iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Παρασκευή - 03 Μαΐου 2024

Η Νανά Παλαιτσάκη
σε ένα μήνυμα
αισιοδοξίας


Όλα περνάνε ..τελικά ! Με αφορμή την ανάρτηση φίλου που ολοκλήρωσε το πρώτο χειρουργείο για αφαίρεση όγκου , αυτό που έχω κρατήσει από τις εμπειρίες μέχρι σήμερα είναι ότι και οι μεγάλες χαρές και οι μεγάλες στεναχώριες περνάνε και γίνονται αναμνήσεις.

Είναι σίγουρο ότι η πανδημία θα τελειώσει. Αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι αν θα κρατήσουμε ο καθένας το τι ήρθε να μας μάθει περισσότερο για τον καθένα και για όλους μας. Προς το παρόν νιώσαμε τι σημαίνει φόβος και το νιώσαμε όλοι μαζί, ανεξάρτητα από το ΕΝΦΙΑ ή το Ε9 του καθενός μας. Καταλάβαμε ίσως που βρίσκεται η ουσιαστική χαρά. Αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα το ένιωσα σε υπερθετικό βαθμό όταν στην πρώτη καραντίνα και λίγο πρίν το Πάσχα, πήγαινα με τα σκυλιά μου στο βουνό. Ακούγαμε τα πουλιά, τις μέλισσες, βλέπαμε τις χελώνες και τα χρώματα των λουλουδιών και κατάλαβα ότι αν δεν είχα τα σκυλιά μου ίσως δεν συναντούσα τόσο έντονα τις στιγμές ελευθερίας στην εποχή του εγκλεισμού ( Περίφημη η μετακίνηση 6 ε;) Χρειαστήκαμε τα τετράποδα για να μας απελευθερώνουν με δόσεις..... Εμείς οι άνθρωποι που τα κλείνουμε σε κλουβιά ή τα περιορίζουμε σε ταράτσες και μπαλκόνια. Ήταν ίσως η δική τους σειρά να μας δώσουν ένα μάθημα με τον δικό τους τρυφερό τρόπο. Η συνειδητοποίηση του μαθήματος αυτού έχει φυσικά να κάνει με το επίπεδο αυτογνωσίας και την ενσυναίσθηση που έχει ο καθένας. Διασταυρωθήκαμε με "ανθρώπους" που υποστήριζαν " ν' αφήναμε του γέρους να πέθαναν αρκεί να μην φτωχαίναμε όλοι". Ευτυχώς που εκφράστηκαν έτσι για να τους μπλοκάρουμε μια για πάντα από inbox της πραγματικής μας ζωής και όχι της εικονικής μας. Χωριστήκαμε βίαια με τα παιδιά μας και τους φίλους μας , με τους γονείς μας επίσης ...και έτσι ίσως καταλάβαμε ότι η στιγμή που κρατάς το χέρι του παιδιού σου δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε διαρκείας Ίσως και να καταλάβαμε ότι το Πάσχα, την Ανάσταση ή τα Χριστούγεννα είναι τύχη να την γιορτάζουμε υγιείς στο κρεβάτι του σπιτιού μας διαβάζοντας βιβλίο, βλέποντας ταινία, ή χαιδεύοντας την γάτα μας, από το να περιμένουμε την επίσκεψη γιατρών για να μας επανακαθορίσει την πορεία φαρμακευτικής αγωγής. Ίσως να βρήκαμε ότι τα ξεκαθαρίσματα στις ντουλάπες έπρεπε να τα είχαμε κάνει καιρό τώρα και ίσως ότι η υπερκατανάλωση είναι το πιο βαρύ χρόνιο νόσημα. Στην τελική όλα περνάνε. Ίσως το πιο σημαντικό να είναι τις εποχές της χαράς, της επιτυχίας και της αφθονίας , να κρατούσαμε στο μυαλό μας ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα, όπως και στις πιο σκοτεινές στιγμές του φόβου, της αγωνίας της απώλειας ν' αναγνωρίζαμε την περιοδικότητα των καταστάσεων.

ΠΗΓΗ fb