iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ο νόμος για την παράταση του συντάξιμου χρόνου στη Γαλλία έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις κατά κύριο λόγο στα αστικά κέντρα.

Η τρέχουσα κρίση όμως εκτός από τη συνήθη συνδικαλιστική προστασία των κεκτημένων, εκφράζει κάτι νέο και βαθύτερο σαν αποτέλεσμα πολιτισμικών μετασχηματισμών οι οποίοι εκτυλίχθηκαν ανεπαισθήτως σε όλες τις χώρες του ¨ανεπτυγμένου¨ κόσμου και αφορούν το εργασιακό πλαίσιο και τις βιοτικές αναμονές.

Για τον Γάλλο εργαζόμενο, διετής παράταση του ορίου συνταξιοδότησης, από τα 62 στα 64 έτη, σημαίνει ότι απομακρύνεται χρονικά η απαλλαγή από έναν τρόπο ζωής, ο οποίος βιώνεται πλέον ως καταναγκασμός. H COVID-19 και η συνεπαγόμενη τηλεργασία οδήγησαν στη συνειδητοποίηση ότι το επαγγελματικό περιβάλλον, από πλαίσιο κοινωνικής ένταξης και προσωπικής ολοκλήρωσης, έχει μετατραπεί σε χώρο υποβάθμισης και καταναγκασμού.

Η παροδική απομάκρυνση από την καθημερινότητα του εργασιακού χώρου κατά την υγειονομική κρίση, αντίθετα με τις προβλέψεις ότι θα έβλαπτε την ψυχολογία των εργαζομένων, λογίσθηκε απο αρκετούς πολίτες απελευθέρωση.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες η λήξη των περιορισμών έφερε τη ¨μεγάλη παραίτηση¨. Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια Αμερικανοί εγκατέλειψαν την εργασία τους, περιορίζοντας τα εισοδήματά τους, για να διαφύγουν από δυσάρεστες εργασιακές συνθήκες. Στη Γαλλία, η ταχεία συνταξιοδότηση είναι μια εν δυνάμει ¨μεγάλη παραίτηση¨.

Η συνταξιοδότηση δεν αντιμετωπίζεται μόνον ως λύτρωση από μια καταπιεστική κατάσταση αλλά και ως έξοδος από μια δυσβάστακτη εργασιακή ατμόσφαιρα. Η περίοδος ανάμεσα στη λήξη της εργασίας και τον θάνατο θεωρείται είσοδος σε έναν επίγειο παράδεισο τον οποίο ο συνταξιούχος μπορεί, επιτέλους να βιώσει . Κατά τη κατεστημένη νοοτροπία, το κράτος, παντοδύναμο και με ανεξάντλητους πόρους, έχει υποχρέωση να του παράσχει αυτή τη δυνατότητα το συντομότερο. Κάθε χρόνος αφαιρούμενος από την περίοδο της σύνταξης αντιστοιχεί σε απομείωση του κεφαλαίου ευτυχίας . Είναι το ανέμελο happy end μετά τις στερήσεις, τις απογοητεύσεις και τους κόπους μιας ζωής.

Οι οικονομολόγοι στις διάφορες χώρες επιχειρηματολογούν με αδιάσειστα ποσοτικά στοιχεία για το αναγκαίο της επιμήκυνσης του εργασιακού βίου, αγνοούν όμως την ανθρωπολογική διάσταση της μεταρρύθμισης. Στη σημερινή πραγματικότητα η μετάθεση του συνταξιοδοτικού ορίου θίγει τις ευαισθησίες ή και τις ψευδαισθήσεις των πολιτών οι οποίοι αντιδρούν όχι σε ένα υποθετικό μέλλον, αλλά σε ένα ολοένα πιο αφόρητο παρόν .

Η μεταρρύθμιση στην Γαλλία ενδέχεται να επιβληθεί, καθώς το γαλλικό Σύνταγμα εξασφαλίζει τη δυνατότητα να παρακαμφθεί η Βουλή. Ομως η σύγκρουση ανάμεσα αφενός στον ορθολογισμό του πολιτικού και οικονομικού συστήματος και αφετέρου, στις ψευδαισθήσεις του κόσμου της εργασίας κλονίζει ξανά, μετά τα κίτρινα γιλέκα , τα θεμέλια της γαλλικής κοινωνίας.