H επανακυκλοφορία της «Μακεδονίας» είναι από τις ωραιότερες ειδήσεις του καλοκαιριού. Με πονούσε το κλείσιμο μιας εφημερίδας που έζησε και κατέγραψε την ιστορία της Θεσσαλονίκης από την απελευθέρωσή της έως και σήμερα.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια περίεργη πόλη. Κανείς δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να την κανακέψει και να της τάξει. Αλλά όσο εύκολα της υπόσχονται, τόσο εύκολα την ξεχνούν. Τα σχέδια για έργα στην Θεσσαλονίκη μπορούν να γεμίσουν πολλές βιβλιοθήκες. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να μπει το νερό στο αυλάκι, να ολοκληρωθούν τα έργα, να χαρεί ο κόσμος και να πάρει τα πάνω της η πόλη, πάντα κάτι σκαλώνει. Έργα όπως το Μετρό και ο νέος διάδρομος του αεροδρομίου δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, αν και οι εργασίες και στα δύο άρχισαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Οι συνεχείς αναβολές γεμίζουν με απαισιοδοξία τους πολίτες, τους βυθίζουν σε μια εσωστρέφεια που συνοψίζεται στη φράση «Στη Θεσσαλονίκη δεν κινείται τίποτα». Η ευθύνη αποδίδεται αορίστως στο «αθηναϊκό κράτος» και έτσι σώζονται πολιτικοί, κόμματα, κυβερνητικοί υπάλληλοι και τοπικοί παράγοντες, που με την ανικανότητά τους φρενάρουν την αναπτυξιακή πορεία της Θεσσαλονίκης.
Η «Μακεδονία» όμως ανοίγει ξανά. Και ανοίγει με έναν τρόπο που θα μπορούσε – αν πετύχει – να αποτελέσει πρότυπο. Εργαζόμενοι και επιχειρηματίες συνεργάζονται για την επαναλειτουργία της, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα και τη δημοσιογραφική εγκυρότητα και την οικονομική βιωσιμότητα. Αξίζουν συγχαρητήρια στους εργαζομένους για την επιμονή τους τα δύσκολα αυτά χρόνια, αλλά και στους επιχειρηματίες για τη στήριξή τους στη νέα «Μακεδονία».
Η Ελλάδα είναι μια χώρα αφύσικα ανεπτυγμένη. Η Αθήνα συγκεντρώνει τον μισό πληθυσμό της χώρας και όλη ουσιαστικά τη διοίκηση. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης μου κάνει εντύπωση ο αριθμός των επιχειρηματιών που συναντώ. «Πετάγονται» αυθημερόν στην Αθήνα, για «το υπουργείο», «την άδεια», «την έγκριση». Εάν δεν πάνε, η δουλειά τους δεν θα γίνει. Ο υδροκεφαλισμός του ελληνικού κράτους καλά κρατεί, παρά τις ευκολίες που προσφέρει πλέον η τεχνολογία. Και ειδικά στην τεχνολογία η Θεσσαλονίκη δεν είναι ουραγός. Το αντίθετο. Η πόλη διαθέτει κορυφαίες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας, leaders σε παγκόσμιο επίπεδο. Εταιρίες που ξεκίνησαν από ένα γραφειάκι στα στενά της πόλης και σήμερα εξάγουν τα προϊόντα τους σε κολοσσούς του πλανήτη. Start up, «παλαβοί» με τους υπολογιστές, που πίστεψαν στο προϊόν τους.
Σύμφωνα με την Επίτροπο Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας, τα επόμενα χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρειαστεί 500.000 ειδικούς στο ευρύτερο κομμάτι της τεχνολογίας. Σκεφτείτε το νούμερο: μισό εκατομμύριο άνθρωποι! Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε εδώ να πρωταγωνιστήσει. Την βοηθάει η θέση της, η ιστορία της, το ανθρώπινο δυναμικό της. Η πόλη διαθέτει κοιτίδες τεχνολογίας, την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, καταξιωμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα, εκατοντάδες εταιρίες πληροφορικής, αμέτρητες start up, το ΟΚ!Thess του δήμου και πάρα πολλούς «μπαρουτοκαπνισμένους» πληροφορικάριους. Είναι λοιπόν ιδανική για να γίνει κέντρο τεχνολογικής εκπαίδευσης και κοιτίδα τεχνολογίας στα Βαλκάνια. Αν υπάρξει σχέδιο θα επιστρέψουν και πολλοί από όλους αυτούς που έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια. Σχέδιο που θα υπηρετηθεί με επιμονή και πάθος. Σχέδιο που θέλει ζωντανά και ανήσυχα κύτταρα. Και οι εφημερίδες είναι μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει σωστά ο «οργανισμός» της πόλης.
Το αύριο έρχεται με μεγάλη ταχύτητα και η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι μέρος του.