Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Το έχουμε ξαναπεί οι μόνοι που πονάνε πραγματικά είναι οι συγγενείς και φίλοι των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στον πύρινο όλεθρο στις 23 Ιουλίου 2018 στο Κόκκινο Λιμανάκι Ραφήνας και το Μάτι Μαραθώνα, οι φιλόζωοι οι οποίοι έχασαν σκύλους και γάτες που βρήκαν φριχτό θάνατο και οι ιδιοκτήτες και ενοικιαστές σπιτιών που καταστράφηκαν οι περιουσίες, τα υπάρχοντα και οι αναμνήσεις τους, θα θρηνήσουν ξαναζώντας τις εφιαλτικές μνήμες.
Μαζί τους και κάποιοι άνθρωποι από όλο το κοινωνικό φάσμα - και από την πολιτική, κεντρική σκηνή και αυτοδιοίκηση - που συμπάσχουν όσο μπορούν.
Και όλοι αυτοί θα προσευχηθούν να μην ξαναβιώσει κανείς τέτοια ανείπωτη τραγωδία. Και όλοι αυτοί θα ευχηθούν να ξαναγεννηθεί τουλάχιστον η φύση το γρηγορότερο. Γιατί οι ψυχές δεν ξαναγυρίζουν.
Μας ρωτάνε τι έχει γίνει έναν χρόνο μετά. Μα το ερώτημα δεν είναι αυτό, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Τι δεν έχει γίνει? Κι εμείς απαντάμε τι θα έπρεπε να έχει γίνει.
Πρώτα απ όλα θα έπρεπε να έχουν αποζημιωθεί στο υψηλότερο επίπεδο οι συγγενείς των νεκρών και εγκαυματιών (οι οποίοι νοσηλεύονται με ιδιωτικές χορηγίες!). Δευτερευόντως να έχουν φτιαχτεί όλα τα νόμιμα κίτρινα σπίτια και να έχουν ξαναχτιστεί όλα τα νόμιμα κόκκινα σπίτια. Να έχουν γκρεμιστεί όλα τα παράνομα σπίτια. Να έχουν γκρεμιστεί όλες οι μάντρες σπιτιών που φράζουν τη δίοδο προς τις παραλίες.
Και τρίτον να έχουν κοπεί όλα μα όλα τα καμένα δέντρα και να έχει γίνει πλήρης δεντροφύτευση σε όλο το τόξο του πύρινου ολέθρου στο Κόκκινο Λιμανάκι, το Μάτι και το Βουτζά.
Βλέπει κανείς να έχει γίνει κάτι απ όλα αυτά? Η περιοχή παραμένει κρανίου τόπος με εκατοντάδες κουφάρια σπιτιών, εκατοντάδες άκοπα καμένα δέντρα και άγνωστο αριθμό χρημάτων από δωρεές για τους πληγέντες σε ''ειδικούς'' τραπεζικούς λογαριασμούς που δεν μπορούν να ''αγγίξουν'' οι δήμοι. Όλα αυτά συνιστούν ένα κράτος - ''τέρας'. Ένα απρόσωπο κράτος που δεν έχει ονοματεπώνυμα και ιδιότητες, αλλά μόνο σκοτεινούς διαδρόμους εξουσίας.
Μακάρι κάτι να αλλάξει γρήγορα. Μακάρι η νέα κυβέρνηση να αντιληφθεί πόσα πράγματα πρέπει να γίνουν σήμερα. Όχι αύριο.