iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Τετάρτη - 01 Μαΐου 2024

Ο Νικήτας Κανάκης
για τα τα θύματα άμαχους
στους πολέμους


Κάθε επιστροφή από αποστολή με τους Γιατρούς του Κόσμου σε εμπόλεμη ζώνη συνοδεύεται πάντοτε από έντονα συναισθήματα.
Τα ίδια τριάντα χρόνια τώρα άσχετα με την κρίση, τους αντιμαχόμενους, η τις συνθήκες. Ανθρώπινο και αναμενόμενο. Όχι μόνο γιατί συναντάς καταπρόσωπο την βαρβαρότητα, οσμίζεσαι τον θάνατο , συνδιαλέγεσαι με τον ανθρώπινο πόνο. Όχι μόνο γιατί συναναστρέφεσαι με κατατρεγμένους ανθρώπους, γίνεσαι μάρτυρας της προσφυγιάς αλλά και γιατί γνωρίζεις πλέον πως ξαναβλέπεις σε ένα διαρκές dejavu την ίδια Αδικία.
Αθώοι άνθρωποι, κατατρεγμένοι και ανυπεράσπιστοι, έρμαια γεωπολιτικών συγκρούσεων και στρατηγικών αντιπαραθέσεων, καλούνται μέσα σε μια στιγμή -αν επιβιώσουν- να αλλάξουν για πάντα την ζωή τους. Για να βρεθούν σαν απλά νούμερα καταμέτρησης είτε σε λίστες προσφυγικών ροών, είτε σε μακάβριες κυνικές καταγραφές παράπλευρων απωλειών. Και τα θρύψαλα της ζωής τους, οι μικρές και μεγάλες ιστορίες τους στον μεγεθυντικό φακό μιας κοινής γνώμης που παρακολουθεί από μακριά, εξοικειωμένη εν πολλοίς με τις εικόνες βαρβαρότητας που θα συνεχίζουν να κατακλύζουν τις οθόνες τηλεοράσεων και υπολογιστών ανάκατα με πολύφερνες αναλύσεις προβλέψεις και εκτιμήσεις ειδικών που αντιμετωπίζουν που μιλούν για τον πόλεμο λες και δεν αφορά ανθρώπους και κοινωνίες. Η ίδια ιστορία πάντα. Ξανά και ξανά.
Και κάπου εκεί στην άκρη συχνά παράταιροι, πείσμωνες και αιθεροβάμονες, ξεροκέφαλοι και ρομαντικοί, στο περιθώριο της Ιστορίας θα βρισκόμαστε και εμείς. Δίνοντας το παρόν σε κάθε μεγάλη και μικρή κρίση, εκεί μακριά στον κόσμο. Και εδώ κοντά στην πατρίδα μας. Προσφέροντας θεραπεία, αλληλεγγύη, συμπόνοια σε κάθε άνθρωπο που τη χρειάζεται. Υπηρετώντας μια άλλη Ιατρική . Των μεγάλων αριθμών, των πενιχρών μέσων , μία «ιατρική του δρόμου».
Δίπλα στους πιο ευάλωτους, τους πιο παραμελημένους. Εκείνους που αναζητούν οικέτες την Συμπόνοια. Αλλά και εκείνους πουν βρίσκονται παραπεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας. «Ταπεινούς και καταφρονεμένους».
Μια Ιατρική που δεν ρωτάει από κρατάει η σκούφια σου, ούτε σε τι Θεό πιστεύεις. Δεν ξεχωρίζει χρώμα ούτε καταγωγή. Δεν κρίνει, δεν επιλέγει, δεν ηθικολογεί. Δεν ζητάει ανταλλάγματα. Μια Ιατρική, που παρηγορεί, φροντίζει. Αλλά και καταγράφει τη Μαρτυρία, δίνει φωνή σε εκείνους που δεν ακούγονται.
Και όσο αυτή η Ιατρική θα παραμένει συνδεδεμένη με τη συνείδηση όλων εκείνων που αρνούνται να συνηθίσουν την Βαρβαρότητα θα συνεχίσει. Να θεραπεύει. Ακόμα και την αδικία.
Υ.γ. Σε όσους –εκ του ασφαλούς -σπεύδουν να πάρουν θέση στην εξέδρα των γεωπολιτικών συγκρούσεων και συμφερόντων και με τα γνωστά “ναι μεν αλλά…” με ρωτούν με ποιόν είμαι η απάντηση θα μένει πάντα η ίδια. Με τους ασθενείς…
 
Ο Νικήτας Κανάκης είναι πρώην πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου και μέλος του ΔΣ της Οργάνωσης.
ΠΗΓΗ άρθρου Αυγή της Κυριακής.