iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Μία νεαρή κοπέλα, που παρά την γέννησή της στην Ουκρανία τρία χρόνια μετά την καταστροφή στο Τσερνόμπιλ και τις δυσκολίες, κατάφερε να ορθοποδήσει στην ζωή της και να γίνει χρυσή Παραολυμπιονίκης.

Γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1989 σε μία περιοχή της Ουκρανίας κοντά στο Τσερνόμπιλ με πολλές γενετικές ανωμαλίες, που προέρχονταν από την ακτινοβολία. Πιο συγκεκριμένα, είχε διαφορετικό μήκος στα πόδια της, έλλειψη βασικών οστών που συγκρατούσαν τα πόδια της, πέντε δάχτυλα χωρίς αντίχειρες και μεμβράνες στα χέρια της, έξι δάχτυλα σε κάθε πόδι, δεν είχε δεξί δικέφαλο και έλειπε κομμάτι από το στομάχι της.

Η ζωή της δεν ήταν καθόλου εύκολη, καθώς οι γονείς της την εγκατέλειψαν σε ένα ορφανοτροφείο της Ουκρανίας αμέσως μετά την γέννησή της. Τα χρόνια της Οξάνα, όπως και των υπολοίπων παιδιών εκεί, ήταν πολύ δύσκολα. Υπέφεραν από υποσιτισμό, γιατί δεν τους έδιναν αρκετό φαγητό, με την ίδια να αναφέρει: «Πολλές φορές ο πόνος στο στομάχι μου από την πείνα δεν αντεχόταν. Θυμάμαι λιβάδια με ηλιοτρόπια στο ορφανοτροφείο και ένα δέντρο με δαμάσκηνα που πηγαίναμε και κόβαμε συχνά γιατί δεν παίρναμε αρκετό φαγητό».

Όλα τα παιδιά είχαν υποστεί σωματική και ψυχολογική κακοποίηση τόσο από τα μεγαλύτερα ορφανά, όσο και από τους ενήλικες. Η Οξάνα δεν το έβαζε κάτω: «Κάθε φορά που κάποιος με χτυπούσε δεν έκλαιγα, ούτε έσκυβα το κεφάλι , απλά τους χαμογελούσα, διότι αυτό ήταν το μόνο που δεν μπορούσαν να μου πάρουν».

Όλα άλλαξαν προς το καλύτερο, όταν πληροφορήθηκε ότι επρόκειτο να υιοθετηθεί και να φύγει από εκεί, ειδικά όταν είδε την φωτογραφία της γυναίκας που θα γινόταν η μητέρα της. Όμως, η ένωση της με την μητέρα της καθυστέρησε δύο χρόνια λόγω απαγόρευσης στις ουκρανικές υιοθεσίες. «Πήγαινα συχνά στο διευθυντή του ορφανοτροφείου και του ζητούσα να μου δείξει την φωτογραφία της μητέρας μου. Εκείνος μου την έδειχνε, ενώ αρκετές φορές όχι, επειδή ήμουν πολύ ζωηρό παιδί».

Έτσι, αφού έκλεισε τα 7, η Οξάνα υιοθετήθηκε από την Γκέι Μάστερς, μία ανύπαντρη Αμερικανή μητέρα και καθηγήτρια λογοθεραπείας στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Εκεί, έπειτα από υποδείξεις των γιατρών, η μικρή τότε Οξάνα υποβλήθηκε σε μία σειρά σοβαρών επεμβάσεων, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στην καθημερινότητα της.

Οι επεμβάσεις ξεκίνησαν στα 9 της. Ακρωτηριάστηκαν και τα δύο της πόδια πάνω από τα γόνατα, το δεύτερο στην ηλικία των 13 ετών. Παράλληλα, έκανε κι άλλες εγχειρήσεις στα χέρια, για να τροποποιήσει τα εσωτερικά των δαχτύλων, ώστε να υπάρξει λειτουργία αντίχειρα.

Η μετέπειτα Παραολυμπιονίκης, όμως, είχε δυσκολίες στο να προσαρμοστεί στο σχολείο και γενικά στο περιβάλλον. Έτσι, μετά από παρότρυνση της μητέρας της ξεκίνησε την κωπηλασία και βρήκε ένα τρόπο να διοχετεύσει τον θυμό και τον φόβο της, όπως επισημαίνει και η Γκέι Μάστερς: «Μόλις μπήκε στο νερό έγινε καλά. Τα αθλήματα όντως της έσωσαν την ζωή. Πήραν όλο τον φόβο και τον θυμό της».

Η Οξάνα δεν άργησε να λατρέψει το άθλημα και γρήγορα θέλησε να ασχοληθεί πιο σοβαρά. Το 2012 αγωνίστηκε μαζί με τον παρτενέρ της Ρομπ Τζόουνς στο διπλό και κέρδισαν το χάλκινο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου.

Δεν συνέχισε, όμως, με την κωπηλασία. Μετά το Λονδίνο γνώρισε την Αϊλίν Κάρεϊ, προπονήτρια σκι της εθνικής των ΗΠΑ και μπήκε στην ομάδα. Δεν άργησε και σε αυτό το αγώνισμα να δείξει το ταλέντο της και να το ερωτευτεί, όπως και τον συναθλητή της και Παραολυμπιονίκη του σκι Άαρον Πάικ.

Οι διακρίσεις της αθλήτριας από την Ουκρανία συνεχίστηκαν και στους χειμερινούς στο Σότσι, το 2014, όταν κέρδισε ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο στο κρος κάντρι. Οι επιτυχίες ακολουθούσαν η μία την άλλη και παρά το γεγονός ότι δεν κατέκτησε κάποιο μετάλλιο στο Ρίο το 2016, δύο χρόνια αργότερα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στην Πιοντσάνγκ κατέκτησε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο, ενώ τώρα προετοιμάζεται για τους Παραολυμπιακούς του Τόκιο, όπου θα αγωνιστεί με την ομάδα της ποδηλασίας.

Η Οξάνα Μάστερς είναι ένας άνθρωπος που πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Η ίδια μέσα από την ζωή της και τα κατορθώματά της θέλει οι νέοι να μην έχουν μόνο ως πρότυπα αρτιμελείς αθλητές, αλλά και άτομα σαν και εκείνη, που έχουν καταφέρει αντίστοιχα κατορθώματα στην πορεία τους.

«Κάθε παιδί έχει στον τοίχο του μία αφίσα του Μάικλ Τζόρνταν. Γιατί να μη θεωρείται φυσιολογικό να υπάρχουν και αφίσες από αθλητές που έχουν μία αναπηρία ή έχουν πάθει κάποιο ατύχημα;».

Η Οξάνα τιμήθηκε από την αθλητική Ακαδημία του Λονδίνου και στον λόγο της ευχαρίστησε τη θετή μητέρα της και τον συντροφό της που τη στηρίζει παντού και πάντα.