Ένα τέτοιο παραμύθι από τα παλιά είναι κι αυτό με το βασιλόπουλο και την αρχοντοπούλα που ήταν από κοντινά ορεινά χωριά και η αγάπη τους φούντωνε μέρα με τη μέρα χωρίς να νοιάζονται για τα σχόλια των συγχωριανών. Βλέπετε εκείνος ήταν τοπικός αξιωματούχος που ο "δράκος" έτσι έλεγαν ψιθυριστά τον κυβερνήτη της περιοχής είχε τοποθετήσει σε ηγετική θέση στην περιοχή, κατόπιν παράκλησης όπως επίσης ψιθυριζόταν της αρχοντοπούλας που ήταν στο επιτελείο του κυβερνήτη - "δράκου". 

Όλοι γνώριζαν για το ειδύλλιο του συμπαθούς βασιλόπουλου, τόσο συμπαθούς που ορισμένοι τον έλεγαν χαιδευτικά "μπούμπη" και συνεπώς η αγαπημένη του είχε κι αυτή το χαιδευτικό "μπούμπα". Ο "μπούμπης" και η "μπούμπα" λοιπόν χαίρονταν τον ερωτά τους, χωρίς να τους ενδιαφέρουν όπως προείπαμε οι "κακές γλώσσες" του μεγάλου χωριού. Όμως επειδή δυστυχώς κάποια παραμύθια δεν έχουν καλό τέλος και δεν αρέσουν στα παιδιά, η γιαγιά και ο παππούς είτε έλεγαν ψέμματα για το πραγματικό τέλος είτε έλεγαν στα παιδιά πώς έφτασε η ώρα για ύπνο. Αυτό είναι από τα παραμύθια που δεν έχει καλό τέλος, όπως το είχαν διηγηθεί οι παλιοί. Γιατί ο "δράκος" κατά την προσφιλή του τακτική άλλαζε κάθε εξάμηνο τα βασιλόπουλα από τις θέσεις τους και αυτό τα στεναχωρούσε πολύ. Κι έτσι κάποια απ αυτά είτε έφευγαν από το "παλάτι" είτε μαράζωναν καθώς θυμόταν τα περασμένα μεγαλεία...

Δυστυχώς δεν είναι όλα τα παραμύθια με επίλογο "και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Γραμματείς και Φαρισαίοι υπήρχαν πάντα. Και θα υπάρχουν...