iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Έκανα δεξιά στη Μαραθώνος. Συνάδελφος μου είπε την κακιά είδηση. ''Πέθανε ο Θέμος''...

Ο Θέμος που αγάπησα. Ο Θέμος που είχε το όνομα της αείμνηστης αδελφής μου και το επώνυμο της αείμνηστης μητέρας μου. ο Θέμος που κι αυτός - όπως κι εγώ - λάτρευε τη Ραφήνα και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ο Θέμος Αναστασιάδης που με τη σύμφωνη γνώμη του αδελφικού μου φίλου Βαγγέλη Περρή με έχρισε τον πρώτο συμπαρουσιαστή του στη μυθική τηλεοπτική εκπομπή ''Ολα 1'' τον 1999 στον Alpha. Ήταν απόγευμα Δευτέρας, πάντα πέντε ώρες πριν μαγνητοσκοπούσε την εκπομπή που 'έβγαινε στις 11 το βράδυ. Απροειδοποίητα μου είπε ''κάτσε μαλλιά δίπλα μου και πες μου για το Σάββατο που είχες πάει στον Σφακιανάκη πώς τον είδες''. Αυτό ήταν. Έκτοτε κάθε Δευτέρα για δέκα λεπτά τα λέγαμε ''στον αέρα''.

Ο Θέμος εκτός από ''αφεντικό'', ήταν ωραίος τύπος. Ήταν άνθρωπος. Δεν πα να λένε ό,τι θέλουν... Τον έζησα δώδεκα χρόνια. Και στο ραδιόφωνο του Flash τα μεσημέρια για τέσσερα χρόνια, όποτε έλειπε ο Βαγγέλης Περρής καθόμουν δίπλα του στο στούντιο στην εκπομπή του και κάναμε πλάκα, σχολιάζαμε, γελάγαμε, προβληματιζόμασταν. Ναι είναι μαγκιά να είσαι συμπαρουσιαστής του Θέμου. Φυσικά και το λέω με καμάρι, χωρίς μετριοφροσύνες. Πώς να σταθείς δίπλα στον Θέμο αν δεν έχεις χιούμορ, τσαγανό? Αν δεν είσαι κανονικός δημοσιογράφος. Έμεινα 10 ''όλα'', 10 τηλεοπτικές σαιζόν στη δημοσιογραφική του ομάδα. Ακόμη κι όταν το 2005 πήγα στο Alter για να παρουσιάσω την πρωινή εκπομπή ο Θέμος με κράτησε τιμής ένεκεν στο ''όλα''. Με θεωρούσε ''γούρι''. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μάλιστα τα 4 πρώτα χρόνια με το απόλυτο ρεκόρ. Ήμουν ο μοναδικός άντρας (ο Περρής ήταν ''αρχιστράτηγος και ''δεν μετράει) μέσα σε καμιά δεκαριά γυναίκες δημοσιογράφους. Όλες εξαιρετικοί άνθρωποι, Κυρίες, σπουδαίες στη δουλειά τους, σχεδόν όλες έγιναν είτε παρουσιάστριες με δικές τους εκπομπές, είτε αρχισυντάκτριες σε εκπομπές υψηλής τηλεθέασης και παραμένουν ακόμη. Κι όταν άνοιξε την εφημερίδα ''πρώτο θέμα'' προσπάθησα τον πρώτο καιρό να ''κουμπώσω'' αλλά δεν τα κατάφερα, δεν έβγαιναν οι χρόνοι, θα ήθελα 30 ώρες στο 24ωρο... Εργαζόμουν και στο ''Καρφί''. Δεν γινόταν. Πάντως το ''γινάτι'' μου το ''έκανα'' γιατί έγραψα κάποια σχόλια στον ''Πρωταθλητή''. Αλλά έπαιξα και μπάλα με τη φανέλα του ''Πρωταθλητή'' με το νούμερο 8 για μισή σαιζόν στο επίσημο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των ΜΜΕ.

Αφήστε τη δουλειά όμως. Με τον Θέμο πήγαμε μπουζούκια (κάποιο βράδυ έφυγε νωρίτερα με τη συζυγό του Βασιλική) ''μικρέ αφήνω υπ ευθύνη σου τα κορίτσια'' μου είπε, πήγαμε διακοπές, κέρασε την ομάδα για να την ευχαριστήσει τριήμερα στην Πάρο επειδή το ''όλα'' βγήκε πρώτη εκπομπή σε τηλεθέαση, διασκεδάσαμε σε σπιτικά πάρτι, φάγαμε σε ταβέρνες. 

Ο Θέμος ήταν πάνω απ όλα άνθρωπος. 

Θέμο τώρα που δεν με ακούς (ή με ακούς και δεν το ξέρω) πρέπει να εξομολογηθώ μια ''αμαρτία''. Νόμιζες τόσα χρόνια ότι ήμουν Ολυμπιακός. ''Την πάτησες''. Όχι ότι σου είπα ποτέ ψέματα. Δεν με ρώτησες ποτέ στα ίσα ''τι ομάδα είσαι?'' οπότε δεν χρειάστηκε να σου πω ψέμα. Γιατί πώς θα μπορούσα να σου πω ότι ήμουν Παναθηναικός. Αλλά δεν πήγε (ευτυχώς) ποτέ το μυαλό σου ότι θα είμαι κάτι άλλο εκτός από Ολυμπιακός. Κι έτσι τη γλίτωσα...

Δεν ξεχνάω όσους με έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Σε ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε. Σε ευχαριστώ για τις υπέροχες επαγγελματικές ευκαιρίες (και εμπειρίες) που μου έδωσες απλόχερα (μαζί με τον Βαγγέλη Περρή). Σε ευχαριστώ πάνω απ όλα για το γέλιο που μου χάρισες και τα δωρεάν μαθήματα ''πώς να ακονίσετε το μυαλό σας και να βελτιώσετε το χιούμορ σας''.

Κάποιοι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν και δεύτερη φορά, ως ανταμοιβή και κάποιοι ως τιμωρία. Ο Θέμος ανήκει στην πρώτη κατηγορία...