Όταν έκλεψαν όλα τα κοσμήματά της στο Λονδίνο, η Σοφία Λόρεν, στενοχωρημένη και απελπισμένη, κάθισε στο κρεβάτι της και κοιτούσε το άδειο κομοδίνο, σα χαμένη.
Ο Βιττόριο Ντε Σίκα, που καθόταν δίπλα της, της είπε:
- Donna Sofi, μην σπαταλάς τα δάκρυά σου.
Είμαστε δύο Ναπολιτάνοι που γεννήθηκαν μέσα στη φτώχεια.
Τα χρήματα έρχονται και φεύγουν.
Σκέψου πόσα χάνω εγώ στο καζίνο...
Εκείνη απάντησε:
- Μα τι λες Βιτό, δεν καταλαβαίνω. Αυτά τα κοσμήματα ήταν μέρος του εαυτού μου…
- Ντόννα Σοφί της λέει, άκουσέ με...
...μην κλάψεις ποτέ για κάτι που δεν μπορεί να κλάψει για σένα.
ΠΗΓΗ fb Παλιές Αναμνήσεις