Το παγόβουνο, το οποίο έχει επιφάνεια περίπου 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, γεννήθηκε αρχικά το 1986, όταν αποκολλήθηκε από την παγοκρηπίδα Filchner. Όμως το βαρύ του σώμα κόλλησε λίγο αργότερα, όταν η βυθισμένη μύτη του σφηνώθηκε στον πυθμένα της θάλασσας Weddell. Από τότε, το A23a κατείχε τον τίτλο του μεγαλύτερου παγόβουνου στον κόσμο πολλές φορές, καθώς άλλες, πιο ογκώδεις πλάκες πάγου γεννιόνταν και έφευγαν, ενώ αυτό παρέμενε στη θέση του, δήλωσε στο Live Science ο Κρίστοφερ Σούμαν, παγετωνολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ωστόσο, από τα τέλη Νοεμβρίου, μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν ότι ο Α23α είχε τελικά αρχίσει να κινείται. Βέβαια, η προσπάθεια του ογκόλιθου για ελευθερία ξεκίνησε στην πραγματικότητα το 2020, όταν άρχισε να ξεκολλάει από το υπέδαφός του στο βυθό της θάλασσας.
Σήμερα, καθώς κατευθύνεται προς, αυτό που στην καθομιλουμένη είναι γνωστό ως, "νεκροταφείο παγόβουνων", - δηλαδή ζεστά νερά που δεν ευνοούν τους πάγους -, οι επιστήμονες και οι ειδικοί σε θέματα κλίματος παρακολουθούν στενά τις κινήσεις του και αναλογίζονται τις επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή.
Το παγόβουνο A23a, μεγέθους 4.320 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ταξιδεύει προς τον Νότιο Ωκεανό, σηματοδοτώντας ένα σημαντικό γεγονός στη συνεχώς μεταβαλλόμενη δυναμική του τοπίου της Ανταρκτικής. Οι δορυφόροι παρακολουθούν την πρόοδο του, καθώς αυτό κινείται στα παγωμένα νερά, τραβώντας την προσοχή, όχι μόνο λόγω του μεγέθους του, αλλά και λόγω των πιθανών επιπτώσεων στην παγκόσμια στάθμη της θάλασσας και στα κλιματικά πρότυπα.
Τα μεγάλα παγόβουνα που αποσπώνται από την Ανταρκτική δεν είναι πρωτοφανή. Αν και είναι φυσιολογικό λοιπόν να επιπλέουν, η έκταση της αποκόλλησης του A23a, είναι μια έντονη υπενθύμιση των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ των παγοκρηπίδων, των ωκεάνιων ρευμάτων και της κλιματικής αλλαγής. Πιο συγκεκριμένα, η πλεύση των παγόβουνων είναι φυσική συνέπεια της χαμηλότερης πυκνότητάς τους, σε σύγκριση με το θαλασσινό νερό. Ωστόσο, η ανησυχία έγκειται στις πιθανές συνέπειες της εισόδου αυτών των τεράστιων παγόβουνων στον ανοικτό ωκεανό.