iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Βέβαια, η Μπαρτσελόνα είχε ασχοληθεί με τον Ντιεγκίτο από τον Γενάρη του 1975, όταν ακόμα εκείνος δεν ήταν ακόμα ούτε 16 ετών και έπαιζε στους Αρχεντίνος Τζούνιορς. Την ανάκυψη του ταλέντου του την είχε πιστωθεί ο θρυλικός ατζέντης, Τζουζέπ Μαρία Μινγκέγια. Ηταν ο ίδιος που χρόνια αργότερα θα σύστηνε στους Μπλαουγκράνα τον πιτσιρικά… Λιονέλ Μέσι και που είχε κρατήσει την ιστορική χαρτοπετσέτα με την υπογραφή της απόκτησής του!

Ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ζάουμε Ροσέλ, θεώρησε ότι ήταν πολύ μικρός ο Μαραντόνα και έτσι λήφθηκε η απόφαση να μην πληρωθούν οι μόλις 100.000 δολάρια. Δύο χρόνια αργότερα ωστόσο, το club το μετάνιωσε, καθώς οι ειδήσεις με τα καμώματά του νεαρού ταξίδευαν εντυπωσιακά από την Αργεντινή. Η Μπαρτσελόνα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις. Μέχρι και το 1980 όμως οι δύο ομάδες δεν μπορούσαν να τα βρουν.

Όταν μάλιστα έδωσαν χέρια με τον 20χρονο Ντιεγκίτο και απέμεναν μόνο τα τυπικά, πήρε τηλέφωνο ο αμφιλεγόμενος πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής, Χούλιο Αλμπέρτο Γκροντόνα και εξηγούσε ότι υπήρχαν προβλήματα με τη μεταγραφή που ξεπερνούσαν τον ίδιο και την Αρχεντίνος Τζούνιορς. Ετσι η διοίκηση της Μπάρτσα αποφάσισε να στείλει στην Αργεντινή τον Μινγκέγια, ώστε να λύσει από κοντά όλα τα διαδικαστικά.

Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο, τον περίμενε ένα στρατιωτικό τζιπ και τέσσερις οπλισμένοι στρατιώτες. Η χώρα διένυε το τέταρτο έτος της Χούντας και τα πάντα καθορίζονταν από το δικτατορικό καθεστώς. Πόσο μάλλον η μεταγραφή του Μαραντόνα. Ο Μινγκέγια έχει με τη σειρά του αφηγηθεί παλιότερα αυτή την πιο τρελή διαπραγμάτευση της μεγάλης καριέρας του στον χώρο:

«Οι στρατιώτες με συνόδευσαν βιαστικά σε έναν σκοτεινό μακρύ διάδρομο. Στο τέλος του υπήρχε ένα μικρό φως. Ανοιξε μία πόρτα και στο δωμάτιο με περίμενε ο συνταγματάρχης Λακόστε, ο οποίος ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης της Χούντας και εκείνος που είχε διοργανώσει δύο χρόνια νωρίτερα το νικηφόρο για την Αργεντινή Παγκόσμιο Κύπελλο. Εκεί, σε ένα σκηνικό από ταινία τρόμου, μου είπε απλά και κοφτά: “Ακόμα δεν μπορείτε να πάρετε τον Μαραντόνα, Το Καθεστώς θεωρεί ότι πρέπει να μείνει στη χώρα έως και το Μουντιάλ του 1982. Και τώρα μπορείτε να φύγετε”».

Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο εκπρόσωπος της Μπαρτσελόνα είχε ακόμα ένα τρελό ραντεβού με τον πρόεδρο των Αρχεντίνος Τζούνιορς:

«Ο πρόεδρος της ομάδας κάθισε στο τραπέζι και έβγαλε ένα πιστόλι. Το ακούμπησε μπροστά μου και είπε: “Είναι βαρύ, με συγχωρείτε. Ελπίζω να μην σαν ενοχλεί”. Πριν προλάβω να μιλήσω, μου εξήγησε επίσης κοφτά σε ένα κλίμα ξεκάθαρο που δεν χώραγε αμφισβήτηση ότι είχαν αποφασίσει να τον δώσουν στην Μπόκα Τζούνιορς».

Θα έπρεπε να περάσει ακόμα 1,5 χρόνος, ώστε να γίνει πράξη η πιο ακριβή μεταγραφή της τότε εποχής (7,6 εκατ. ευρώ). Μόλις εννέα ημέρες πριν το Μουντιάλ της Ισπανίας, ο Γκασπάρ θα έμπαινε σε εκείνο το τανκ με την υπογραφή του Ντιεγκίτο, ο οποίος στο πρώτο ματς της διοργάνωσης θα έπαιζε στο “Καμπ Νόου” κόντρα στο Βέλγιο.

Στα δύο χρόνια που θα έμενε στη Βαρκελώνη, πριν αποχωρήσει για την Νάπολι το 1984, φρόντισε να σκοράρει 38 γκολ σε 58 συμμετοχές και να χαρίσει πολλές στιγμές μαγείας. Ήταν κι άλλα όμως. Θα αρρώσταινε από ηπατίτιδα, θα του έσπαγε τον αστράγαλο με το δολοφονικό τάκλιν του ο “χασάπης του Μπιλμπάο”, Αντονι Γκοϊκοετσέα, που παραλίγο να του κόψει την καριέρα, θα μάθαινε την κοκαΐνη και θα ανάγκαζε το κοινό του “Σαντιάγο Μπερναμπέου” να τον χειροκροτήσει όρθιο! Μεσολάβησε ένα Κύπελλο Ισπανίας και η ποδοσφαιρική ωρίμανση του «Πίμπε Ντ’ Ορο» για τα όσα φανταστικά θα έκανε σε όλη την υπόλοιπη δεκαετία του ’80.

ΠΗΓΗ goleador.org

Το ιστορικό και πανέμορφο γκολ του στην εκτός έδρας νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης τον Ιούνιο του 1983 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις μνήμες όλων. Ήταν αυτό που χειροκρότησαν όλοι όρθιοι, ακόμα και οι αντίπαλοι!