iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ξεπροβοδίσαμε τον πατέρα Νικόλαο της Νέας Μάκρης, στη σκάλα που οδηγεί στον Παράδεισο και σήμερα βρήκα τη δύναμη, να γράψω λίγες λέξεις αγάπης για έναν Άγιο Άνθρωπο που ήταν ο Πνευματικός μου για χρόνια.

Ο πατέρας Νικόλαος Σπανός ήταν αστυνομικός. Ναι αστυνομικός, καλά διαβάσατε! Και όταν πήρε σύνταξη, σε ηλικία 55 ετών φόρεσε το ράσο. Αφιέρωσε τη ζωή του στην Εκκλησία. Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στη Νέα Μάκρη επί σειρά ετών, πήγαινε στο φτωχικό σπίτι του μόνο για να κοιμηθεί λίγο και να πάρει δύναμη για την επόμενη ημέρα. Το μεγάλο σπίτι του ήταν η Εκκλησία. Τεράστιο το ανθρωπιστικό του έργο, το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι τον έζησαν από κοντά, όσες και όσοι ευεργετήθηκαν και δεν ήθελε να το διατυμπανίζει.

Γνώρισα τον παπά Νικόλα τον Ιούνιο του 2004 μέσω της μητέρας αδελφικού μου φίλου. Και κατάλαβα από τις πρώτες συζητήσεις ότι ήταν ένα αλεώριο πνευματικής και ψυχικής γαλήνης. Έγινε ο Πνευματικός μου και του εμπιστεύτηκα όλα όσα δεν ήξερε κανείς σε αυτή τη ζωή. Τους φόβους, τις αμαρτίες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις αγωνίες, τους ''δαίμονες'', τις χαρές, τον πόνο. Όλα τα μυστικά της ζωής μου. Ήταν εκεί σε όσα με προβλημάτισαν. Με καθήλωσαν. Στις απώλειες ανθρώπων της οικογενειάς μου. Τις βαριές ασθένειες ανθρώπων της ζωής μου. 

Ήταν εκεί όταν του τηλεφώνησα εκείνο το βράδυ του Ιουλίου του 2018 για να του πω ''πατέρα Νικόλαε έχασα τα πάντα, κάηκε το σπίτι μου''. Η απάντηση ήταν ''Αργύριε κλάψε όσο θέλεις, όταν σταματήσεις θα καταλάβεις κατ αρχάς ότι εσύ ζεις. Αλλά και ότι ακόμη κι αν ο κόσμος καταστραφεί, αν δεν εγκαταλείψεις τον Θεό δεν θα σε εγκαταλείψει κι Εκείνος''. Ο παπά Νικόλας με κοίταζε όταν βρισκόμασταν, ή μου μιλούσε στο τηλέφωνο και - συγνώμη για το κοινότυπο - έπαιρνα δύναμη. Αληθινή δύναμη. Χαιρόταν βαθιά στις χαρές μου. Ήταν μνησιπήμων. Αλλά και εμψυχωτικός. 

Τώρα έχω μόνο τις μνήμες του. Τα λόγια του. Την τελευταία φορά που τον είδα τον Δεκέμβριο μετά από ένα τρισάγιο στο νεκροταφείο της Νέας Μάκρης. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, ήταν στο χωριό του στη Λαμία και τα τελευταία του λόγια ''ευλογία Κυρίου''... 

Ο παπά Νικόλας με τον τρόπο ζωής του μας θύμισε ότι ο Ιησούς επορεύθη επί πώλου όνου και όχι επί θωρακισμένης Μερσεντές. Ότι ο Χριστός φορούσε ένα χιτώνιο και όχι δέκα κιλά χρυσαφικά.

Ο παπά Νικόλας κάποτε ήταν αστυνομικός. Και έγινε πρεσβευτής της αγάπης του Θεού. Της Πίστης στον Παντοδύναμο. Τώρα μας κοιτάζει από την άχρονη γη.

''Ποιά είναι η σωστή προσευχή παπά Νικόλα?'' τόλμησα να τον ρωτήσω πέρυσι το Πάσχα. 

''Όταν, όπου, όπως, όσο θέλεις εσύ Θεέ μου'' ήταν η απαντησή του...