iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Κατά κοινή παραδοχή, σε γενικές γραμμές το εκεί ελληνικό ρόστερ είναι, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, ποιοτικά φτωχό. Δυστυχώς, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου (δηλαδή εκ της κάλπης) ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… Εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ένας ολόκληρος πληθυσμός ανθρώπων που «άλλα» ψήφισαν και «άλλα» τους προέκυψαν. Ολοι αυτοί οι ψηφοφόροι ανήκουν στη μεγάλη κατηγορία των λεγόμενων «κοψοχέρηδων». Εκείνων, δηλαδή, που σκυλομετάνιωσαν για την επιλογή τους και έλεγαν «δεν μου κοβόταν το χέρι καλύτερα;»! Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το μπλοκ των «αναγνωρίσιμων προσώπων» του lifestyle, της σόου μπίζνες, του αθλητισμού, των παλιών και νέων μίντια, είναι αυτό που ρίχνει τον μέσο όρο ποιότητας της ελληνικής αντιπροσώπευσης. Είναι επίσης θλιβερό ότι μια διόλου ευκαταφρόνητη «πτέρυγα» ευρωβουλευτών μας δυσκολεύεται να πει μια πρόταση σε άλλη γλώσσα από την ελληνική. Από τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που έχω κάνει πολλές φορές με σοβαρούς και ικανούς αξιωματούχους της Κομισιόν, λίγοι είναι οι ευρωβουλευτές μας που αφήνουν πια ένα θετικό αποτύπωμα. Θα γράψω για αυτούς σε προσεχές σημείωμά μου. Τι να κάνουμε λοιπόν για αυτό; Ενα μέρος του εαυτού μου απαντά, να πάμε πίσω στις λίστες που συνέτασσαν οι πρόεδροι των κομμάτων και αναλόγως του ποσοστού που αυτά λάμβαναν προκρίνονταν οι υποψήφιοι. Ρίχνοντας μια ματιά στα ονόματα των ανθρώπων που παλιά, με αυτό το σύστημα, συμπεριλαμβάνονταν και έπαιρναν πασαπόρτι για τις Βρυξέλλες, μένεις με το στόμα ανοικτό. Διαπιστώνεις ότι σχεδόν όλοι ήταν ένας κι ένας.

Μου το επισήμανε ο συγκάτοικός μου εδώ στο Protagon, Κώστας Γιαννακίδης, έψαξα και βρήκα μια λίστα! Ενδεικτικά αναφέρω: Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας (ΝΔ), Αλέκος Αλαβάνος (ΚΚΕ, ΣΥΝ), Παρασκευάς Αυγερινός (ΠΑΣΟΚ), Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου (ΝΔ), Μανώλης Γλέζος (ΠΑΣΟΚ), Ιωάννης Ζίγδης (ΕΔΗΚ), Χρήστος Ζαχαράκης (διπλωμάτης, ΝΔ), Μυρσίνη Ζορμπά (διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών, ΠΑΣΟΚ), Γιάννος Κρανιδιώτης (ΠΑΣΟΚ), Παναγιώτης Λαμπρίας (ΝΔ), Σταύρος Λαμπρινίδης (πρέσβης τώρα της ΕΕ στις ΗΠΑ, ΠΑΣΟΚ), Νάνα Μούσχουρη (ΝΔ), Σταύρος Ξαρχάκος (ΝΔ), Γιάννης Μπούτος (ΝΔ), Μιχάλης Παπαγιαννάκης (ΣΥΝ), Αναστάσιος Πεπονής (ΠΑΣΟΚ), Σπύρος Πλασκοβίτης (συγγραφέας και διαπρεπής νομικός, ΠΑΣΟΚ), Παναγιώτης Ρουμελιώτης (οικονομολόγος, πρ. εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ΠΑΣΟΚ), Γιώργος Ρωμαίος (ΝΔ), Αντώνης Σαμαράς (ΝΔ), Δημήτρης Τσάτσος (πανεπιστημιακός, από τους κορυφαίους συνταγματολόγους μας μεταπολεμικά, ΠΑΣΟΚ), Γρηγόρης Φαράκος (ΚΚΕ), Τίμος Χριστοδούλου (πρ. διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, υπουργός Οικονομικών μετέπειτα, με σπουδές στο Κολούμπια, ΗΠΑ και στέλεχος της Goldman Sachs, ΝΔ). Οπως προανέφερα, λοιπόν, ένα κομμάτι του εαυτού μου λέει «ναι» στην επιστροφή της λίστας, αν και πλέον οι καιροί έχουν αλλάξει, η ποιότητα στο πολιτικό προσωπικό έχει μειωθεί, μόνο εξω-πολιτικά πρόσωπα θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. (Το γεγονός ότι πολύ λιγότεροι νέοι από ό,τι παλιά μπαίνουν πλέον στην πολιτική, επίσης είναι καλή τροφή για σκέψη.) Λοιπόν, ας μην ξεχνάμε ότι και τώρα οι αρχηγοί των κομμάτων είναι πάλι αυτοί που επιλέγουν τους υποψηφίους ευρωβουλευτές. Μόνο που, επειδή ακριβώς τώρα τους «σταυρώνει» ο κόσμος, και ο κόσμος θέλει «αναγνωρίσιμα πρόσωπα», οι πολιτικοί ηγέτες κάνουν αυτήν την έκπτωση προκειμένου να μη χάσουν δύναμη τα κόμματά τους.

Τι μένει; Ενα μόνο: Να φροντίσουμε να ανέβει το επίπεδο όλων των πολιτών. Διά της Παιδείας, της Εξειδίκευσης και του Παραδείγματος. Είναι η πιο δύσκολη, αλλά και η μόνη σίγουρη οδός προς την πραγματική αλλαγή. Και αν κάποιος πει «μα γιατί να μην υπάρχουν και καλλιτέχνες, και δημοσιογράφοι, και αθλητές;», απαντώ: «Να υπάρχουν, αλλά να έχουν ποιότητα, ικανότητα και ήθος». Είδατε τη λίστα πιο πάνω. Νάνα Μούσχουρη είχαμε και Σταύρο Ξαρχάκο. Πιο αναγνωρίσιμοι δεν γίνεται. Κι όμως, πρόσφεραν. Ηταν σχεδόν σε κάθε συνεδρία. Τίμησαν τον τόπο τους. ΥΓ.: Ασφαλώς φταίμε και εμείς. Τα Μέσα Ενημέρωσης. Που κατά κανόνα προβάλλουμε, και εδώ και στις Βρυξέλλες, τους πιο φασαριόζους και τους πιο αναγνωρίσιμους. Αφήστε, δε, που η κάλυψή μας για τα τεκταινόμενα εκεί, τι συζητείται και τι αποφασίζεται σε διάφορα επίπεδα, είναι κυρίως για ελληνικού/κυπριακού ενδιαφέροντος θέματα. Τα υπόλοιπα δεν πουλάνε. Αρα, δεν μας ενδιαφέρουν… Πηγή: Protagon.gr