Τα συναισθήματα ανάμεικτα και έντονα μα υπερισχύουν τα όμορφα και με τεράστια διαφορά. Αυτό το διάστημα, υπενθύμισα στον εαυτό μου πως η δύναμη που έχουμε είναι τεράστια και τα όρια τα βάζουμε μονάχα εμείς. 
Γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους που ο καθένας μου έμαθε κάτι –είτε θετικό είτε αρνητικό. Μα είμαι ευγνώμων που μέσα σε όλους αυτούς ξεχώρισα μερικούς που πλέον είναι φίλοι μου, και πραγματικά αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη. Επίσης, κατάλαβα ποιοι είναι πραγματικά δίπλα μου και το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για την στήριξη και της εμπιστοσύνη τους όλο αυτό το διάστημα. Αυτοί μου έδιναν το έναυσμα να συνεχίσω την προσπάθειά μου. 
Επέλεξα να κάνω έναν αγώνα σε ένα «μολυσμένο» χώρο –την πολιτική, χωρίς να αλλάξω τον εαυτό μου. Αυτό για μένα ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση αυτού του διαστήματος και νιώθω περιφανή που την έφερα εις πέρας. Έμεινα πιστή στις αξίες μου όταν άλλοι φορούσαν προσωπεία και κρυβόντουσαν πίσω από δολοπλοκίες. Έτσι, ίσως έχασα αριθμούς μα κέρδισα δυο πράγματα: πρώτον καθαρή συνείδηση και περηφάνια, και δεύτερον καθαρές προσωπικές σχέσεις. 
Η θέλησή μου να προφέρω στην κοινωνία δεν τελειώνει εδώ, μα αρχίζει απλά με διαφορετική βάση. Οι άνθρωποι που πίστεψαν σε εμένα και το όραμά μου θα είναι συνοδοιπόροι μου σε έναν αγώνα που συνεχίζεται, διότι τα όνειρα δεν δημιουργούνται μονάχα πίσω από επίσημες πόρτες. 
Νίκη για μένα είναι που πιστέψατε σε εμένα –και εσείς που με ξέρατε αλλά και εσείς που με μάθατε μέσα από τον αγώνα μου-. Ασύγκριτη, επίσης, νίκη είναι που κατάφερα να δώσω ελπίδα σε αγνά πρόσωπα. Αυτό το συνειδητοποίησα όταν μια μέρα με έπιασαν από το χέρι 3 μικρά κοριτσάκια χωρίς να με ξέρουν, με έκαναν σβούρες και μου έλεγαν χαμογελώντας αθώα, πως αν ήταν μεγαλύτερα "θα με στήριζαν". Αυτό το συναίσθημα της αναγνώρισης από τα πιο αγνά πλασματάκια καλύπτει κάθε μικρή γωνίτσα αρνητισμού. 
Είμαι ευγνώμων για την εμπειρία και όλα όσα κέρδισα από αυτήν και σας ευχαριστώ όλους.