iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Το αρσενικό αυτό λευκό σκυλάκι ράτσας Ακίτα, πανέξυπνο και συγκινητικά πιστό, όπως φάνηκε στην συνέχεια, ανέπτυξε μια περίεργη συνήθεια, πιθανόν λόγω της ισχυρής αγάπης και αφοσίωσης του μοναχικού καθηγητή προς το ίδιο: κάθε πρωί ακολουθούσε τον καθηγητή μέχρι τον σταθμό του τραίνου, μετά επέστρεφε μόνο του σπίτι και το απόγευμα ξαναγύριζε πάλι μόνο του στον σταθμό την ώρα που επέστρεφε ο καθηγητής, ώστε να τον υποδεχθεί και να τον συνοδεύσει στο σπίτι τους. Δυστυχώς η ζωή στάθηκε άδικη τόσο για τον καθηγητή, όσο και για το σκυλάκι. Τον Μάιο του 1925, ο καθηγητής δεν επέστρεψε ποτέ. Είχε πεθάνει από εγκεφαλική αιμορραγία κατά την διάρκεια του μαθήματος του και ο Hachikō τον περίμενε μάταια στον σταθμό. Εκεί πέρασε και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, περιφερόμενος στον σταθμό και τσεκάροντας κάθε απόγευμα την ίδια ώρα, έναν έναν επιβάτη, μέχρι να φύγει το τραίνο, μήπως και ανάμεσά τους αναγνωρίσει τον άνθρωπό του.

Ο πρώτος καιρός της ορφάνιας δεν ήταν εύκολος για τον Hachikō, καθώς οι αρχικές αντιδράσεις των εργαζομένων στον σταθμό δεν ήταν και τόσο φιλικές απέναντί του. Όμως οι επιβάτες άρχισαν να αγαπούν το πιστό σκυλί και να το φροντίζουν και έτσι γρήγορα κάμφθηκαν και οι αντιδράσεις των εργαζομένων. Η ζωή του σκυλιού όμως αλλάζει εντελώς το 1932, όταν ένας φοιτητής παρατηρώντας τις κινήσεις του Hachikō, ρώτησε, έμαθε και ξεκίνησε να δημοσιεύει μία σειρά άρθρων σχετικά με το σκυλί και την απίστευτη αφοσίωσή του. Η κοινή γνώμη εντυπωσιάζεται, οι εργαζόμενοι στον σταθμό και οι περαστικοί αρχίζουν να φροντίζουν ακόμα περισσότερο το σκυλάκι και οι Ιάπωνες γονείς και δάσκαλοι ξεκινούν να διδάσκουν την αρετή της πίστης στα παιδιά τους, φέρνοντας τον Hachikō ως ύψιστο παράδειγμα.

Τον Απρίλιο του 1934, ο γλύπτης Teru Ando, βαθιά συγκινημένος από το δράμα του σκυλιού, φιλοτεχνεί το πρώτο χάλκινο άγαλμα του, το οποίο τοποθετείται στον σταθμό Shibuya, παρόντος του ίδιου του Hachikō. Στις 8 Μαρτίου 1935, ο Hachikō εντοπίζεται νεκρός σε παρακείμενο δρόμο. Οι Ιάπωνες τιμούν για άλλη μια φορά το σκυλί. Το αποτεφρώνουν και οι στάχτες του τοποθετούνται στο κοιμητήριο Aoyama, ακριβώς δίπλα στον τάφο του ανθρώπου που το υιοθέτησε, ώστε να τους ενώσουν τουλάχιστον στον θάνατο. Η γούνα του έχει πριν αφαιρεθεί και αφού βαλσαμώνεται, τοποθετείται σε μόνιμη έκθεση στο National Science Museum of Japan στο Tokyo. Το 1948, ο Σύλλογος για την Φιλοτέχνηση Αγάλματος του Hachikō, αναθέτει στον γλύπτη Takeshi Ando, γιο του Teru Ando, να φιλοτεχνήσει ένα νέο άγαλμα του σκυλιού, μιας και το αρχικό άγαλμα είχε ανακυκλωθεί μαζί με άλλα, για να καλυφθούν οι ανάγκες του κράτους σε χαλκό, κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΠΗΓΗ nikosonline.gr Γράφει η Μαίρη Σβαρνιά