iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ναι κάποιοι φταίνε αναμφισβήτητα για τον πύρινο όλεθρο. Αλλοίμονο αν δεν ευθύνεται κανείς. Η αδέκαστη Ελληνική Δικαιοσύνη όταν έρθει η ώρα θα δικαιώσει τις ψυχές των εκατό ανθρώπων, των τραυματιών και των συγγενών τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιοι θα τιμωρηθούν αμείλικτα. 

Το επόμενο χρονικό διάστημα ο Εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση θα ασκήσει ποινικές διώξεις. Και οι κατηγορούμενοι θα κληθούν στο ακροατήριο να αποδείξουν την αθωοτητά τους παραθέτοντας στοιχεία και επιχειρήματα.

Αυτά ως εδώ για το νομικό σκέλος. Ο γράφων έχασε τα πάντα στην πυρκαγιά και συνεπώς δικαιούται να έχει άποψη. Ευγνώμων που ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που σώθηκε από το Κόκκινο Λιμανάκι προσπαθώ να είμαι το δυνατόν δίκαιος ως άνθρωπος. Ως πολίτης. Ως πυρόπληκτος που το μόνο που του απέμεινε είναι η ζωή του και τίποτε άλλο.

Τι πιο εύκολο να κατηγορήσω τον δήμαρχο Ραφήνας Πικερμίου Βαγγέλη Μπουρνούς που δεν διέταξε εκκένωση. Να τον ''ξετινάξω'' δημοσιογραφικά. Χωρίς να με ενδιαφέρει το τυπικό σκέλος της υπόθεσης του ''τέρατος'' της ελληνικής γραφειοκρατίας αν ήταν δηλαδή αρμόδιος να διατάξει εκκένωση, σκέφτομαι ψύχραιμα στην απόσταση του χρόνου. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν είχε αρμοδιότητα και καλόπιστα δεν τον αμφισβητώ. Αλλά και εκκένωση αυτοβούλως να διέταζε δεν ξέρω αν θα προλάβαιναν να σωθούν άνθρωποι. Πραγματικά δεν το ξέρω, γιατί αντίκρισα με τα μάτια μου και ένιωσα στο σώμα μου τη θυελλώδη ορμή της φωτιάς. 11 μποφόρ, πάνω από εκατό χιλιόμετρα ταχύτητα, θερμική μάζα εκατοντάδων βαθμών. Προσωπικά και εκκένωση να διέταζε δεν θα προλάβαινα να σώσω τίποτα. Άντε σε ένα κουτί, δέκα βασικές αναμνήσεις.

Ναι τις πρώτες ημέρες ''τα έβαλα'' μαζί του. Ρωτούσα ανθρώπους γιατί δεν εκκένωσε? Και τι θα γινόταν όμως? Αυτό που κρατάω ως άνθρωπος είναι ότι το επόμενο πρωί της καταστροφής μου τηλεφώνησε κλαίγοντας και μου ζήτησε συγνώμη γιατί άργησε να με καλέσει. To εκτίμησα βαθιά. Έμαθα ότι κάηκε και το σπίτι της οικογενειάς του αργότερα. Άνθρωποι είμαστε όλοι. Αυτός δήμαρχος με εξουσία, εγώ ένας απλός πολίτης.

Καλή Πρωτοχρονιά και μακάρι να ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τον πύρινο εφιάλτη. Ποτέ όμως τους ανθρώπους που ''ταξίδεψαν'' στο επέκεινα.

Αν ξέρει κάτι που δεν ξέρω όσον αφορά την τήρηση των καθηκόντων του ως δήμαρχος, ας τον κρίνει η συνειδησή του. Εγώ πάντως όχι.

Αυτά και για το ανθρώπινο σκέλος της φωτιάς.

Στα ''πολιτικά'' ο Βαγγέλης Μπουρνούς - λίγες λέξεις μόνο - είναι ο ''πρωταγωνιστής'' των εξελίξεων. Πηγαίνει με φόρα στις δημοτικές εκλογές του Μαίου και δείχνει (όχι με βάση πρόσφατη δημοσκόπηση, δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις όπως και η πλειονότητα των σοβαρών πολιτών) ότι έχει προβάδισμα νίκης. Μπαίνει ''με τα τσαρούχια'' στη δεύτερη Κυριακή και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου εκλέγεται δήμαρχος Ραφήνας Πικερμίου. Με τα δύσκολα βέβαια να αρχίζουν γι αυτόν μετά λόγω του ''Κλεισθένη'' αυτού του μορφώματος που σκέφτηκε κάποιος παρανοικός κυβερνητικός νους, για να μην μπορεί κάποιος δήμαρχος να διοικήσει απρόσκοπτα αλλά με ''παζάρια''. 

Αν είναι αμελητέοι αντίπαλοι ο Δαμιανός Φαφούτης - κυρίως - αλλά και ο Γιώργος Χριστόπουλος (αν τελικά κατέβει) και ο Ανδρέας Βασιλόπουλος ποιός παλαβός μπορεί να τους αγνοήσει. Όμως ο κ. Μπουρνούς αναπτύσσει μια ιδιαίτερη δυναμική στην κοινωνία.

Αυτά τα λίγα στο λυκόφως του 2018. Που στη Ραφήνα μας πήρε ζωές ανθρώπων και ζώων, φύση, περιουσίες, αναμνήσεις, αλλά και φιλίες ετών. Τουλάχιστον μονόπλευρα. Η επιλογή κάποιων ήταν αντί για αγκαλιά με αγνές ψυχές και ντόμπρους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν, να πορευτούν με λυσσασμένους εξουσιομανείς, σάπιους ψευτονταήδες.