Ένας κόσμος χωρίς ήχους θα ήταν ένας νεκρός κόσμος. Ο ήχος είναι ερμηνεύσιμος και απαραίτητος.
Ο θόρυβος πάλι, είναι ερμηνεύσιμος αλλά καθόλου απαραίτητος. Ο ήχος, όπως όλα τα μεγέθη της ανθρώπινης δραστηριότητας, έχει διαβάθμιση, από την οποία προκύπτει η λεπτή γραμμή ανάμεσα σε εκείνον που προδίδει ύπαρξη ζωής και στον άλλον που ισοδυναμεί με απειλή της ποιότητάς της. Είτε από φυσικό αίτιο, είτε από ανθρώπινη δραστηριότητα, η μετάβαση από τη μια πλευρά αυτής της γραμμής στην άλλη ισοδυναμεί με πρόβλημα. Ο ήχος, το απλό μέγεθος της Φυσικής, γίνεται θόρυβος, ενόχληση, που «πυροβολεί» πολύτιμες φάσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας, όπως η προσήλωση, η συγκέντρωση, η ανάπαυση, ο ύπνος.
Οι ιστορικές καταγραφές φανερώνουν ότι ο θόρυβος είναι παλιός εχθρός του ανθρώπου. Στον αιγυπτιακό πάπυρο του Ebers (1700 π.Χ.) αναγράφεται ότι οι κατοικούντες πλησίον των καταρρακτών του Νείλου έπασχαν από βαρηκοΐα! Όσο για τα σημερινά δεδομένα…, έρευνα βάσης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας («Burden of disease from environmental noise: Quantification of healthy life years lost in Europe») έδειξε ότι, μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση, η ηχορύπανση έρχεται δεύτερη στην κατάταξη επικινδυνότητας των περιβαλλοντικών απειλών για την υγεία. Κατά τις εκτιμήσεις της ΠΟΥ, στη δυτική Ευρώπη χάνονται κάθε χρόνο συνολικά 1.000.000 υγιή έτη προσδόκιμης ζωής από κυκλοφοριακούς θορύβους! Παρά τα διεθνή επιτρεπόμενα όρια ήχου (από τα 72 ντεσιμπέλ (dΒ) και έως τα 78 η κατάσταση χαρακτηρίζεται «σχεδόν ανεκτή», στα 79 και τα 80 «θορυβώδης» και στα 81 «απαράδεκτη»), αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις δεν καταφέρνουν ακόμη να διαχειριστούν την ηχορύπανσή τους.
Ευρωπαϊκά δεδομένα – Η οδηγία που προσπαθεί να «χαλιναγωγήσει» τον θόρυβο
Σύμφωνα µε έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), 50% των κατοίκων του (περισσότεροι από 330 εκατοµ. άνθρωποι) ζουν σε περιοχές όπου η στάθμη θορύβου ξεπερνά το όριο όχλησης και 15% (περισσότεροι από 100 εκατ. άνθρωποι) σε περιοχές, όπου το όριο θορύβου ξεπερνά το μέγιστο ανεκτό.
Κατά τις εκτιμήσεις, δε, της ΕΕ, περίπου 20-25% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών της ευρωπαϊκής οικογένειας ενοχλούνται από τον θόρυβο της οδικής κυκλοφορίας, ενώ 19% του συνολικού πληθυσμού της ζουν και κινούνται σε περιοχές µε υψηλά επίπεδα θορύβου.
Η κοινοτική οδηγία 2002/49 δημιουργήθηκε ως κοινή βάση για το πρόβλημα του θορύβου σε όλη την Ευρώπη. Η βασική απαίτησή της από τα μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας ήταν και παραμένει η κατάρτιση Στρατηγικών Χαρτών Θορύβου για κύριους δρόμους, σιδηροδρόμους, αερολιμένες και πολεοδομικές ενότητες, που χρησιμοποιούν τους εναρμονισμένους δείκτες θορύβου Lden (day-evening-night equivalent level – συνεχής ισοδύναμη στάθμη ήχου ημέρας, απογεύματος και νύχτας ). Στόχος των Χαρτών είναι χρησιμοποίησή τους υπέρ της αξιολόγησης του αριθμού των Ευρωπαίων που ενοχλούνται από τον θόρυβο και των οποίων ο ύπνος διαταράσσεται. Η Οδηγία δεν θέτει ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου, ούτε περιγράφει τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοσθούν στα προγράμματα δράσης. Αυτά παραμένουν στην κρίση των αρμόδιων Αρχών των κρατών μελών. Αλλά απαιτείται από αυτές τις Αρχές να καταρτίσουν προγράμματα δράσης για τη μείωση του θορύβου, όπου είναι απαραίτητο, ώστε να διατηρηθεί μια αποδεκτή ποιότητα του ακουστικού περιβάλλοντος. Για μπούσουλα, την τελευταία 10ετία η ΕΕ προσδιόρισε ως ανώτατο όριο έκθεσης στον θόρυβο κατά τη διάρκεια της νυχτερινής ανάπαυσης τα 40dB και πρότεινε στα κράτη – μέλη να υιοθετήσουν ως άμεσο, ενδιάμεσο στόχο δράσης το όριο των 55dB.
Στην Ελλάδα…
Στην Ελλάδα, προ 10ετίας μελέτη του υπουργείου Περιβάλλοντος, σημείωνε ότι 60% και πλέον των κατοίκων Αθήνας και Πειραιά, ζουν σε απαράδεκτα υψηλά όρια κυκλοφοριακού θορύβου (από 90 έως και 100 dB κατά περίσταση κυμαινόμενα ανάμεσα σε μέρα και νύχτα, ιδίως κοντά σε κομβικές οδικές αρτηρίες).
Φανταστείτε τι υφίστανται καθημερινά στους δήμους Σπάτων Αρτέμιδας και Ραφήνας Πικερμίου οι κάτοικοι με τα αεροπλάνα πάνω από τα σπίτια τους...