Σε μια μουσική χρονομηχανή μετατράπηκε το Ωδείο Μακ Τζορτζ, όπου ο Βαγγέλης Μαυρουδής και ο Σύλλογος φίλων της Μουσικής Ραφήνας, διοργάνωσε μια εκδήλωση γεμάτη μελωδίες και νοσταλγία.
Με έβαζαν νωρίς στο κρεβάτι εκείνες τις μέρες κι ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. Ας αγαλλίαζα που θα έκλεινε το σχολείο για τις γιορτές και θα γλίτωνα την μπλε ποδιά. Κούμπωνε στην πλάτη κι ο λευκός, νάιλον γιακάς της μου κοκκίνιζε το λαιμό. Η ηδονική προσμονή του χριστουγεννιάτικου δέντρου (θα κατέβαινε το πρωί από το πατάρι) πρόσθετε ένταση στην αϋπνία μου.
Ο πατέρας μου ακολουθούσε ανέκαθεν την εξέλιξη. Ηλεκτρικό ψυγείο αγόρασε από του πρώτους: ένα λευκό Prestcold, κοντό, βαρύ, ψωμωμένο, να δουλεύει μια ζωή. Μέχρι τότε είχαμε κολόνες πάγου από τον παγοπώλη που γύριζε τη γειτονιά με το τρίκυκλο.