iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Λιτοί  αλλά ουσιαστικοί κατάφεραν να μας συγκινήσουν και να μας κάνουν περήφανους για την πατρίδα μας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Ολος ο πλανήτης ντύθηκε στα χρώματα της γαλανόλευκης και αυτό ίσως μας υπενθύμισε ποιοί είμαστε και τι έχουμε προσφέρει στην ανθρωπότητα και στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Οι εορτασμοί όμως της 25ης Μαρτίου δεν είναι παρά η αφετηρία των εορτασμών της μεγάλης επετείου  των διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Εορτασμών όμως υποχρεωτικά λιτών οργανωτικά  όπως είπαμε λόγω των περιορισμών που επιτάσσει η πανδημία.

Ίσως όμως αυτή η συγκυρία να μας βοηθήσει ώστε να μετατρέψουμε την εθνική επέτειο  σε μια επέτειο εθνικής αφύπνισης, επίγνωσης αλλά και αναστοχασμού. Η γνώση και η κατανόηση της ιστορίας μας, του παρελθόντος μας είναι βασική προϋπόθεση για να περάσουμε στο μέλλον. Σε ποιό μέλλον όμως; Σε ποιά Ελλάδα του μέλλοντος;Την Ελλάδα του φωτός, της αυτοπεποίθησης, της αξιοκρατίας της φιλοδοξίας, της εθνικής υπερηφάνειας; Ή της Ελλάδας της μιζέριας, της χυδαιότητας, της ήσσονος προσπάθειας, της παρακμής, της ελεημοσύνης;Μια Ελλάδας διχασμένης ή μια Ελλάδας μονιασμένης που θα χτίζει το μέλλον των παιδιών της;

Η εθνική μας επέτειο πέραν όλων των άλλων πρέπει να γίνει και ευκαιρία σκληρής αυτοκριτικής μας για το τι κάνουμε, τι λέμε, και πως πρέπει να προχωρήσουμε για το κοινό καλό και όχι το κομματικό ή οπαδικό. Μπορεί και πρέπει να μας βοηθήσει να δούμε εκτός από τις αρετές μας και τα ελαττώματα μας. Ελαττώματα που πολύ συχνά μας κρατάνε εγκλωβισμένους και δεν μας επιτρέπουν να αναπτυχθούμε και να προοδεύσουμε, όσο πραγματικά μας αξίζει.

Για τον λόγο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω στους αναγνώστες μας την πλευρά της επανάστασης που μας στεναχωρεί. Μας στεναχωρεί, αλλά η γνώση της, μας βοηθά να προχωρήσουμε μην επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη.

Μπορεί να έχουμε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες μονιασμένοι έφτιαξαν το νέο ελληνικό κράτος, όμως η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Ακόμη και τότε 

που προσπαθούσαμε να σπάσουμε τα δεσμά μιας  σκλαβιάς 400 χρόνων τσακωνόμασταν και ήρωες όπως ήταν οι πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρίας ή ο Κολοκοτρώνης παραγκωνίστηκαν και φυλακίστηκαν.

Ο Ελληνικός εμφύλιος της περιόδου 1823 - 1825 έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης ως ανταγωνισμός ισχύος για την ηγεσία της επανάστασης αλλά και του υπό διαμόρφωση νέου ελληνικού κράτους. 

Χωρίζεται σε δύο φάσεις: 

η πρώτη (Φθινόπωρο 1823 - Καλοκαίρι 1824) χαρακτηρίστηκε από έντονες πολιτικές διαμάχες μεταξύ Φιλικών και Κοτζαμπάσηδων, ενώ η δεύτερη (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825) από εμφύλιες συρράξεις μεταξύ κυβερνητικών, υποστηριζόμενων από την Αγγλία, και Πελοποννησίων. 

Η σύναψη του πρώτου δανείου από αγγλικές τράπεζες έκανε ακόμα εντονότερη την προσπάθεια επικράτησης της μίας ή της άλλης πλευράς ώστε να περιέλθει στη διαχείρισή της το δάνειο των των 800.000 λιρών το οποίο  ήταν το πρώτο ονομαστικό δάνειο. Ωστόσο, το ποσό που έφτασε τελικά στα ελληνικά ταμεία ήταν λιγότερο από το μισό!

Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του εμφυλίου ήταν η ήττα των Ελλήνων από τον Ιμπραήμ το 1825, διότι πολύ απλά, οι συμπατριώτες μας ήταν απασχολημένοι με τον εμφύλιο τους.

Δεν σταματάμε όμως εδώ, το 1827 στο Ναύπλιο ξεσπά και άλλος εμφύλιος.

Η λύση για τους Έλληνες δόθηκε από μία νέα συνθήκη που υπέγραψαν οι τρεις μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία, Ρωσία και Γαλλία, τον Ιούλιο του 1827.

Την εθνική μας αυτή επέτειο, ας αναλογιστούμε όλες και όλοι, όπου και αν βρισκόμαστε, ότι και αν εκπροσωπούμε, μπορεί η Ελλάδα να αντέξει άλλους διχασμούς;

Και αντί για μακρόσυρτες δηλώσεις με εθνικές κορώνες  κενού περιεχομένου, ας μελετήσουμε τα λάθη μας  γιατί θα μας βοηθήσουν να μην τα επαναλάβουμε. Αν βέβαια όπως δηλώνουμε όπου βρεθούμε και σταθούμε, το μόνο  που θέλουμε είναι να δουλέψουμε για την Πατρίδα μας. 

Ας ακούσουμε προσεκτικά τα λόγια απόγνωσης του Θόδωρου Κολοκοτρώνη προς τους συναγωνιστές του:

«Έλληνες! Είμαι κι εγώ σύντροφός σας. Αλλά πρώτα να με ακούσετε που θα σας μιλήσω. […] Γιατί θέλουμε να χάσουμε την πατρίδα μας σκοτώνοντας ο ένας τον άλλο; Εμείς εσηκώσαμε τ’ άρματα για τους Τούρκους και ακουστήκαμε στην Ευρώπη ότι σηκωθήκαμε οι Έλληνες για τους τυράννους [...]. 

Θ’ ακουσθή σ’ όλον τον κόσμον και θα μας πουν τα βασίλεια ότι τούτοι δεν σηκώθηκαν για την πατρίδα και την ελευθερίαν τους, αλλά για να σκοτωθούνε συνατοί τους [ενν. αναμεταξύ τους]. […] Θα μας πούνε Καρμπουνάρους, ρέμπελους κι ακατάστατους και κανένας δεν θα μας βοηθήση.»(Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, Μέλισσα, Αθήνα 1959-1960, τόμ. 1, σ. 479-480.)

Και ας θυμηθούμε τους στίχους  από τον Ύμνο εις την  Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού: «Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά» 

Οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια  να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για το ελληνικό έθνος και να γίνουν αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Η Βάσω Κόλλια είναι 1η επιλαχούσα βουλευτής Νέας Δημοκρατίας Ανατολικής Αττικής

ΠΗΓΗ Εφημερίδα ''Πρωτοσέλιδο''