Καθώς το πλαστικό αποσυντίθεται και διαλύεται τα μικρότερα κομμάτια καταλήγουν στο στομάχι των ψαριών, πολλά άλλα πέφτουν στον βυθό ενώ ένα τμήμα εξακολουθεί να επιπλέει. Χάρη στη χρήση εξελιγμένων μοντέλων ανάλυσης των ωκεάνιων ρευμάτων και με τη χρήση ειδικών μοντέλων μπορούμε να υπολογίσουμε πού καταλήγουν. Ο ωκεανογράφος Ερικ βαν Σέμπιλ απέδειξε ότι χάρη στα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα (ωκεάνια περιστροφικά ή κυκλικά ρεύματα) τεράστιες ποσότητες πλαστικών καταλήγουν σε έξι «χωματερές» στον πλανήτη, η μεγαλύτερη από τις οποίες βρίσκεται στον Βόρειο Ειρηνικό.

Ένα μπουκάλι που καταλήγει στη θάλασσα στις ακτές της Κίνας θα παρασυρθεί ανατολικά από τα ρεύματα του Βόρειου Ειρηνικού. Ενα μπουκάλι που πέφτει στη θάλασσα Στις ακτές του Μεξικού κοντά στο Ακαπούλκο πιθανότατα θα παρασυρθεί από το ίδιο ρεύμα. Κάποια από τα πλαστικά κινούνται νότια, αλλά ένα μεγαλύτερο τμήμα παρασύρεται δυτικά προς τη Ασία, προτού επιπλεύσει βόρεια και καταλήξει στην ίδια περιοχή – την επονομαζόμενη «Μεγάλη Χωματερή του Ειρηνικού».

Ο Βόρειος Ατλαντικός φιλοξενεί ένα άλλο ισχυρό ρεύμα. Η εικόνα δείχνει την πορεία μίας μάζας σκουπιδιών από τη περιοχή της Νέας Υόρκης: αρχικά κατευθύνεται προς την Ευρώπη, με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στον Βισκαϊκό κόλπο και μικρότερες στη Βόρεια Θάλασσα, αλλά τα περισσότερα σκουπίδια παγιδεύονται από το ρεύμα και καταλήγουν στο μέσον του ωκεανού.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και αν η πορεία ξεκινήσει από τη Βρετανία. Τα κομμάτια πλαστικού αρχικά κατευθύνονται προς τη Σκανδιναβία αλλά στη συνέχεια το μεγαλύτερο τμήμα καταλήγει στον Βισκαϊκό κόλπο και στη Βόρεια Θάλασσα.

Η Ινδία είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή πλαστικών σκουπιδιών παγκοσμίως με περισσότερους από 15.000 τόνους ημερησίως. Τα πλαστικά που καταλήγουν στη θάλασσα κοντά στη Βομβάη θα καταλήξουν κοντά στη Μαδαγασκάρη ή ανατολικά στον κόλπο της Βεγγάλης.

Πηγή Protagon.gr