iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ο Κώστας Θωκταρίδης είναι ο κορυφαίος Έλληνας δύτης. Είναι αυτό που λέμε ένας ατρόμητος άνθρωπος. Έχει καταδυθεί στα μεγαλύτερα ναυάγια, του "Χειμάρα" στη Ραφήνα, της πυραυλάκατου "Κωστάκος" στη Σάμο, το "Σάμινα" στην Πάρο,  το μοιραίο ελικόπτερο στα Ίμια, το αντιτορπιλικό "Βασίλισσα 'Ολγα" στη Λέρο, τον "Βρεττανικό" στο Κάβο Ντόρο, το "Μέρλιν", το υποβρύχιο "Περσέας" στην Κεφαλλονιά. Παγκόσμιος ρέκορμαν τη δεκαετία του 90΄στις βαθιές καταδύσεις μεικτών αερίων. έχει εκπαιδευτεί στη μονάδα υποβρύχιων καταστροφών, πρωταθλητής ποδηλασίας με 34 χρυσά μετάλλια πριν ασχοληθεί με τις καταδύσεις τώρα πια απολαμβάνει τη γαλήνη της οικογένειας και της εργασίας του στο Καταδυτικό Κέντρο στο Λαύριο Στους τοίχους τα πτυχία εντυπωσιακά. Επαγγελματίας δύτης, ναυαγοσώστης, βατραχάνθιρωπος ΟΥΚ, αλεξιπτωτιστής, χειριστής θαλάμου αποσυμπίεσης, καταδυτικής ιατρικής, εκπαιδευτή σπηλαιοκαταδύσεων και μεικτών αερίων, χειριστής του προηγμένου βαθυσκάφους "Θέτις", πραγματογνώμονας σε καταδυτικά και ναυτικά ατυχήματα. Μια συζήτηση με τον Κώστα Θωκταρίδη είναι εμπειρία ζωής, όταν μάλιστα σε συνδέει και φιλία μαζί του. Η αγάπη του για τη θάλασσα είναι ανεπανάληπτη. Σκεφτείτε ότι με τη συζυγό του βάπτισαν την 14χρονη σήμερα κόρη τους Αγάπη - Ωκεανίς!

Τι διαφορά έχει η στεριά από τη θάλασσα;

Από τη στιγμή που εγκαταλείπεις την επιφάνεια, μένουν πάνω όλες οι σκέψεις, τα προβλήματα, οι θόρυβοι, οι κουραστικοί ήχοι, τα κορναρίσματα, οι φωνές. Η γαλήνη της θάλασσας δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Είναι μια ονειρεμένη διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας είσαι αφοσιωμένος μόνο στα όργανα και στον εξοπλισμό σου, για να απολαύσεις την εικόνα του βυθού. Φαντάζομαι τι όμορφα θα ήταν να υπήρχε μια υποβρύχια πόλη. 

Ποιά ήταν η στιγμή που λες θα γίνω δύτης;

Σταθμός στην αποφασή μου αυτή ήταν τον Μάρτιο του 1979, πήγαινα πέμπτη δημοτικού, όταν παρακολουθώντας μια τηλεοπτική εκπομπή του πολεμικού ναυτικού στην τότε ΥΕΝΕΔ γιά τους βατραχανθρώπους, ένιωσα έκπληκτος για το τι βλέπουν κάτω από τη θάλασσα. Οι καταδύσεις είναι εγκεφαλικό σπορ, "δένεσαι" με τον βυθό. Ποτέ δεν με ενδιέφερε το ρεκόρ. Βγήκε στην πορεία πάνω στη δουλειά, δεν το κυνήγησα. Αγαπάω πολύ τις καταδύσεις. 

Τι σε φοβίζει;

Όλα αυτά τα χρόνια έχω χάσει πολλούς φίλους δύτες, οι οποίοι όμως μας έδωσαν στοιχεία για να κάνουμε πιο ασφαλείς καταδύσεις. Η ασθένεια των δυτών που αφήνει παραπληγία είναι ο μεγαλύτερος φόβος όλων μας. Ωστόσο ο φόβος λειτουργεί σαν "καμπανάκι" που προειδοποιεί όταν ξεφεύγεις από τα οριά σου. Είχα συμφιλιωθεί με τη μοναξιά, γι αυτό σχεδόν ποτέ δεν είχα παρτενέρ. 

Και τι σε γοητεύει;

Τα ιστορικά ναυάγια. Τρελαίνομαι για τη ναυτική ιστορία. Διαβάζω συνέχεια, χρυσοπληρώνω τα βιβλία που σχετίζονται με το αντικειμενό μου. Είμαι σκυμμένος πάνω από χάρτες, ταξιδεύω και παίρνω συνεντεύξεις για να αντλήσω πληροφορίες από ψαράδες ή εναπομείναντες στη ζωή μάρτυρες ναυαγίων. Οι ιστορίες τους είναι μοναδικές. Συνειδητοποιείς πόσο άλλαξε ο κόσμος. Έτσι καταλαβαίνεις τις αξίες της ζωής. Μετά εντοπίζω τα σημεία των ναυαγίων και μεταφέρομαι χρονικά σε εκείνες τις εποχές. Βλέπω με τη φαντασία μου τι έζησαν αυτοί οι άνθρωποι. 

Τρελαίνομαι για τη ναυτική ιστορία. Διαβάζω συνέχεια, χρυσοπληρώνω τα βιβλία που σχετίζονται με το αντικειμενό μου. Είμαι σκυμμένος πάνω από χάρτες, ταξιδεύω και παίρνω συνεντεύξεις για να αντλήσω πληροφορίες από ψαράδες ή εναπομείναντες στη ζωή μάρτυρες ναυαγίων. Οι ιστορίες τους είναι μοναδικές. Συνειδητοποιείς πόσο άλλαξε ο κόσμος. Έτσι καταλαβαίνεις τις αξίες της ζωής. Μετά εντοπίζω τα σημεία των ναυαγίων και μεταφέρομαι χρονικά σε εκείνες τις εποχές. Βλέπω με τη φαντασία μου τι έζησαν αυτοί οι άνθρωποι. 

Οι καταδύσεις έχουν ηλικία;

Έχω αμερικανούς φίλους που κάνουν τις καλύτερες καταδύσεις στα 55 τους! Ο Κουστό βούταγε μέχρι τα 88 χρόνια του! Ο Γερμανός Μάγερ επίσης μεγάλος δύτης. Και με τους δύο είχα αλληλογραφία και με βοήθησαν πολύ με την εμπειρία τους. Έχω κάνει αμέτρητες ώρες προπόνησης για να αποκτήσω καλύτερη υδροβιότητα, δηλαδή να συμφιλιωθώ με το νερό. Το αστείο είναι ότι πιτσιρίκος στο Πόρτο Ράφτη πήγαινε βόλτα με το σκάφος του πατέρα μου και ζαλιζόμουν. Δεν μου άρεσε η θάλασσα και τώρα το άγνωστο του βυθού το νιώθω σαν μαγεία. 

Τι μας διδάσκει το υποθαλάσσιο περιβάλλον της χώρας μας;

Είναι ο καθρέφτης της ζωής μας, που θα έπρεπε να φροντίζουμε και να σεβόμαστε περισσότερο.

Ποιά είναι η φιλοσοφία σου από όλη αυτή την εμπειρία;

Έχω ξεπεράσει πολλές φορές τον εαυτό μου κυρίως ψυχικά. Ότι με μάγεψε το άγγιξα. Έμαθα να έχω αυτοπεποίθηση κι αυτό θέλω να ξέρουν όλοι. Να αισθάνονται ότι δεν υπάρχει κάτι που να μη μπορούν να κάνουν. Και μην ξεχνάς αν καμιά φορά σου συμβαίνει κάτι κακό, στη ζωή υπάρχουν πάντα τα χειρότερα. Αλλά εσύ κυνήγα τα καλύτερα!

Σε ευχαριστώ

Κι εγώ