Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Κυριακή - 05 Μαΐου 2024
«Δεν ξέρω τι συνέβη». Ο νεαρός Jorge Mario Bergoglio ήταν 16 χρονών όταν το 1953 βίωσε μια τόσο αποφασιστική εμπειρία που άλλαξε για πάντα τη ζωή του και την οποία μεταδίδει στους νέους με διακριτικότητα και σεμνότητα.
Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν ξέχασε ποτέ την εξομολόγηση που άλλαξε τη ζωή του την ημέρα της εορτής του αγίου Ματθαίου, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1953, στο Μπουένος Άιρες. Γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1936, δεν είχε ακόμη συμπληρώσει τα 17 έτη.
Ο Austen Ivereigh διηγείται το γεγονός στη βιογραφία του Πάπα Φραγκίσκου, «Tempodi misericordia. Vita di Jorge Bergoglio» («Καιρός για ευσπλαχνία. Η ζωή του Jorge Bergoglio»).
«Ο Θεός “τον ώθησε” στις 21 Σεπτεμβρίου 1953 […]. Κατηφορίζοντας με τα πόδια την Avenida Rivadavia, περνά μπροστά από τη βασιλική San José (de Flores, ndr.) την οποία γνωρίζει καλά. Αισθάνεται μια παράξενη ανάγκη να εισέλθει. «Μπήκα μέσα, αισθανόμενος ότι έπρεπε να μπω – αυτά τα πράγματα που αισθάνεσαι μέσα σου χωρίς να ξέρεις τι είναι», θα εξηγήσει στον πατέρα Isasmendi».
Και ο συγγραφέας αναφέρει ολόκληρο το απόσπασμα. «Κοίταξα, ήταν σκοτεινά, ήταν ένα πρωινό του Σεπτέμβρη, ίσως 9 η ώρα, και είδα έναν ιερέα να περπατάει, δεν τον γνώριζα, δεν ήταν ένας από τους ιερείς της ενορίας. Και κάθισε σε ένα από τα εξομολογητήρια, το τελευταίο από αριστερά όπως κοιτάς το ιερό. Δεν ξέρω καν τι συνέβη τότε. Είχα την εντύπωση ότι κάποιος με ωθούσε να μπω στο εξομολογητήριο. Φυσικά του διηγήθηκα διάφορα, εξομολογήθηκα… αλλά δεν ξέρω τι συνέβη.
«Όταν τελείωσα την εξομολόγησή μου, ρώτησα τον ιερέα από πού ήταν, επειδή δεν τον γνώριζα, και μου είπε: «Προέρχομαι από την Corrientes και κατοικώ εδώ, πολύ κοντά […]. Έρχομαι για να τελέσω τη Θεία Λειτουργία εδώ, κάθε τόσο». Είχε καρκίνο – λευχαιμία – και πέθανε τον επόμενο χρόνο.
«Εκεί, κατάλαβα ότι θα γίνω ιερέας. Ήμουν κάτι παραπάνω από σίγουρος. Αντί να βγω με τους άλλους, επέστρεψα στο σπίτι μου, επειδή ήμουν συγκλονισμένος. Στη συνέχεια, προχώρησα με τις σπουδές μου και όλα τα υπόλοιπα, αλλά ήξερα τώρα πια πως θα πορευτώ.»
«Σε μια επιστολή τού 1990, για να περιγράψει την εμπειρία του, εξηγεί ότι ήταν σαν να είχε πέσει από το άλογό του», συνεχίζει ο Ivereigh
«Αλλά στο σπίτι, ο Jorge Marioδεν μιλά γι αυτό με κανέναν, για πάνω από ένα χρόνο. Οι ιδέες του είναι σαφείς. Θα πει εμπιστευτικά στον Oscar Crespo, του χημικού εργαστηρίου όπου εργαζόταν: «Θα τελειώσω το επαγγελματικό λύκειο μαζί σας, παιδιά, αλλά δεν θα γίνω χημικός. Θα γίνω ιερέας. Αλλά όχι ιερέας σε μια βασιλική. Θα γίνω Ιησουίτης επειδή θέλω να βγαίνω στις γειτονιές, στις πόλεις, για να βρίσκομαι με τον κόσμο».
Ήδη από τότε υπάρχουν οι λέξεις κλειδιά της αποστολής του Bergoglio: «βγαίνω έξω», «μαζί με τον κόσμο».
Διηγήθηκε ότι βίωσε «την εμπειρία της θείας ευσπλαχνίας» και ότι αισθάνθηκε «την κλήση του», με τον ίδιο τρόπο όπως ο Άγιος Ματθαίος και ο άγιος Ιγνάτιος Λογιόλα.
Το Ευαγγέλιο της εορτής του αγίου Ματθαίου θυμίζει την κλήση του από τον Ιησού και το βλέμμα του: «Εκείνο τον καιρό, καθώς ο Ιησούς αναχωρούσε, είδε έναν άνθρωπο, ονομαζόμενο Ματθαίο, να κάθεται πίσω από τον πάγκο είσπραξης των φόρων, και του είπε: «Ακολούθησέ με». Και εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε». Ο Ποντίφικας γοητεύθηκε από το βλέμμα του Χριστού που στάθηκε πάνω στον Λευί, πάνω στον εαυτό του, πάνω στον καθένα. Συχνά μας καλεί να αφήσουμε τον εαυτό μας να τον κοιτάξει ο Χριστός, να ενεργήσουμε κάτω από το βλέμμα του Χριστού.
Το επισκοπικό και παπικό του σύνθημα εξηγείται ως εξής: “Eligendo atque miserando”, «Εκλέγοντας και ελεώντας. Η εκλογή, η κλήση του Χριστού κάνει την ευσπλαχνία, ώστε ο μαθητής του να κάνει το ίδιο.
Και όταν έφτασε στη Ρώμη και ζούσε στο «Casa del Clero» στην οδό della Scrofa, πλησίον στον San Luigi dei Francesi, του άρεσε να πηγαίνει να παρατηρεί το έργο του Caravaggio (1571 – 1610), «η κλήση του αγίου Ματθαίου», το οποίο πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1599 και του 1600 για το παρεκκλήσι Contarelli, της ως άνω αναφερόμενης εκκλησίας, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
Πηγή...Kantam.gr
