iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Όταν ένας σκύλος ξύνεται συχνά, το πρώτο που θα σκεφτεί κανείς είναι ότι έχει παράσιτα. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι λόγοι που ευθύνονται για τον κνησμό, όπως για παράδειγμα οι αλλεργίες.

Οι κυριότερες μορφές αλλεργίας είναι η αλλεργική δερματίτιδα από ψύλλους (Α.Ψ.Δ.), η αλλεργία σε αντιγόνα του περιβάλλοντος (ατοπία) και η αλλεργία σε συστατικά της τροφής (τροφική αλλεργία). Και οι τρεις μορφές αλλεργίας εκδηλώνονται στους σκύλους λίγο ή πολύ με τα ίδια συμπτώματα, γι’ αυτό και συχνά η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη. Επιπλέον, ενδέχεται να εκδηλωθούν ταυτόχρονα πολλαπλές αλλεργίες σε ένα σκύλο.

Μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστή καμία φυλετική προδιάθεση, η οποία να ευθύνεται για την εκδήλωση της αλλεργικής δερματίτιδας από ψύλλους (Α.Ψ.Δ.). Όλοι οι σκύλοι ανεξαρτήτως φύλου ενδέχεται να εμφανίσουν αλλεργία στους ψύλλους. Συνήθως αυτό το είδος αλλεργίας προκαλείται από τους ψύλλους της γάτας (Ctenocephalides felis), οι οποίοι έχουν την ικανότητα να μεταπηδούν αδιακρίτως από τον ένα ξενιστή στον άλλο, όντας λιγότερο συνδεδεμένοι με το είδος του ξενιστή τους. Ωστόσο, και άλλα είδη ψύλλων ενδέχεται να προκαλέσουν αλλεργία. Η αλλεργία στους ψύλλους μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά όχι πριν από τον έκτο μήνα ζωής του ζώου. Η αλλεργία στους ψύλλους προκαλείται από πρωτεΐνες στο σάλιο των ψύλλων. Δαγκώνοντας το σκύλο, ο ψύλλος όχι μόνο αντλεί το αίμα του ξενιστή, αλλά επίσης εισάγει το σάλιο του στην πληγή. Πρόκειται είτε για μια αντίδραση άμεσου τύπου (αντίδραση Τύπου Ι), όπου το σώμα αντιδρά μέσα σε 30 λεπτά είτε για μια καθυστερημένη αντίδραση (αντίδραση Τύπου IV) με συμπτώματα που διαρκούν από ώρες έως 2 ημέρες. Αλλεργία εκδηλώνουν συνήθως οι σκύλοι, οι οποίοι έρχονται σποραδικά σε επαφή με ψύλλους. Οι σκύλοι που έρχονται πολύ συχνά σε επαφή με ψύλλους είναι πιθανόν να αναπτύξουν ανοχή στα τσιμπήματα ψύλλων.

Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες, περίπου το 15% του πληθυσμού των σκύλων έχουν ατοπία (αλλεργία σε αντιγόνα του περιβάλλοντος). Σε αντίθεση με την αλλεργία στους ψύλλους, ορισμένες φυλές, όπως για παράδειγμα Τεριέ, Γκόλντεν Ριτρίβερ, Λαμπραντόρ Ριτρίβερ, Δαλματίας, Γερμανικός Ποιμενικός, Μπόξερ, Αγγλικό Μπουλντόγκ, Αγγλικό και Ιρλανδικό Σέττερ και Σαρ Πέι, έχουν προδιάθεση για ατοπία. Η πάθηση εμφανίζεται συνήθως μεταξύ του πρώτου και του τρίτου έτους ζωής του σκύλου, πολύ σπάνια πριν από τον έκτο μήνα ζωής του ή σε πιο ηλικιωμένους σκύλους. Απαραίτητη προϋπόθεση για το «ξέσπασμα» της ατοπίας είναι η προδιάθεση του σκύλου να αντιδρά υπερβολικά σε ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο. Αυτοί οι σκύλοι αντιδρούν σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, όπως η γύρη, το γρασίδι, τα ακάρεα οικιακής σκόνης, οι μύκητες της μούχλας, με έντονη και ακατάλληλη παραγωγή αντισωμάτων, η οποία προκαλεί μαζική φλεγμονώδη αντίδραση με βλάβη στους ιστούς. Τα συμπτώματα αλλεργικής αντίδρασης, παραδείγματος χάρη στο γρασίδι, παρατηρούνται κάποιες εποχές του χρόνου. Τα αλλεργιογόνα εισέρχονται στο σώμα μέσω της αναπνευστικής οδού ή μέσω του δέρματος.