iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Η Κυριακούλα Έλλη Λεβή (Μπέκυ για τους φίλους) είναι ένας άνθρωπος με μακρά διαδρομή στο χώρο της τέχνης και της μουσικής.

Καθηγήτρια Μουσικής επί σειρά ετών, με πτυχίο κιθάρας, δίπλωμα θεωρητικών, δίπλωμα ενορχήστρωσης από το Ελληνικό Ωδείο, δίπλωμα κιθάρας από το Αττικό Ωδείο και master Μουσικής στη Νέα Υόρκη, η Μπέκυ αποτελεί πολύτιμο στέλεχος του αναπτυξιακού προγράμματος του συνδυασμού μας στον τομέα του πολιτισμού

Μόνιμη κάτοικος Νέας Μάκρης, συνδυάζει την κατοικία της στην Ξυλοκέριζα με τις επαγγελματικές της δραστηριότητες στην Αθήνα, καθώς είναι ιδιοκτήτρια του ωδείου «Αμαντέους» στο Γαλάτσι. Μητέρα μιας κόρης διπλωματούχου πιανίστριας, έχει αφιερώσει τη ζωή της στον πολιτισμό, πρωταγωνιστώντας σε ρεσιτάλ και σεμινάρια κιθάρας, γράφοντας υπέροχες ενορχηστρώσεις, αλλά και δύο θεατρικά μιούζικαλ, η Κυριακούλα Έλλη (Μπέκυ) Λεβή θα είναι υποψήφια της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΠΕΚΥΣ ΛΕΒΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Φίλες και φίλοι,

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την επιστολή αιτιολόγησης της υποψηφιότητάς μου με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ του Σπύρου Λιβαθινού, καταγράφοντας μια προσωπική μου εμπειρία πριν από δέκα χρόνια, όταν είχα επισκεφτεί την τότε δημοτική αρχή της πόλης που ζούμε.

Έχοντας μια μακρά παρουσία στο χώρο της μουσικής – και θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν στη ζωή να πληρώνονται τα πάντα – είχα επισκεφτεί τους υπευθύνους του Δήμου και τους είχα προτείνει να προσφέρω αφιλοκερδώς τις μουσικές μου γνώσεις για να εκπαιδεύσω μικρά παιδιά. Η απάντηση που είχα πάρει με είχε αφήσει άφωνη: «Ξέρετε, αν προσφέρετε εσείς αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες σας, θα δημιουργήσετε κακό προηγούμενο». Απόρησα, απογοητεύτηκα, συνειδητοποίησα πως ακριβώς διοικείται ο Δήμος μας και δεν ασχολήθηκα ξανά. Έκανα λάθος!

Όφειλα να παλέψω απέναντι σε τέτοιες πρακτικές που έφεραν τον τόπο στα σημερινά τους χάλια. Αν το είχα πράξει, αν το είχαμε πράξει όλοι μας ίσως η εκλογική αναμέτρηση που έχουμε μπροστά μας να μην ήταν τόσο κρίσιμη για το μέλλον των οικογενειών μας.

Έχω μεγαλώσει στην Ξυλοκέριζα σε εποχές που το μόνο που αντίκριζα ως παιδί τα πρωινά ήταν λύκους, πρόβατα και τα σφαγεία της Νέας Μάκρης.

Δυστυχώς, όσο κι αν ο τόπος μας μετατράπηκε πληθυσμιακά σε κωμόπολη, εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένος στη νοοτροπία του χωριού.

Συγχωρέστε με αν ακουστεί σκληρή η έκφραση, αλλά ο τόπος μας λυμαίνεται. Ειλικρινά, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν οι ιθύνοντες που διοίκησαν όλα αυτά τα χρόνια το Δήμο αγαπάνε πραγματικά τη Νέα Μάκρη. Δεν λέω ότι είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση. Όλοι μας έχουμε ευθύνη, και οι κάτοικοι. Ποτέ δεν φταίει μόνο ο Δήμος.

Η Νέα Μάκρη βρίσκεται σε κώμα εδώ και 15 χρόνια. Μοιάζει με λιμνάζοντα νερά που δεν κινείται τίποτα. Παλιότερα 2-3 οικογένειες κινούσαν τα νήματα, πλέον δεν κινούνται ούτε τα νήματα…

Γιατί είμαι, λοιπόν, υποψήφια με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ; Γιατί βρίσκομαι στο πλευρό του Σπύρου Λιβαθινού; Γιατί ελπίζω! Όταν ένας άνθρωπος ελπίζει, ποτέ δεν τα παρατά. Από τη στιγμή που λες «δεν βαριέσαι» πάντα κλείνεις μια πόρτα. Αντί λοιπόν να κλείνουμε πόρτες, καλύτερα να ανοίγουμε παράθυρα. Για τα παιδιά μας, για τις οικογένειές μας!