Τις τελευταίες ώρες εξελίσσεται από ορισμένους ένα θέατρο του παραλόγου με αφορμή οτιδήποτε άλλο από την ονοματοδοσία του Α. Κ. του Ν. Βουτζα, που χρησιμοποιείται δυστυχώς ως πρόσχημα για αλλότρια που καθόλου δεν με αφορούν. Δεν προτίθεμαι ως εκλεγμένος πρόεδρος του Τοπικού συμβουλίου ούτε μια στιγμή να "μπω" ούτε να "νομιμοποίησω" λογικές φανατισμού, εκφοβισμού αιρετών ή μη, κραυγών χωρίς καμία λογική, προστατεύοντας έτσι συνειδητά την προσωπική μου διαδρομή, τη λειτουργία του Τοπικού συμβουλίου ως θεσμού άμεσης δημοκρατίας, αλλά και εκείνους που αρέσκονται να ξεπερνούν τα όρια παίζοντας με ανθρώπους και συνειδήσεις. Τελεία και παύλα. Η κοινωνία μας, η πόλη μας, οι γειτονιές μας έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσουν και μας θέλουν ενωμένους και ακομα πιο αποφασισμένους. Ας το καταλάβουμε όλοι κάποτε αυτό και ας παμε παρακάτω.
Στο συγκεκριμένο θέμα: η πρόταση για την απόδοση ονόματος βασίστηκε στην ιστορία, στην ένωση με τις ρίζες της πατρογονικής γης, το συμβολισμό στο πρόσωπο της γυναίκας, της αθλήτριας, της πρώτης γυναίκας Ολυμπιονικου που συνένωνε όλα αυτά με τον οικισμό, την ιστορία του, τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν και έστησαν σπιτικό και οικογένεια στον τόπο μας, βαθιά ριζωμένοι, ενεργοί και πολυδιάστατοι μέχρι σήμερα!
Αυτο το φόρο τιμής αποδίδουμε με το όνομα Ισμήνη (Εσμε) Σημηριώτου. Όχι απλά στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Όχι απλά στο γεγονός της πρώτης γυναίκας κατόχου του. Όχι απλά στην πατρογονική γη. Όχι απλά στην ιστορία. Σε όλα αυτά μαζί, παντρεμένα με το παρόν και το μέλλον.
Συνεχίστε με τις κραυγές όσοι το επιθυμείτε. Μην ενοχλώ άλλο.