αναζήτησης. Η κ. Δημητρούκα δέχτηκε να μιλήσει στην ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr και την ευχαριστούμε θερμά για την τιμή.

Αν μπεις μέσα στο ποτάμι της γνώσης μπορεί να βγεις κάποτε ή είναι ένα αέναο κολύμπι?

Όσο αντέχει το μυαλό σου, δε βγαίνεις. Ευτυχώς, δε χρειάζεται να ξέρεις κολύμπι..

Οι ποιητές είναι... άνθρωποι ή κάποιες φορές μας δίνουν την αίσθηση του εξωπραγματικού τόσο με την ευαισθησία τους όσο και με την πλοκή των λέξεων?

Οι ποιητές είναι άνθρωποι, για τους γύρω τους αναρωτιέμαι συχνά. Η αίσθηση του εξωπραγματικού που λέτε δεν προέρχεται από τον ποιητή ή από το ποίημα. Είναι καθαρό δημιούργημα του αναγνώστη που θέλει να μπαίνει πάντα στη θέση του κριτή με δικαίωμα αυτοδικίας.

Υπάρχει άκρη στο ''δίχτυ'' της ζωής ή άδικα αγωνιζόμαστε να τη βρούμε? Και αν υπάρχει, ποια είναι αυτή?

Καθένας την άκρη την έχει μέσα του, παρόλο που ακούμε πολλούς να λένε ότι έχουν «άκρες» σε πολιτικούς ή σε φορείς και τα όνειρά τους σταματάνε σε κάποιο «ρουσφέτι».

Μπορείτε να μας περιγράψετε με λίγες λέξεις την ψυχή του Νίκου Γκάτσου?

Όχι

Μεγαλύτερη αξία στη ζωή έχει το ''συγνώμη'' ή το ''ευχαριστώ''?

Η συγγνώμη λέγεται ευκολότερα από το ευχαριστώ. Επομένως, λόγω δυσκολίας και σπανιότητας, το ευχαριστώ αξίζει περισσότερο.

Αν υπήρχε η χρονομηχανή, σε ποιες στιγμές της ζωής σας θα θέλατε να ξαναγυρίσετε για μία ημέρα?

Δε γυρνάω πίσω. Τη ζωή μου την κουβαλάω ολόκληρη. Με όλα τα βάρη και τα τραύματα και με όλες τις χαρές της.

Καμμιά φορά χάνουμε τον εαυτό μας στην προσπάθεια της επιβίωσης?

Είναι τόσο κουραστική αυτή η προσπάθεια, τόσο κοπιώδης.

Γιατί θεωρείτε ότι η Ελλάδα πτώχευσε κοινωνικά και πολιτιστικά?

Από πού συμπεραίνετε ότι θεωρώ κάτι τέτοιο; Εγώ θεωρώ ότι η χώρα πτώχευσε οικονομικά παταγωδώς και κάθε πάταγος έχει ισχυρό αντίκτυπο που μας κουφαίνει για λίγο.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον?

Έχω απαντήσει κι άλλες φορές σε ανάλογη ερώτηση. Παρ’ όλη την έμφυτη μελαγχολία μου, συναναστρεφόμενη τόσα παιδιά στα σχολεία που πηγαίνω με τα βιβλία μου ή με το μάθημα στιχουργικής, δεν μπορώ παρά να βλέπω φως και αισιοδοξία για το μέλλον, ένα μέλλον που πιθανόν να μη με αφορά.

Τι θα λέγατε σε ένα παιδί που γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα?

Μια ευχή: Να αγαπήσει τη χώρα του και να αγαπηθεί από αυτή και κυρίως να αγαπήσει τη ζωή.