iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Οπως εξηγεί εκτενές ρεπορτάζ της Telegraph, ήταν η τρίχρονη επιμονή της Κένταλ Πάρμαρ, μητέρας του παιδιού, που έπεισε τους «ειδικούς» να παραδεχτούν ότι πρόκειται για ένα νέο είδος επιδημίας που χτυπά κυρίως νέους που βρίσκονται στην εφηβεία.

Ο έφηβος γιος της Πάρμαρ έμεινε εκτός σχολείου για έναν ολόκληρο χρόνο, αφού εθίστηκε τόσο πολύ στα online παιχνίδια, που σταδιακά έχασε κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης και διάθεσης να βγει στον έξω κόσμο.

Αυτή η στροφή του NHS έρχεται λίγους μήνες μετά τη σημαντική τοποθέτηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι αυτού του είδους τα παιχνίδια μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές διανοητικές δυσλειτουργίες και άλλα ψυχολογικά προβλήματα, όταν ο χρήστης περνά πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του.

«Για μένα είναι μια σιωπηλή εξάρτηση» εξηγεί η Κένταλ Πάρμαρ. «Αν πάρεις ένα όπλο και αρχίσεις να πυροβολείς σε ένα πάρκο, εννοείται ότι όλοι θα το πρόσεχαν και θα έκαναν κάτι, καθώς θα αναστάστωνες ολόκληρη την κοινωνία. Αν ο γιος μου μεθούσε και καβαλούσε μια μηχανή, όλοι θα ενδιαφέρονταν. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται αν κάθεται και παίζει στο δωμάτιό του – είναι σαν να μην υπάρχει».

Ο γιος της είναι ένα ταλαντούχο παιδί που αγαπούσε πολύ τα αθλήματα, ήταν αρχηγός σε ομάδες ράγκμπι και κρίκετ. Ηταν επίσης πάρα πολύ κοινωνικός και δημοφιλής, με ένα λαμπερό ακαδημαϊκό μέλλον που είχε ήδη διασφαλίσει, καθώς το όνομά του ήταν πάντα στη λίστα των χαρισματικών μαθητών.

Και ξαφνικά η εικόνα αυτού του παιδιού άλλαξε, όταν άρχισε να τον κυριεύει ο εθισμός του σε αυτού του είδους τα παιχνίδια, μετατρέποντάς το σε κρατούμενο μέσα στο ίδιο του το δωμάτιο.

«Από την ώρα που θα ξυπνήσει μέχρι την ώρα που θα κοιμηθεί, θέλει να βρίσκεται μέσα σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει πια ο έξω κόσμος. Και όλο αυτό τον καταστρέφει, τον τρώει» λέει η μητέρα του.

Το πρώτο ανησυχητικό σημάδι, ήταν όταν ότι ο γιος της βρισκόταν μονίμως στο Ιντερνετ, αντί να διαβάζει τα μαθήματά του. Αρχισε να εθίζεται και να αποφεύγει να κάνει οτιδήποτε είχε να κάνει με το έξω και την επαφή με πραγματικές καταστάσεις και αληθινούς ανθρώπους. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν οι ήρωες αυτών των παιχνιδιών.

«Εχει πολλούς ιντερνετικούς «φίλους» και διασκεδάζει βασιλεύοντας σε φανταστικούς κόσμους και σε μη υπαρκτά βασίλεια. Ολα αυτά έγιναν τόσο πραγματικά για εκείνον, που του έχουν διαστρεβλώσει τελείως την αίσθηση της πραγματικότητας. Σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο γι’ αυτόν» λέει η Κένταλ Πάρμαρ.

Μητέρα πέντε παιδιών, η Πάρμαρ θεωρεί ότι έκανε ό,τι περνά από το χέρι της προκειμένου να αποτρέψει αυτή την εξάρτηση. Εφθασε στο σημείο να κλειδώσει στην κρεβατοκάμαρά της το κινητό του και τους υπολογιστές του σπιτιού, αλλά και να καταφύγει και σε διάφορα συστήματα γονεϊκής ιντερνετικής επιτήρησης. Τίποτα από όλα αυτά δεν λειτούργησε, αφού «είτε γινόταν επιθετικός, είτε σκαρφιζόταν τρόπους για να μας ξεγελάσει όλους».

Κάθε συνεδρία σε ιδιωτικό ιατρείο κοστίζει 350 στερλίνες, ποσό που η μητέρα δεν μπορεί να καλύψει, και μέχρι σήμερα παλεύει προκειμένου να πείσει το Βρετανικό Σύστημα Υγείας ότι πρόκειται για μία υπαρκτή εξάρτηση που μπορεί να αντιμετωπιστεί από τους κατάλληλους ειδικούς. Το παράπονό της είναι πως «κανείς ως τώρα δεν το είχε πάρει όλο αυτό στα σοβαρά. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος θεραπείας, καθώς πρόκειται για ένα νέο είδους πνευματικής ασθένειας, που κανείς δεν έχει ακόμη αποκωδικοποιήσει».

ΠΗΓΗ protagon.gr