iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Δεν βγήκε τυχαία όχι μόνο αυτή αλλά όλες οι παροιμίες του λαού μας. Αν προσέξετε (ακούσετε) όντως μόνο όταν λαλάει ένας πετεινός ξημερώνει. Όταν είναι πολλοί είναι ψευδής ένδειξη και τσάμπα ξυπνάς, αν έχεις για ξυπνητήρι τη φύση. Το ίδιο πιθανότατα συμβαίνει παντού - πλην εξαιρετικών περιπτώσεων - και στην πολιτική, στην αυτοδιοίκηση, στο ποδόσφαιρο, στην οικογένεια, στην επιχείρηση, παντού. Δηλαδή ο πρόεδρος του κόμματος και ο αρχηγός της παράταξης για τη "γραμμή", ο προπονητής για την εντεκάδα, ο πατέρας (εντάξει οι γονείς μη φανούμε αναχρονιστικοί) για το σπίτι, ο διευθυντής για την τακτική κλπ.

Είναι αποδεδειγμένο, το έχει καταγράψει η ιστορία, ιδίως στην πολιτική και την τοπική αυτοδιοίκηση πως η πολυφωνία με την κακή έννοια, δηλαδή η αναρχία κάνουν κακό αργά ή γρήγορα. Ακόμη και στο πιο ελπιδοφόρο και δυναμικό ξεκίνημα κάποιου νέου εγχειρήματος. Φυσικά υπάρχουν και οι "επιτελείς", η σύσκεψη που λέμε για κατάθεση απόψεων, ιδεών, σχεδίων. Αλλά την τελική απόφαση την παίρνει ένας. 

Το πρόβλημα διογκώνεται όταν οι "επιτελείς" νιώθουν ανώτεροι του αρχηγού (είτε όντως είναι είτε δεν είναι) και μοιραία, με μαθηματική ακρίβεια σε βάθος χρόνου θα γίνει ανταρσία ή θα "χαλάσει η σούπα". Το ένα θα φέρει το άλλο και τελικά θα γίνει "μια τρύπα στο νερό".

Και καλά η "στραβή" να γίνει πριν τις κάλπες (όπως καταλάβατε έχουμε επικεντρώσει στην πολιτική και φύγαμε από τα γήπεδα ή τις επιχειρήσεις) ώστε να προλάβει να διορθωθεί το κακό. Αν γίνει στο διάστημα της εξουσίας "βράσε ρύζι". Τότε ο φουκαράς ο αρχηγός "τρέχει και δεν φτάνει". Προσπαθεί να μαζέψει "τα ασυμμάζευτα".

Αυτά τα λίγα για αρχή. Επειδή δεν βρισκόμαστε ούτε καν στην αρχή...