iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Πολλοί, κυρίως στα διαδικτυακά Μέσα, εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους τονίζοντας ότι βρίσκεται σε κραυγαλέα αντίθεση με την εδραιωμένη αντίληψη της κοινωνίας για το αντίθετο.

Θα καταθέσω την άποψή μου, με τη γνώση ότι μάλλον θα αποδειχθεί αντιδημοφιλής. Στη δημοκρατική Ελλάδα δεν υπάρχουν λαϊκά δικαστήρια, ευτυχώς δεν υπάρχουν. Ποινικό σώμα είναι το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, δεν αξιολογεί ιδεολογίες παρά μόνο εγκληματικές πράξεις, και συνεπώς οφείλει να μη λαμβάνει υπόψη το περίφημο «κοινό περί δικαίου αίσθημα«, αλλά μόνο τα πραγματικά στοιχεία. Οι εισαγγελικοί λειτουργοί οφείλουν να βασίζονται στο αποδεικτικό υλικό και τη συνείδησή τους. Και αν κάνουν λάθος -όπως κάποιες φορές συμβαίνει- υπάρχει το δικαστήριο, που μπορεί να εκδόσει διαφορετική ετυμηγορία. Και αν υποπέσει και εκείνο σε πλάνη, υπάρχει ο δεύτερος βαθμός και, τελικά, ο Άρειος Πάγος για να αναζητήσουν την αλήθεια.

Το 2016 είχα θεωρήσει ανατριχιαστική τη δήλωση του προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας -με αφορμή τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες- ότι οι ανώτατοι δικαστές έπρεπε να σκεφτούν τι θεωρεί δίκαιο η κοινωνία πριν διαμορφώσουν δικανική κρίση. Άλλο τόσο σοκαριστικό βρίσκω τώρα το επιχείρημα πολλών ότι η εισαγγελέας έπρεπε να ζητήσει την ενοχή των ηγετών της Χρυσής Αυγής, επειδή έχουν ήδη καταδικαστεί ως εγκληματίες στη συνείδηση της παμψηφίας των Ελληνίδων και των Ελλήνων. 

Η θέση αρχής, την οποία διατυπώνω, δεν αλλάζει ούτε κατά κεραία την άποψή μου για την ουσία της πρότασης της εισαγγελέως, την οποία θεωρώ ακατανόητη. Η κυρία Αδαμαντία Οικονόμου φάνηκε να αντιμετωπίζει τις κατηγορίες ως απόπειρα ποινικοποίησης μιας ιδεολογίας και ως άθροισμα ασύνδετων πράξεων. Έτσι, βάλθηκε να πείσει ότι ο Νίκος Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ έχουν απαρνηθεί τον Ναζισμό από το 1992. Δηλαδή, αν δεν τον είχαν «αποκηρύξει», έπρεπε να καταδικαστούν μόνο και μόνο για τις ιδέες τους; Μήπως η ίδια η εισαγγελέας έδωσε -άθελά της, ασφαλώς- πολιτικό χαρακτήρα στη δίκη; Στην Ελλάδα μόνο οι Χρυσαυγίτες, και παλιότερα οι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη, έχουν ισχυριστεί ότι διώκονται για τις ιδέες τους.

Παράλληλα, η κυρία Οικονόμου επιχείρησε να αποδείξει ότι κάθε εγκληματική κίνηση ήταν μεμονωμένη και όχι αποτέλεσμα ενιαίου σχεδιασμού. Μας είπε ότι μόνος έδρασε ο Ρουπακιάς τη μοιραία νύχτα, ενώ οι υπόλοιποι Χρυσαυγίτες βρέθηκαν στο σημείο πιστεύοντας ότι θα μοίραζαν τρόφιμα. Πότε; Τα μεσάνυχτα; Μόνοι έδρασαν και οι σύντροφοί του στις άλλες επιθέσεις; Κάποιοι ξαφνικά τρελαίνονταν και άρχιζαν να χτυπάνε και να σκοτώνουν; 

Τεμαχίζοντας το κατηγορητήριο που μιλά για μηχανισμό τέλεσης εγκληματικών πράξεων, ουσιαστικά πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τη θεωρία για «τάγματα εφόδου», τα οποία υπάκουαν σε στρατιωτική ιεραρχία και βρίσκονταν σε διαρκή ετοιμότητα, αναμένοντας εντολές της ηγεσίας. Και, όμως, το βίντεο που βρέθηκε στον σκληρό δίσκο του κατηγορούμενου πυρηνάρχη της Νίκαιας (της οργάνωσης απ’ όπου ξεκίνησαν για να συναντήσουν τον Φύσσα), για άλλα βεβαίωνε. Οπλισμένη ομάδα θα έκανε επίθεση σε μετανάστες στο παζάρι της Παναγίτσας αν έπαιρνε το ok από τον Γιάννη Λαγό, τον βουλευτή της περιοχής. Η συγκεκριμένη ομάδα, στην οποία ανήκε και ο Ρουπακιάς, είχε μυηθεί σε τελετές, διέθετε στολές, ασπίδες, ασυρμάτους, επικοινωνούσε με ειδικά μηνύματα και ακολουθούσε ιεραρχική δομή.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν στάθηκε αρκετό για να κινητοποιήσει την εισαγγελέα. Τα προσπέρασε όλα και απάλλαξε κάθε ευθύνης την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, με το σκεπτικό ότι δεν βρέθηκε στοιχείο που να αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δόθηκε κεντρική εντολή για εγκληματικές ενέργειες. Υιοθέτησε δε τη θέση των κατηγορουμένων ότι αν σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον Φύσσα δεν θα το έκαναν εν μέση οδό, όπως και το ότι η ίδια η δολοφονία σήμανε την αρχή της πολιτικής φθοράς για το κόμμα.

Εκτιμώ ότι η εισαγγελέας έκανε λάθος, σοβαρό λάθος. Το δικαστήριο μπορεί να διορθώσει τα πράγματα αν ακούσει τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής και (αν) πειστεί από τη συλλογιστική τους. Οι εφέτες πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι να αποφασίσουν και να μη βρεθούν σε κλοιό πιέσεων και αμφισβήτησης, με υπονοούμενα περί άλλων κινήτρων, όπως έγινε για την κυρία Οικονόμου. Προφανώς, μετά την (όποια) απόφαση, και οι κρίνοντες θα κριθούν.

Στο κράτος δικαίου, επειδή ακριβώς κανείς μας δεν είναι αλάθητος, υπάρχουν και οι δικλείδες  ασφαλείας του δεύτερου και τρίτου βαθμού απονομής της δικαιοσύνης.  Ακόμη και αν, τελικά, αθωωθούν οι Χρυσαυγίτες υπάρχει τρόπος να βρει διέξοδο η λαϊκή οργή. Ας τους καταδικάσει σε πολιτική και κοινωνική ανυπαρξία στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Ας τους οδηγήσει εκεί όπου βρίσκονταν επί δεκαετίες πριν ξεσπάσει η χρεοκοπία στη χώρα και βρουν πρόσφορο έδαφος όλα τα «άνθη του κακού».

ΠΗΓΗ aixmi.gr