iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Κυριακή - 05 Μαΐου 2024

Ο Κρικόρ Τσακιτζιάν
για τον κατήφορο
του Μένιου Φουρθιώτη


Γιατί άργησε να μπει ο Μένιος στη στενή...
Όλη του τη ζωή ήταν ένα χαμίνι του δρόμου, με ιδιαίτερη ροπή σε παραβατικές πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα.
Ένα άτομο κενό περιεχομένου, εντελώς αμόρφωτο, με ανύπαρκτο συναισθηματικό κόσμο. Τουλάχιστον αυτά δείχνει η όλη του πορεία, από τότε που τον πρωτοσυναντήσαμε και μας έγινε γνωστός, έως σήμερα και δεν είναι λίγα τα χρόνια που τον ξέρουμε. Πρέπει να ξεπερνάνε τα είκοσι.
Σ’ αυτό το διάστημα άλλαξαν πολλά πάνω του. Από ένα αλλόκοτο πλάσμα, που τον είδαμε να μαναντζάρει με τον Ρέβη, τον Ταμπάκη, παλιό πρωταγωνιστή της Πάνια, τον συναντήσαμε και πάλι, αυτή τη φορά στο πλευρό της Τζούλιας Αλεξανδράτου να παριστάνει κι εκεί το μάνατζερ ή κατά το λαϊκότερο στην περίπτωση αυτή την τσατσά της, μέχρι τη μέρα που άλλαξε στυλ και ταυτόχρονα έξωθεν μαρτυρία ως τηλεοπτική περσόνα και διευθυντής στα Μέσα Ενημέρωσης του Βρυώνη και εμφανίστηκε πιο κοσμικός.
Για κάθε βήμα προς τα πάνω που έκανε, βυθίζονταν όλο και βαθύτερα στο βούρκο. Ένας βούρκος που λειτούργησε σαν κινούμενη άμμος και στο τέλος τον κατάπιε.
Δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί, το γεγονός ότι κατάφερε μέσα από τους πολιτικούς διαύλους που διάβηκε το τελευταίο διάστημα, να κρατηθεί στα συγκαλά του. Σάλεψε το μυαλό του και νόμισε πως έγινε Μέγας Ναπολέων. Κατέστη μια κλινική περίπτωση ανισόρροπου ανθρώπου. Έχρηζε ψυχιατρικής παρακολούθησης, αλλά δεν είχε γύρω του κόσμο να τον συνετίσει και να τον συμβουλέψει. Στο τέλος σαλτάρισε εντελώς ο νους του και πίστεψε πως ήταν στο απυρόβλητο. Και πώς να μην σαλέψει ο άνθρωπος, όντας μωρόμυαλος, όταν συνομιλεί με τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης και του αναθέτουν, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος να γίνει ο επίσημος ντελάλης τους εκδίδοντας ένα φιλοκυβερνητικό έντυπο, το οποίο χρηματοδοτείται αδρά με κρατική διαφήμιση και του ετοίμαζαν όπως μαθαίνουμε και την αδειοδότηση ραδιοφωνικού σταθμού. Του υπόσχονταν ακόμη, βουλευτική ασυλία για τις ανομίες του, με την υποψηφιότητά του στην εκλογική περιφέρεια του Πειραιά, όπου τον διαβεβαίωναν μάλιστα για την εκλογή του.
Στα πόδια του προσκύναγαν επί μακρόν, υπουργοί της κυβέρνησης και δεκάδες βουλευτές. Του έδιναν γη και ύδωρ, γιατί γνώριζαν πως είχε πλάτες πολύ μεγάλες, πάνω κι απ’ τους υπουργούς, οι οποίοι φαίνεται πως είχαν εντολή να ικανοποιούν κάθε γελοίο αίτημά του.
Το ερώτημα είναι, δεν ντρέπονταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που στάθηκαν απέναντι σε ένα αμόρφωτο άτομο να συνομιλήσουν επί ίσοις όροις;
Τελευταία το χαμίνι αυτό, έχασε εντελώς το μέτρο και ξεπέρασε όλες τις κόκκινες γραμμές και ήρθε η ώρα της αποδόμησης. Το κακό είναι ότι φέρεται να είχε πολλά στοιχεία στα χέρια του, με τα οποία απειλούσε καθημερινά και συνεχίζει να απειλεί τους πάντες, γεγονός που θορύβησε την εξουσία κι έπρεπε να τελειώνει μαζί του άπαξ δια παντός. Ο καλύτερος τρόπος, ήταν να μπει στη στενή και δικαίως φυσικά, αλλά πολύ νωρίτερα. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται αναξιόπιστος στα μάτια της κοινής γνώμης, σε ό,τι κι αν υποστηρίζει.
Η τρέλα του και η αλαζονεία του ήταν τέτοιες, όπου ακόμα και όταν βρέθηκε ενώπιον του ανακριτή συνέχιζε το γνωστό τροπάριο, «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Μόνο που ο ανακριτής που χειρίστηκε την υπόθεση, δεν ήταν κάποιος από όλους αυτούς που βαστούσε στο χέρι και συναλλάσσονταν μαζί του υπογείως, κι έτσι οδηγήθηκε στη στενή. Μόλις συνειδητοποίησε τι του συμβαίνει στην πραγματικότητα, όπως δημοσιεύουν διάφορα sites, άρχισε να καταρρέει και να προειδοποιεί τον ανακριτή και τον εισαγγελέα, ότι θα αυτοκτονήσει στη φυλακή, γιατί δεν αντέχει να βρεθεί σ’ ένα τέτοιο χώρο. Θα έλεγα δυστυχώς γι’ αυτόν, ευτυχώς για την κοινωνία, επιτέλους οδηγήθηκε στο φυσικό του χώρο κι όπως φαίνεται θα παραμείνει εκεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί τώρα θ’ αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια και οι υποθέσεις που κρατούσαν σκοπίμως στα συρτάρια πολλοί δικαστές και όπως μαθαίνουμε είναι πολλές και με εξίσου βαριές κατηγορίες. Ήταν να μη τρουπώσει. Τώρα που τρούπωσε, δεν βγαίνει εύκολα από εκεί.
Έτσι γίνεται ο δεύτερος μετά το Λιγνάδη, που βρίσκεται στη στενή, παρά το γεγονός ότι είχαν και οι δυο, υψηλή προστασία μέχρι πρότινος, από το ίδιο κέντρο εξουσίας.