iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Παρασκευή - 29 Μαρτίου 2024

Η Βασιλική Σαντ
''πολιορκητικός κριός''
στη νεολαία


Η ελπίδα στην τοπική αυτοδιοίκηση γεννιέται με τέτοιες υποψηφιότητες. Και η κοινωνία οφείλει να τις στηρίζει.

"Φοιτήτρια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ, μόλις 20 ετών  συμμετέχει - θυμίζουμε - στο ψηφοδέλτιο του Βαγγέλη Μπουρνούς για τις δημοτικές εκλογές του Μαίου. Όνειρό της να συμβάλει θετικά στην κοινωνία μέσα από καθετί που κάνει, είτε χόμπυ είτε επάγγελμα. "Όταν η πνευματική καλλιέργεια του εαυτού μας συνοδεύεται με  την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και αντίστροφα, προάγεται η κοινωνία μέσα από τον άνθρωπο και ο άνθρωπος μέσα από αυτήν" μας λέει η Βίκυ Σαντ.

Η κ. Σαντ τονίζει σε ανοικτή επιστολή της στους δημότες Ραφήνας Πικερμίου.

Πάντα ένιωθα ευθύνη για τα γεγονότα που συνέβαιναν γύρω μου γιατί με αντιμετώπιζα πολύ περισσότερο ως κομμάτι του εκάστοτε κοινωνικού συνόλου που βρισκόμουν παρά ως ανεξάρτητη οντότητα… Μόνιμος προβληματισμός μου πως θα συνεισφέρω συνεχώς σε αυτό το σύνολο. Διότι, συνήθως, όταν το αίσθημα ευθύνης είναι υψηλό ποτέ δεν νιώθεις ότι τέλεσες το χρέος σου. Είναι κάτι αέναο.

Βέβαια, ο κόσμος δεν είναι φιλικός σε κάτι τέτοιο… Σε φθείρει να θες να δώσεις σε μια κοινωνία που δείχνει να μην δέχεται –ή, ίσως, να μην ξέρει να δεχθεί- .

Όταν μου έγινε η πρόταση, εκ πολλών σκέψεων αυτή που κυριάρχησε ήταν πως αν δεν προσπαθείς, αν δεν δοκιμάζεις, αν δεν τολμάς και δεν ονειρεύεσαι, τότε σίγουρα όλα θα είναι αμετάβλητα.

Εγώ, λοιπόν, αντιμετωπίζω την συμμετοχή στην τοπική αυτοδιοίκηση ως ένα μέσο με το οποίο θα μπορώ πιο άμεσα να βοηθήσω το σύνολο στο οποίο υπάγομαι ,την τοπική κοινωνία, και να είμαι η φωνή –και τα χέρια- αυτών που έχουν όραμα για τον τόπο μας. Και όχι· δεν δέχομαι το «δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα», όχι μόνο επειδή το θεωρώ (αν και ρεαλίστρια) ηττοπάθεια, αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Όταν απογοητεύομαι και πάω να το πιστέψω και εγώ, θυμάμαι μια σκηνή: εκείνη την ημέρα που ήταν όλα μαύρα, που είχαμε καεί, πόσα παιδιά δίχως δεύτερη σκέψη κουβαλήσαμε, τρέξαμε, δώσαμε… Για κάτι τέτοιες σκηνή γεμάτες ελπίδα, για αυτά τα παιδιά γεμάτα αγάπη και πείσμα, για 6 μήνες μετά που ακόμα θυμόμαστε, για όλα αυτά αξίζει ακόμα –και για πάντα (!)- να παλεύουμε.

Δεν θα τάξω τίποτα, Θα υποσχεθώ μονάχα πως θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για να γίνουν οι προτάσεις μου και οι ιδέες σας πραγματικότητα.

Ευχαριστώ πολύ τον κ. Μπουρνούς για την ευκαιρία που μου έδωσε. Είναι ένας άνθρωπος με όραμα που την προηγούμενη πενταετία έθεσε καλά θεμέλια για να συνεχίσει τα προσεχή χρόνια να το υλοποιεί.