iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Παρασκευή - 29 Μαρτίου 2024

Αγνή Γκαντώνα:
Με τη γνώση μπορεί
να φτάσεις στα αστέρια!


Η αφορμή για να συναντήσω την κ. Αγνή Γκαντώνα ήταν τα ''γενέθλια'' των τριάντα χρόνων από τη δημιουργία του Κέντρου ξενόγλωσσων σπουδών που διευθύνει στη Διασταύρωση Ραφήνας.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια ''συνέντευξη'' ας την πούμε θα κατέληγε σε μία τόσο ανθρώπινη, ουσιαστική και ευχάριστη συζήτηση γεμάτη χαμόγελο. Με μία συγκροτημένη και ευρυμαθή εκπαιδευτικό. Με μια δασκάλα του ''παλιού καλού καιρού'' στη φιλοσοφία αν και νέα. Μιλήσαμε με επίκεντρο τον παιδί. Τον άνθρωπο. Τη γνώση. Ελπίζω να απολαύσετε κι εσείς αυτή την ώρα που θα αφιερώσετε στην ανάγνωση της συζήτησης.
 
Γνωρίζοντας τον τρόπο διδασκαλίας σας και την προσωπικοτητά σας θα έλεγα ότι δεν είστε μόνο εκπαιδευτικός, αλλά και δημιουργός αναμνήσεων...
 
Κι εγώ έτσι αισθάνομαι και σας ευχαριστώ που το επισημαίνετε. Πριν από τριάντα χρόνια, τον Οκτώβριο του 1989 όταν αυτό το κέντρο ξενόγλωσσων σπουδών ξεκίνησε ως φροντιστήριο, έκανα το πρώτο μου ''παιδί''. Θεωρώ πως έχω τρία παιδιά. Το αγαπώ εξίσου με τα παιδιά μου όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Έχω δώσει τη ζωή μου. Γιατί κι αυτό είναι γεμάτο με παιδιά. Δεν ξεκίνησε ως επιχειρηματική ιδέα, αλλά ως ένα όνειρο. Ήμουν φοιτήτρια όταν άνοιξε πρώτη φορά και με τη βοήθεια της μητέρας μου που επίσης είναι εκπαιδευτικός αρχίσαμε να κάνουμε δράσεις εκτός από τη διδασκαλία Αγγλικών. 
 
Τότε τα Αγγλικά ήταν ακόμη ''πολυτέλεια'' ...
 
Βέβαια. Και μάλιστα τα Αγγλικά μας άνοιγαν τότε ένα άλλο ''παράθυρο'' πέραν της τυπικής εκπαίδευσης του σχολείου. Τότε οι περισσότεροι γονείς είτε δεν γνώριζαν Αγγλικά είτε γνώριζαν λίγα μέσα από τραγούδια και ταινίες. Στη Διασταύρωση ιδιαίτερα δεν υπήρχε κάτι άλλο, πέρα από ένα φροντιστήριο δευτεροβάθμιας. Ξεκινήσαμε σε ένα νοικιασμένο μικρό σπίτι με δύο δωμάτια και είχαμε τους πρώτους 28 μαθητές. Σήμερα που μιλάμε οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες, γονείς και φέρουν τα παιδιά σε εμάς να τους μάθουμε Αγγλικά. Μια δεύτερη γενιά δηλαδή!
 
Πόσα άλλαξαν όμως μέσα σε τριάντα χρόνια...
 
Σωστά. Η ίδια η κοινωνία αλλάζει. Ο κόσμος. Το σχολείο. Συνεπώς κι εμείς γινόμαστε αποδέκτες αυτών των αλλαγών. Και πολλές φορές τολμώ να πω γινόμαστε και ''κυματοθραύστες''. Γιατί η κοινωνία περνάει μέσα από δυσκολίες. Έτσι κι εμείς βρισκόμαστε σε διαδικασία εξέλιξης. Ποτέ δεν ακολουθήσαμε τυπικά προγράμματα, όπως του σχολείου. Γνωρίζουμε ότι το απόγευμα το παιδί έρχεται για να κάνει κάτι άλλο.  Πέρα από το να ξανασκύψει πάνω από ένα βιβλίο, να διαβάσει, να μεταφράσει. Το παιδί θέλει περισσότερο να νιώσει ότι μπορεί να επικοινωνήσει μέσα από ευχάριστους, πρωτότυπους τρόπους. Το παιδί θέλει να παίξει μαθαίνοντας μέσα από τη διάδραση. Μόνο μέσα από πολλή μεγάλη αγάπη μπορείς να έρθεις κοντά με τα παιδιά και να αλλάξεις κι εσύ ο ίδιος.
 
Μου περιγράφετε ότι δώσατε ένα κλειδί στα παιδιά για να μπούνε σε έναν άλλο "μαγικό'' κόσμο...
 
Τι ωραία που το είπατε...
 
Πόσα παιδιά πήραν μέχρι σήμερα αυτό το ''κλειδί''?
 
Κοιτάζοντας τα αρχεία του κέντρου με τα πιστοποιητικά, είναι πάνω από χίλια παιδιά. Όσο για τον ''μαγικό'' κόσμο που είπατε, θυμάμαι την πρώτη μας Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Μάτι, όπου ακόμη και οι γονείς (αφήστε τα παιδιά) νόμιζαν ότι συμμετέχουν σε ένα παραμύθι! Εκτός από την κλασσική Χριστουγεννιάτικη ιστορία είχαμε παρουσιάσει και ευρωπαικά, αμερικανικά, λατινοαμερικάνικα τραγούδια. Θυμάμαι τη γιορτή του Χάλοουιν με τις κολοκύθες που τότε κανείς δεν γνώριζε. Όταν σκοτείνιασε και βγάλαμε τις κολοκύθες με τα κεράκια στον δρόμο, βγήκαν οι κάτοικοι και μας κοιτούσαν παράξενα. Όλα αυτά μας έδινα  μια αίσθηση ότι κάνουμε κάτι παραπάνω από το να διδάσκουμε μία ξένη γλώσσα. Ήταν η κουλτούρα, ο πολιτισμός, η επαφή με τη διαφορετικότητα. Κάτι που ακόμη και σήμερα δυστυχώς μέσα από την παιδεία μας δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Κι όμως θα έπρεπε.
 
Γιατί η απόφαση στη Διασταύρωση και όχι στο κέντρο της Ραφήνας?
 
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας. Το σπίτι μου ήταν πίσω από το ''Κύτταρο''. Είχαμε το εξοχικό σπιτάκι στο Μάτι και πάνω εκεί ήρθε η απόφαση. Ήθελα να πάω κάπου που να είναι ''χωριό''. Να έρθω σε επαφή με τον κόσμο που ζούσε εκεί. Ήταν μία πρόκληση. Το νεαρό της ηλικίας που ''έδωσε φτερά''. Λειτούργησε η φαντασία και η τόλμη. Σκεφτείτε πως έκανα μάθημα έως τις 10 το βράδυ στα παιδιά, μετά διάβαζα όλο το βράδυ και το πρωί έδινα εξετάσεις στη Νομική όπου φοιτούσα. Έτσι όσο ο αριθμός των μαθητών μεγάλωνε, αποφασίσαμε με τους γονείς μου να αγοράσουμε ένα οικόπεδο, εδώ που στεγάζεται το κέντρο. Και χτίσαμε με πολλές θυσίες και κόπους αυτό το κτίριο που έχει προδιαγραφές σχολείου. Με κανονισμούς για σχολικό κτίριο. 
 
Ποιός ήταν ο ''φύλακας - άγγελος'' στο πλαί σας?
 
Η μητέρα μου. Έκανε τα πάντα. Από γραμματειακή υποστήριξη, βοήθεια στα παιδιά, ενημέρωση γονέων, έλεγχο στα καλαθάκια με τα χαρτιά αν ήταν γεμάτα.  
 
Ποιές από τις δράσεις που κάνατε εντυπωσίασαν τα παιδιά τότε?
 
Κάναμε ανακύκλωση, θεατρικά έργα, συμβολική στήριξη οργανώσεων και ιδρυμάτων όπως ''το χαμόγελο του παιδιού'', το Λύρειο και η ''Ελπίδα''. Μέσα από τη γλώσσα την οποία χρησιμοποιούσαμε ως ''εργαλείο'' επικοινωνίας κάναμε και ανθρωπιστικές ή οικολογικές δράσεις που πρόσφεραν στα παιδιά κάτι περισσότερο από μία γνώση. Γράφαμε σχολική εφημερίδα, σπανιότατο τότε και τόσα άλλα. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως από τις αρχές της δεκαετίας του 90΄είχαμε ενημέρωση πάνω στο επιστημονικό μας πεδίο σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού. Ο όρος ήταν άγνωστος στο δημόσιο σχολείο και οι γονείς το άκουσαν πρώτη φορά από ομιλίες ειδικών που κάναμε στο κέντρο. Έτσι οι γονείς ενημερώθηκαν και είχαν μια ευκαιρία να προσεγγίσει ένα ιδιαίτερο θέμα για το παιδί που πρέπει να προχωρήσει.
 
Τους δώσατε δηλαδή ''έναν φακό'' στο σκοτάδι...
 
Ναι έτσι είναι. Οι γονείς στην αρχή βέβαια είναι διστακτικοί, αλλά όταν βλέπουν καλή πρόθεση, αγάπη και δουλειά, αντιλαμβάνονται πως ο δάσκαλος είναι συνοδοιπόρος του και τον εμπιστεύεται. Με τη βοήθεια του Θεού, αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχω πάρει, η εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Και είμαι ευγνώμων. Το να περπατάς στην πόλη σου και να σε αγκαλιάζουν παιδιά και γονείς είναι εκπληκτικό συναίσθημα. 
 
Δεν μου είπατε όμως, ασκήσατε ποτέ τη δικηγορία?
 
Αν και πήρα άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, δεν το έκανα ποτέ. Αντιθέτως έκανα μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά, πήρα υποτροφία και έκανα τη διατριβή μου πάνω στα κίνητρα για τη μάθηση. Θυσίασα τις καλοκαιρινές μου διακοπές γιατί δεν μπορούσα να φύγω τον χειμώνα λόγω του φροντιστηρίου. Έτσι βρέθηκα και στη Βρετανία και στην Αμερική. Με ενδιέφερε πολύ  το πως θα γίνεις ελκυστικός για το παιδί που βαριέται, που έχει αρνητική εικόνα για το σχολείο, που είναι παραμελημένο από το σπίτι του. Να γίνει κοινωνός της αγάπης για τη γνώση. Προσπαθούσα λοιπόν να εξελίσσομαι με επιμορφωτικούς κύκλους και η κατάληξη ήταν το διδακτορικό. Στο διδακτορικό άλλωστε μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από ακαδημαικούς καθηγητές, πρωτοπόρους στην έρευνα και τη φιλοσοφία, να  δω ακόμη πιο ριζοσπαστικά την εκπαίδευση. Αν δείτε το μότο μας είναι Keep learning. Αυτό είναι πρώτα πρώτα για εμένα και μετά για τα παιδιά. 
 
Τι διαφορές βλέπετε στα παιδιά της δεκαετίας του 90 με τα παιδιά του 2020?
 
Τα παιδιά σήμερα γεννιούνται με μία οθόνη στα μάτια τους. Γνωρίζουν τα πάντα μέσα από την οθόνη, αλλά δύσκολα θα στρίψουν το κεφάλι στον διπλανό τους για να συζητήσουν. Ακόμη και στο διάλειμμα με το κινητό είναι. Εμείς δεν μάθαμε και δεν μεγαλώσαμε έτσι. Είναι μια νέα εποχή. Αυτό μοιραία επηρεάζει ένα κομμάτι των κοινωνικών τους δεξιοτήτων. Δύσκολα θα αντιληφθούν τι σημαίνει για τον άλλο πόνος, κούραση, απογοήτευση. 
 
Τι θα λέγατε σε ένα παιδί για την αξία του ''να μαθαίνεις γράμματα "?
 
Θα του έλεγα ότι όσο μαθαίνεις τόσο καταλαβαίνεις ότι δεν τελειώνει η γνώση. Μπορεί να φτάσεις στα αστέρια! Είναι ένας απέραντος κόσμος και η εξερευνησή του είναι ίσως ο σκοπός για τον οποίο είμαστε εδώ...
 
Σας ευχαριστώ θερμά
 
Κι εγώ, ήταν μιά υπέροχη συζήτηση.
 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΚΩΣΤΑΚΗ
ΦΩΤΟ Αρχείο Αγνής Γκαντώνα
 
ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΡΑΦΗΝΑΣ Μπισμπιρούλα 6
ΤΗΛ. 2294076555
gantonalanguageschool.gr
 
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ: Eλληνικά (σαν ξένη γλώσσα), Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά, Ρωσικά.