iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Το ότι δύο ατάλαντοι κάγκουρες πλακώνονται με σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια δεν συνιστά είδηση. Είδηση είναι ότι υπάρχει κόσμος που υπερασπίζεται το «δικαίωμα» τους να λερώνουν το δημόσιο χώρο με τη «μουσική» τους, με στίχους χυδαίους, σεξιστικούς, επιθετικούς, δημιουργώντας ένα way of thinking και ένα πλαίσιο κουλτούρας σε νέα παιδιά που τους ακούν και τους θαυμάζουν. Ο κόσμος αυτός, φοβάται μην τον αποκαλέσουν μπούμερ, φέρεται σαν τον θείο που θα κάτσει με τη νεολαία και διστάζει να αποκαλέσει εμετό (που δηλητηριάζει τα μυαλά παιδιών του δημοτικού και του γυμνασίου) τον εμετό, σχολιάζοντας με βαρυσήμαντη διάθεση ότι πάντα υπήρχε μουσικό υποπροϊόν (λες και είναι όλα ίδια, χυλός). Ότι δεν υπάρχει ποιοτική διάκριση και διαφορά και πως ο χρόνος θα τα εξαφανίσει, άρα όλα καλά…

Η τραπ (και κυρίως οι στίχοι της στα ελληνικά) είναι ένα θλιβερό υποπροϊόν της μακροχρόνιας ελληνικής κρίσης. Πιτσιρικάδες πιθηκίζουν αντίστοιχους Αμερικανούς ράπερς, βγάζουν πέντε φράγκα και νιώθουν ότι είναι σπουδαίοι – μέχρι να τους ξεβράσει το επόμενο κύμα και να μείνουν μόνο με το ποινικό μητρώο και τις κηλίδες στα μυαλά των ανθρώπων που επηρέασαν (να αποκαλούν και να θεωρούν πουτάνες τις γυναίκες, να θεοποιούν το χρήμα, no matter what, να προβάλλουν μία υβριδική urban μαγκιά με συμμορίες, ναρκωτικά και ξύλο, μέσα από το λούστρο των stories και των give away… σκληρά αγόρια, από μακριά και στα λόγια).

Η ελληνική τραπ, από όπου κι αν την πιάσεις, είναι ένας εμετός…

Ο Λουκάς Βελιδάκης είναι δημοσιογράφος στην Καθημερινή

ΠΗΓΗ fb