Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Το πρόσωπο που μας συστήνει το BBC δεν είναι κάποια νέα, πολλά υποσχόμενη δημιουργός, αλλά μια χορεύτρια από το Σίδνεϊ ετών 107 ετών. Η Αϊλίν Κράμερ, μάλιστα, στα 100 χρόνια της άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της καθώς επέστρεψε στη γενέτειρα πόλη της, όπου από τότε, «είμαι ιδιαίτερα πολυάσχολη. Έχω ερμηνεύσει τρεις μεγάλες χορογραφίες στο Εθνικό Ίδρυμα Δραματικών Τεχνών και σε ανεξάρτητα θέατρα».
«Έχω λάβει μέρος σε δύο μεγάλα φεστιβάλ χορού, έχω παίξει σε μια ταινία, έχω δώσει πολλές μικρότερες παραστάσεις, έχω γράψει τρία βιβλία και σήμερα είμαι εδώ και μιλαώ μαζί σας!» είπε στη δημοσιογράφο η γυναίκα την ενέργεια της οποίας θα ζήλευαν πολλές -και πολύ- νεότερες.
Όχι παράξενα, από το λεξιλόγιό της έχει εξορίσει τις λέξεις «ηλικιωμένος» και «ηλικία». «Λέω ότι δεν είμαι μεγάλη, απλά έχω περάσει πολλά χρόνια πάνω στη γη παίρνοντας μερικά μαθήματα. Δεν νιώθω όπως λένε κάποιοι ότι πρέπει να νιώθεις όταν είσαι μεγάλος. Η επιθυμία μου για δημιουργία παραμένει απαράλλακτη από τότε που ήμουν παιδί».
Ακόμα και το πρόσφατο lockdown, δεν ήταν αρκετό για να την κάνει να κατεβάσει ρυθμούς. Στο διάστημα που δεν ήταν σε θέση να δίνει παραστάσεις, έγραψε ένα βιβλίο για μια ταινία που είχε γυρίσει. Θα κυκλοφορήσει, μάλιστα, από τον δικό της εκδοτικό οίκο -ναι, είναι και επικεφαλής ενός εκδοτικού- μέσα στο 2022.
Η ζωή της ήταν συναρπαστική από την αρχή. Αφού σπούδασε χορό, έκανε περιοδείες στην Αυστραλία, για μία δεκαετία. Κατόπιν ταξίδεψε στην Ινδία, για να επιλέξει ως σταθερό τόπο κατοικίας, για πολλά χρόνια, πρώτα το Παρίσι και μετά τη Νέα Υόρκη.
Στην Πόλη του Φωτός, για να πληρώνει το νοίκι της, πόζαρε γυμνή ως μοντέλο για έναν ζωγράφο. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με την καλλιτεχνική κοινότητα.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ούτε απέκτησε παιδιά, αλλά φαίνεται πως δεν στερήθηκε τον έρωτα. Μια από τις πολυτιμότερες συμβουλές που της έδωσε η μέντοράς της στο χορό, Μαντάμ Μποντενβάιζερ, ήταν να διαλέγει η γυναίκα τον άντρα, όχι το αντίστροφο: «Αφήσαμε πίσω μας μερικές πληγωμένες καρδιές!» όπως θυμάται σήμερα.