iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Παρόλα αυτά, αυτή η ειδησεογραφική παράνοια με τον ιό είναι απείρως χειρότερη και πολύ πιο θανατηφόρος από τον ίδιο τον ιό. Κάθε κρίση δεν φέρνει κάτι καινούργιο στη ζωή μας. Αποκαλύπτει αυτό που ήδη έχουμε μέσα μας.

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκεί έξω αυτή τη εποχή εκτός από τον ιό. Γιατί? Γιατί απλά τα δελτία ειδήσεων, οι αόρατοι μαέστροι του φόβου της ζωή μας έχουν επιλέξει να παίξουν αποκλειστικά αυτή την παρτιτούρα.

Έχουμε μπερδέψει τη ζωή με το show. Την πραγματικότητα με το ποδόσφαιρο. Έχουμε βγάλει applications που μετράνε real time ασθενείς και νεκρούς ανά χώρα κι έχουμε φτιάξει μαθηματικά μοντέλα για να το παρακολουθούμε κι εν μέρει έχουμε κάνει καλά. Κάθε βράδυ στα δελτίο ειδήσεων αναφερόμαστε στον 21ο και στον 22ο δεύτερο νεκρό στην Ελλάδα σα να ήταν τρίποντα. Και φυσικά δεν φταίνε τα κανάλια που κάνουν τη δουλειά τους. Την ευθύνη έχει ο κόσμος που κάθεται στον καναπέ κάθε βράδι και περιμένει το θέαμα να ξεκινήσει. Με το tablet ανά χείρας, το facebook ανοιχτό κι αν γινόταν και ποπκόρν. Στο τέλος του δελτίου ειδήσεων τα συναισθήματα γνωστά. Απαισιοδοξία, απόγνωση, απελπισία. Αρνητικά κι άκρως εθιστικά. Πιο εθιστικά κι από τη νικοτίνη. Τα γουστάρουμε όμως. Τα πεπτίδιά μας τα αναζητούν απεγνωσμένα για να τραφούν. Σαν τα όρνια στην Άγρια Δύση που περιμένουν το θύμα να ξεψυχήσει για να αρχίσουν να τσιμπάνε τις σάρκες του. Μόνο που η μονιμοποίηση αυτών των συναισθημάτων αποσυνθέτει κάθε μέρα τις δικές μας σάρκες μαζί και τις ζωές μας. Από τον ιό σχεδόν αποκλείεται να πεθάνεις εάν κάνεις αυτό που λένε οι ειδικοί. Από το θάνατο όμως των μονίμως αρνητικών συναισθημάτων, του ανεξέλεγκτου πανικού και της μόνιμης απόγνωσης ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να τη γλιτώσεις.

Το 2019, σε όλο τον κόσμο, πέθαναν 9,000,000 συνάνθρωποί μας από πείνα. Ολογράφως: εννέα εκατομμύρια άνθρωποι ΠΟΛΛΟΙ εκ των οποίων παιδιά. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ 25,000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ. Ο ΙΟΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Και γιατί πεθαίνουν? Γιατί απλά δεν έχουν να φάνε. Όταν εμείς γκρινιάζουμε για τον καναπεδάτο εγκλεισμό μας, και συχνά πετάμε άθικτο φαγητό στα σκουπίδια, 9 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας κάθε χρόνο πεθαίνουν από ασιτεία. 820 εκατομμύρια συνάνθρωποί σήμερα εκεί έξω πεινάνε. (το νούμερο παρότι μεγάλο, πέφτει σταθερά εδώ και χρόνια κι ο λόγος ανάμεσα σε άλλους είναι κι οι γιγάντιες δωρεές κάποιων ζάμπλουτων συνανθρώπων μας)

Και γιατί άραγε να μη βλέπουμε live και τα νούμερα των συνανθρώπων μας που πεθαίνουν από πείνα? Γιατί είναι σημαντικότερο το live του ιού από το live της πείνας? Μήπως γιατί φοβόμαστε ότι ο ιός μπορεί να πλήξει κι εμάς? (από την πείνα ξέρουμε ότι δεν κινδυνεύουμε) Μήπως γιατί θεωρούμε ότι η ζωή μας αξίζει πιο πολύ από τη ζωή ενός συνανθρώπου μας και της οικογένειάς του στην Αφρική? Ή μήπως γιατί αυτό αυτή την εποχή πουλάει? Ή μήπως κι όλα μαζί?

Είναι κείμενο του Martin Niemoller και το ξαναδιάβαζα πρόσφατα:
«Όταν οι ναζί έπαιρναν τους κομμουνιστές σιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής.
Όταν φυλάκιζαν τους σοσιαλδημοκράτες σιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.
Όταν έπαιρναν τους συνδικαλιστές σιώπησα, δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν έπαιρναν εμένα, δεν είχε μείνει κανείς να διαμαρτυρηθεί».

(προς αποφυγή παρεξηγήσεων επ ουδενί δεν παραγνωρίζω την κρισιμότητα των περιστάσεων. Στηλιτεύω την άκριτη κι ανεξέλεγκτη τηλεθέαση δελτίων ειδήσεων που μόνο δεν βοηθάει κι αποπροσανατολίζει από την πραγματικότητα. Εννοείται σωστή και ψύχραιμη ενημέρωση από ειδικούς 10-15λ την ημέρα και απόλυτη τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Αλλά μέχρι εκεί. Προσωπική συμβουλή: την ώρα του δελτίου ειδήσεων στείλτε Νο 6 στο 13033. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου άποψη)