iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Αφού γέμισα την αγκαλιά με 5-6 βιβλία, πέφτει το μάτι μου στον τίτλο ''αυτή η νύχτα μένει'' κάποιου Θάνου Αλεξανδρή. Διαβάζω στο οπισθόφυλλο τη ''μαγική'' λέξη ''σκυλάδικα'' και την επωδό του συγγραφέα: "Τη νύχτα ζεις. Μπορεί και να πεθάνεις, αλλά σίγουρα δεν φυτοζωείς. Ή ζεις ή πεθαίνεις". Ως θαμώνας των σκυλάδικων, δεν κρατήθηκα και το διάβασα όλο το ίδιο απόγευμα ως αργά το βράδυ. Και ξανά το καλοκαίρι. Ήταν συναρπαστικό. Είπα μέσα μου κάποτε αυτόν τον τύπο θα τον γνωρίσω. Έξι χρόνια μετά ήρθε και η ομότιτλη κινηματογραφική ταινία που προφανώς είδα δύο φορές μέσα σε μια σαιζόν και 4-5 τα επόμενα χρόνια είτε στην τηλεόραση, είτε σε dvd. Με την Αθηνά Μαξίμου και το Νίκο Κουρή ''να δίνουν ρέστα''. Και όταν έγινε σήριαλ στον Alpha κι ένα βράδυ είδα τον Θάνο Αλεξανδρή quest να τραγουδάει το μυθικό ''τι πουρό τι καγκουρό'', πήρα την απόφαση, να τον βρω για συνέντευξη. Αυτόν τον φοβερό τυπά, που ξέχασα να πω, ότι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90' την εποχή της αιρετικής τηλεόρασης, στο Κανάλι 5 έκανε την εκπομπή trash tv με ασύλληπτους καλεσμένους κι ένα χιούμορ άξιο για Όσκαρ. Ευγενέστατος στο τηλέφωνο, μετά από αρκετές προσπάθειες λόγω δουλειάς, κλείσαμε ραντεβού στο σπίτι του. Όταν του έδωσα χειραψία και μετά από λίγο πάτησα το κουμπί για τη μαγνητοφώνηση, τήρησα την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου 30 χρόνια πριν. Γνώρισα τον Θάνο και του πήρα συνέντευξη. Το κυριότερο όμως μου πρόσφερε Ελληνικό καφέ και φεύγοντας μου έδωσε και ένα ταψί με γλυκό που έφτιαξε για να με ευχαριστήσει!

Συνέντευξη στον ΑΡΓΥΡΗ ΚΩΣΤΑΚΗ

Στο τέλος της συνέντευξης, μπορείτε να ακούσετε και την απολαυστική συνομιλία με τον Θάνο Αλεξανδρή στο podcast της iselida.gr στο κανάλι μας στο Youtube. (και με όλες τις ...κακές λέξεις που κόπηκαν στο κείμενο)

Πώς είναι δυνατόν βρε άνθρωπε από εκεί που ήθελες να γίνεις Αρχιμανδρίτης να καταλήξεις τραγουδιστής στα σκυλάδικα?

Μοιάζει με ανέκδοτο, με πρωταπριλιάτικο ψέμα, αλλά αυτή είναι η ζωή μου. Κι όμως από μικρός συνειδητά, ένιωθα ότι ξεχώριζα από τα άλλα παιδιά. Το παράξενο είναι πως ένας 9χρονος παίρνει ποιήματα από τα βιβλία του δημοτικού και τα μελοποιούσε χωρίς να ξέρει μουσικό όργανο. Χωρίς μουσικές ρίζες από το σπίτι μου. Είχα φιλοσοφικές αναζητήσεις, μου έκανε εντύπωση η αυτοκτονία του Καρυωτάκη. Ήμουν παιδί της Εκκλησίας, προσπαθούσα να κάνω το καλό στους ανθρώπους, έσωζα γατάκια. Ονειρευόμουν όντως να γίνω Αρχιμανδρίτης ή ιεραπόστολος. 

Και τελικά?

Κι εκεί που θα πήγαινα στα Ιεροσόλυμα, είχα επιλεγεί από τη Μητρόπολη, μου έφυγε η ιδέα και άρχισα να τραγουδάω. Ήθελα να με ακούνε οι γείτονες και να λένε ''τι ωραία φωνή έχει ο Θανάσης''. Θανάση με έλεγαν τότε. Μετά έγινε το Θάνος.

Γιατί το άλλαξες?

Μου προκάλεσε κόμπλεξ ο Γιώργος Μαρίνος. Όταν τον συνάντησα πρώτη φορά στη ''Μέδουσα'' και συστήθηκα μου λέει ''έχεις ο ωραιότερο επώνυμο του πλανήτη, αλλά το όνομα σου είναι το χειρότερο. Κι έτσι αργότερα όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο μου δημοσιογραφικό κείμενο το έκανα Θάνος. Άρεσε και στη φίλη μου τη Μαλβίνα και το κράτησα.

Είσαι λοιπόν επίδοξος τραγουδιστής και το λες - φαντάζομαι - στους γονείς σου...

Ναι και η μητέρα, μου πέταξε ένα τηγάνι! ''Οι τραγουδιστές έχουν καλή φωνή'' μου είπε. Τότε όμως είχα τρομερή αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μου. Κι έτσι αποφασίζω να κατέβω στην Αθήνα 17 ετών, από το χωριό μου στη Νέα Αρτάκη. Η μόνη μου ελπίδα ήταν να περάσω στη Νομική. Ήμουν αριστούχος μαθητής και τα κατάφερα. Η Αθήνα είναι για εμένα η Γη της Επαγγελίας. Παράλληλα μου μπαίνει η ιδέα του να είμαι και ηθοποιός. Πηγαίνω στη μυθική σχολή του Κουν. Τότε ήμουν στο ΕΚΚΕ με τον Θάνο Μικρούτσικο, τη Μαρία Δημητριάδη, τον Αντώνη Καφετζόπουλο και γνωρίζω έναν νεαρό ηθοποιό, ο οποίος με βοηθά στην προετοιμασία και περνάω από τους πρώτους. Και τολμάω να κάνω μεγάλο άλμα, να μην πάω σκαλί σκαλί. Τότε είναι που γνωρίζω τον Μαρίνο και μένω έκθαμβος από το σόου του. 

Πήγες κατ' ευθείαν στο ρετιρέ...

Πάντα η ζωή μου ήταν στο ρετιρέ, αν και γοητεύομαι από τα υπόγεια. Με το θράσος και το θάρρος που είχα του ζήτησα δουλειά. Μου λέει ''από φωνή?". Του λέω να δοκιμάσουμε. Πήγα σεμνά και ταπεινά, γνωρίζοντας τα μεγέθη που πηγαίνω. Είχα ''τσαμπουκά'' στο βλέμμα, αλλά η κίνηση μου ήταν ήρεμη. Του τραγούδησα λοιπόν το ''ακορντεόν'' και ενθουσιάστηκε. Με προσέλαβε. 

Αντιλαμβάνομαι ότι από παιδί ήσουν δύο και τρεις άνθρωποι ταυτοχρόνως...

Πάντα.

Νομίζω Θάνο πως έχεις και αθωότητα και αμαρτία. Και καλλιέργεια και εμπειρία. Και η ιστορία της ζωής σου είναι πραγματικά συναρπαστική και πρέπει να τη γνωρίζει ο κόσμος.

Δεν δίνω συνεντεύξεις γιατί ντρέπομαι, αλλά με κέρδισε η ευγένεια σου Αργύρη.

Σε ευχαριστώ ειλικρινά γιατί μαθαίνω και θα μάθω κι άλλα πράγματα που αξίζουν για το δημοσιογραφικό μου αρχείο. 

Μου λένε κάποιοι, αποκλείεται να τα έχεις ζήσει όλα αυτά εσύ. 

Είναι γοητευτικό όμως να έχεις αυτή τη ζωή, να το ξέρεις γιατί είσαι εσύ και κάποιοι να νομίζουν πως πρόκειται για παραμύθι.

Μην ξεχνάς ότι η ζωή μου έρχεται από μια Ελλάδα που χάνεται. Είναι σαν ηθογραφία.

Τι είπες τώρα? Η Ελλάδα που χάνεται. Έτσι είναι.

Δυστυχώς. Χάνονται οι αξίες. Μια ανάμνηση από την Ελλάδα που χάθηκε είναι και το πρώτο βραβείο από το ''να η ευκαιρία'' της ΕΡΤ το 1977, που είδες στον τοίχο και σου έκανε εντύπωση. Είχαμε κερδίσει εγώ στην ηθοποιία και η Γλυκερία στο τραγούδι, ποιος να τα ξέρει αυτά. Τότε ήταν το πρώτο τηλεοπτικό σόου στην Ελλάδα, άδειαζαν οι δρόμοι...

Και χάνονται και τα σκυλάδικα, για να μπαίνουμε σιγά σιγά ''στο ψητό''.

Έτσι είναι. Κάποια στιγμή λοιπόν παρατάω την Αθήνα και φεύγω για τα σκυλάδικα της επαρχίας.

Φεύγεις κι έχεις στις βαλίτσες σου χάρισμα ή ταλέντο?

Μάλλον ήταν και τα δύο. Με το χάρισμα γεννιέσαι. Το ταλέντο το καλλιεργείς. Δούλεψα όμως πολυτελώς. Είχα την οικονομική προστασία της οικογένειας και όταν έφυγα από τα σκυλάδικα το 1992, είχα το σπίτι μου και μπαίνω στον κόσμο της δημοσιογραφίας. Μπορούσα και έλεγα όχι σε δουλειές που δεν μου πήγαιναν. Αυτό που θα σου πω δεν έχει έπαρση. Οτιδήποτε έκανα δεν το ήθελαν οι πολλοί, προκαλούσε έκπληξη. Ξάφνιασμα οι εμφανίσεις στα σκυλάδικα, ξάφνιασμα το βιβλίο, ξάφνιασμα οι τηλεοπτικές εκπομπές που έκανα ''trash tv'' και ''καρακορτάδα'',  ξάφνιασμα τα κείμενα στην Athens voice. Δεν ακολουθούσα το συρμό. Να βλέπεις πέρασαν τα χρόνια και όλοι πλέον αναγνωρίζουν το διαφορετικό και τη γοητεία του.

Μοιάζεις με πιονέρο που ανοίγει δρόμο στα απάτητα βουνά. Ανακάλυψες άγνωστα μονοπάτια. Το ''αυτή η νύχτα μένει'' - ας πούμε - δεν είναι πλέον κλασσικό?

Ναι, αλλά ας πούμε το ότι μπορώ να γράφω κείμενα με πλάκα, το ανακάλυψε η φίλη μου Μαλβίνα Κάραλη. Σαν γραφή το καλύτερο βιβλίο μου να ξέρεις δεν είναι ούτε ''η νύχτα'', ούτε ''ο Αλμοδόβαρ''. Αλλά αυτό που απαγορεύτηκε από τους κληρονόμους του, η ιστορία του Μανώλη Αγγελόπουλου.

Τι θαυμάζεις στη ζωή?

Την ταπεινότητα και την καλοσύνη. Στις μέρες μας όλοι είναι ''μαντάμ Σουσού''. Κι όταν βλέπω έναν ταπεινό άνθρωπο ξαφνιάζομαι. Η καλοσύνη και η αυθεντικότητα έχουν ομορφιά. Ο σκατόψυχος άνθρωπος μου είναι αποκρουστικός. Η καλοσύνη είναι συλλεκτική στις μέρες μας.

Τι είναι πιο σημαντικό. Η συγνώμη ή το ευχαριστώ?

Το ευχαριστώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Η συγνώμη δεν μου κάνει. Δεν τη δέχομαι. Όταν με πειράζεις, με πονάς, με προσβάλεις φεύγω. Δεν είμαι της αψιμαχίας. Φεύγω. Γιατί αν κάνεις μία φορά κακό θα το ξανακάνεις.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έλεγαν ότι για να μπεις στον Παράδεισο, σε ρωτούσε ο φύλακας. ''Έδωσες και πήρες χαρά στη ζωή σου''? Μόνο και με τα δύο έμπαινες.

Συμφωνώ απολύτως. Τέλειο. Πρέπει να δίνουμε και να παίρνουμε χαρά. Και είμαι χορτασμένος αγάπη από την οικογένειά μου. Γι' αυτό δύσκολα ερωτεύομαι.

Πως μπόρεσες να προσαρμοστείς στον κόσμο της νύχτας?

Τη νύχτα δεν συνάντησα ''δαίμονες''. Λες και ήθελε ο Θεός να μη γυρίσω στο θέατρο, επειδή ήμουν πολύ σεμνός και θα με ''έτρωγαν''. Στη νύχτα αν ήσουν άξιος δούλευες και πήγαινες μπροστά. Ενώ έφαγα κατραπακιά την πρώτη νύχτα που δούλεψα γιατί πήγα με κλασικό ρεπερτόριο, οι θαμώνες με έκραξαν. Ανακάλυψα τη γοητεία του ανίερου, του παραβατικού, του αμαρτωλού (σε εισαγωγικά) γιατί η αμαρτία είναι ωραίο πράγμα. Το είδα σαν να έκανε ο Φελίνι μια ταινία και φώναξε για πρωταγωνιστή. Τα έβλεπα όλα πολύ πολύ όμορφα. Είχε ταξίδια, χρήματα, όλοι υποκλίνονταν επειδή γυρνούσα με ωραίες κοπέλες.

Μα η νύχτα έχει μια υπερηφάνεια. Την έζησα από 20 ετών όταν με πρωτοπήγαν οι μεγάλοι σε ηλικία δημοσιογράφοι της εποχής όταν ξεκινούσα το επάγγελμα. Και από τότε αγάπησα τα σκυλάδικα, ώσπου έκλεισαν στην Αθήνα πριν από περίπου μια δεκαετία κι έχουν μείνει μόνο στην επαρχία.

Οι άνθρωποι της νύχτας έχουν μπέσα, ήταν ''διαμάντια''. Η νύχτα έχει κανόνες και δική της ηθική. Η ημέρα έχει ίντριγκες, πολιτικά παρασκήνια και πουστιά. 

Μα σου ανήκει η πατρότητα της ρήσης ''τη νύχτα ή ζεις ή πεθαίνεις, ποτέ δεν φυτοζωείς''...

Ναι δεν υπάρχει μέσος όρος. Δεν έχει λίγο. Όλα είναι έντονα. Και τα πάθη και οι έρωτες και τα χρήματα που ξοδεύονταν.

Χάνονταν περιουσίες σε μια νύχτα για τα μάτια μας τραγουδίστριας...

Έχουν χαθεί περιουσίες, επιδοτήσεις, δάνεια και σπίτια για ένα βλέμμα. Όταν έχεις πιεί δύο μπουκάλια βλέπεις την άλλη Θεά. Έχω δει θαμώνες να έρχονται στο σκυλάδικο στην επαρχία με μαύρες σακούλες σκουπιδιών γεμάτες τότε με χιλιάρικα. Όμως μην τρελαθούμε το ΔΝΤ δεν ήρθε επειδή κάποιοι σπατάλησαν χρήματα στα σκυλάδικα, αλλά γιατί διέλυσαν την οικονομία κάποιοι πολιτικοί που κυβερνούσαν.

Και κάνεις εικόνες που είδες και στιγμές που έζησες τη νύχτα βιβλίο...

Συνέλαβα γρήγορα την ιδέα. Κρατούσα πολλές σημειώσεις. Δυσκολεύτηκα να βρω την αρχή, αλλά μετά ''κύλησε νερό'' η πλοκή. Είναι αυθεντικό κείμενο, αυθόρμητα γραμμένο. Περίμενα πως θα έχει επιτυχία. Μάλιστα την ίδια περίοδο είχα μια στήλη που λεγόταν ''τα λερωμένα τα άπλυτα'' στην εφημερίδα Star με διευθυντή τον αείμνηστο Δημήτρη Παπαδόπουλο.

Θέλω να ξέρεις, ότι ο Δημήτρης που αγαπούσα πολύ ήταν ο διευθυντής που με έβαλε πρώτη φορά σε μισθολόγιο. Στην ιστορική εφημερίδα ''Ακρόπολις'' το 1986.

Τι είναι η ζωή ε? Φοβερή σύμπτωση. Και του έδωσα λοιπόν, μια μέρα ένα απόσπασμα από το βιβλίο με την ιστορική φράση ''από φωνή μ@@νί και από μ@@νί φωνάρα''. Το τι έγινε δεν περιγράφεται, με παίρνει η Μαλβίνα κατενθουσιασμένη και γίνεται η ατάκα του αιώνα.

Και μετά το βιβλίο έρχεται η ταινία στο σινεμά...

Μεγάλη ιστορία, γιατί όλοι ήθελαν να οικειοποιηθούν την ιδέα μου. Το σενάριο το υπογράφουμε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος κι εγώ. Στη αφίσα δεν υπήρχε το ονομά μου. Ήταν πολύ άδικο. Στα βραβεία δεν αναφέρθηκε καν το όνομα μου. Αδιανόητο. Η ιδέα, το βιβλίο, το σενάριο ήταν δικά μου. Επέλεξα τα μαγαζιά για τα γυρίσματα, βρήκα τραγουδιστές, κοστούμια. Ένας δεν με ευχαρίστησε από μικροφώνου.

Γιατί όμως?

Δεν ξέρω πραγματικά. Ακόμη και ο Σταμάτης Κραουνάκης μου φέρθηκε με αχαριστία και απρέπεια. Έβγαινε σε συνεντεύξεις και ισχυριζόταν ότι ον σύστησε στον Παναγιωτόπουλο η Μαλβίνα, ενώ τον είχα συστήσει εγώ, γιατί επιθυμούσα χρόνια πριν την ταινία, κάποτε να γράψει τη μουσική της. Όπως και ήθελα να τη σκηνοθετήσει ο Αλμοδόβαρ. Μου κατάστρεψαν τη χαρά μου.

Όμως ο Alpha σεβάστηκε το όνομα σου και το σήριαλ σκίζει. Άσε που έκανες και αυτό το quest που ''μας πέθανε'' με το τραγούδι ''τι πουρό τι καγκουρό''...

Το ανακάλυψα ψάχνοντας, είναι ένα παλιό τραγούδι της Ελένης Ροδά. Να φανταστείς ότι το έχει εντάξει ως μουσική υπόκρουση ο Βασίλης Μπισμπίκης στην παράσταση που πρωταγωνιστεί στη ''Στέγη'' του Ιδρύματος Ωνάση. Όλοι νομίζουν πως είναι δικό μου, αλλά σου είπα την πατρότητα. Πάντα το ένστικτο μου ήξερε ότι το κοινό θέλει περίεργα τραγούδια. 

Έχεις μια ανάποδη ματιά...

Ο Κουστουρίτσα και ο Αλμοδόβαρ αυτό έκαναν. Έπαιρναν τους καταφρονεμένους και έψαχναν τις ψυχές τους. Έκαναν αριστουργήματα.

Έχεις σκεφτεί να γράψεις το ''αυτή η νύχτα μένει 2''?

Έχω μια πρόταση. Μπορεί να τη σκεφτώ. Φαντάσου λίγο πριν έρθεις μου τηλεφώνησαν ομογενείς από την Αυστραλία για να με τιμήσουν σε μία εκδήλωση, γιατί τέτοιο πράγμα με Ελληνικό σήριαλ δεν έχει ξαναγίνει εκεί. Συγκινητικό είναι...

Τι είναι αυτό που θέλεις περισσότερο από κάθε τι στη ζωή σου?

Να έχουν υγεία οι άνθρωποι μου κι εγώ. Κάθομαι καμιά φορά στο τζάκι στο χωριό και έχω κάνει μια μακαρονάδα και σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένος είμαι σε αυτές τις μικρές στιγμές. Δεν μου αρέσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Πάντα με ενδιέφερε το παρόν.

Το έχει πει ο Τζον Λένον. Ζωή είναι κάτι που δεν έχει σχέση με τα σχέδια που κάνουμε.

Ωραίος! Θέλω ηρεμία και δεν μπορώ τους τοξικούς ανθρώπους. Μπορώ να μαγειρεύω, είμαι εκπληκτικός σεφ το παινεύομαι, να βλέπω ωραίες ταινίες, να πίνω το καφεδάκι μου, να γράφω κείμενα και να μιλάω με φίλους μου στο τηλέφωνο. 

Η τηλεόραση είναι κανονική ζωή?

Τα ψώνια πιστεύουν ότι η τηλεόραση είναι κάτι σημαντικό. Η τηλεόραση είναι ένα παιχνίδι που τελειώνει γι αυτούς που είναι μπροστά στις κάμερες. Εγώ χαίρομαι που το σήριαλ πάει ''σφαίρα'' στον Alpha και ο κόσμος το έχει αγαπήσει. Μέχρι εκεί.

Καμιά φορά η ιστορία μιας λέξης είναι σπουδαιότερη από την ιστορία μιας ζωής?

Εμένα με ''σφράγισαν'' οι λέξεις μάνα και νύχτα. Η μητέρα μου ήταν, είναι και θα είναι πάνω από τη ζωή μου. Η μάνα μου η Λωξάντρα είναι στον κορυφή της μαρκίζας της ζωής μου. Επίσης η νύχτα είναι η ζωή μου. 

Να κλείσουμε αυτή την υπέροχη συζήτηση με μια ωραία εικόνα που θυμάσαι πάντα με γλυκύτητα από τα σκυλάδικα...

Κάπου στη δεκαετία 80' σε μαγαζί στην επαρχία. Είναι περασμένες 3 και είναι άδειο, η ορχήστρα παίζει αδιάφορα και όλοι σκυθρωποί γιατί δεν θα πάρουμε μεροκάματο. Τελικά ''σκάνε μύτη'' από μπαρμπουτάδικο τρεις παρέες ''φορτωμένες" (με χρήματα) και μένουμε μέχρι τις 12 το μεσημέρι!

Από όλα όσα έκανες μέχρι σήμερα στη ζωή σου, γιατί νομίζω δεν το έχεις ''τερματίσει'' τι προτιμάς? Παπαδοπαίδι, φοιτητής Νομικής, τραγουδιστής, ηθοποιός, καλλιτεχνικός μάνατζερ, συγγραφέας, δημοσιογράφος ή σεναριογράφος?

Δεν είπες αυτό που θέλει η ψυχή μου. Σεφ! Είναι το μοναδικό ταλέντο που αναγνωρίζω στον εαυτό μου.

Χίλια ευχαριστώ. Θα πιούμε ένα ποτό ένα βράδυ με το καλό σε ένα δυνατό σκυλάδικο?

Στο υπόσχομαι. Είσαι υπέροχος. Σε ευχαριστώ.

Ακούστε την απολαυστική συζήτηση με τον Θάνο Αλεξανδρή στο podcast που ακολουθεί