iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Όσο κι αν κάποιος δεν τον συμπαθεί (και είναι αρκετοί) για την υπεροψία και τον χαρακτήρα του στο γήπεδο δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει τον επαγγελματισμό και την αφοσίωσή του στην προπόνηση για να διατηρείται σε ελίτ επίπεδο σε ηλικία σχεδόν 38 ετών. 

Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης

Αγωνίστηκε σε όλες τις μεγάλες ομάδες του πλανήτη, έγινε τοτέμ στην εθνική Πορτογαλίας, έσπασε κάθε ποδοσφαιρικό ρεκόρ. Κι όμως φεύγει ταπεινωμένος από την εθνική ομάδα, ενώ σε συλλογικό επίπεδο θα παίξει αναγκαστικά σε μια Αραβική ομάδα, στην οποία θα είναι σαν τον ταχυδακτυλουργό στο τσίρκο.

Ναι έβγαλε μια μυθική περιουσία από τη δουλειά του και στερήθηκε ένας Θεός ξέρει τι, από τους ''κανονικούς'' νέους. Ναι τον ξέρουν ''και οι πέτρες'' στη Γη. Ναι έχει κάνει τεράστιο ανθρωπιστικό έργο υπόγεια. Ναι λατρεύει τη μητέρα του και την οικογενειά του. Ναι χτυπήθηκε τρομακτικά από το θάνατο του γιού του λίγα λεπτά μετά τη γεννησή του. 

Αυτό το τελευταίο ίσως και να πυροδότησε το αχαλίνωτο του εγωισμού και ναρκισισμού του και να μετέτρεψε τον ανείπωτο πόνο σε αλαζονεία εκτός ορίων. Δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά είναι προφανές ότι τους τελευταίους μήνες ο άνθρωπος Ρονάλντο ήταν ηφαίστειο εν ενεργεία, χωρίς αντίληψη του κακού που κάνει στην εικόνα του με τη συμπεριφορά του.

Δίνει συνέντευξη εν θερμώ λίγο πριν το Μουντιάλ για τις σχέσεις του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που τον απολύει χωρίς αποζημίωση. Και το τελειωτικό χτύπημα έρχεται όταν ο θρύλος Φερνάντο Σάντος, ''τολμά'' να τον αντικαταστήσει στο ματς με την Κορέα. Σιγά την ...''προσβολή''. Ο Ρονάλντο όμως τα κάνει ''γης μαδιάμ'' και φυσικά ο προπονητής τον ''τελειώνει'' που λέμε στην ποδοσφαιρική γλώσσα. Το χειρότερο όμως είναι ότι ο αντικαταστάτης του ένας πιτσιρικάς 20 ετών ''βγάζει μάτια'' και βάζει τρία γκολ στην Ελβετία. Ο Ρονάλντο είναι πλέον ''νεκρός'' από την Εθνική του ομάδα. ''Αυτοκτόνησε'' ποδοσφαιρικά γιατί δεν άντεξε να κρατηθεί ένα λεπτό πριν ''τα βάλει'' με τον Σάντος.

Ακόμη και όταν πήρε το σκληρό μήνυμα, το ''τερμάτισε''. Έφυγε μόνος του εμφανώς θυμωμένος για τα αποδυτήρια, ενώ οι συμπαίκτες του πανηγύριζαν στο χορτάρι την πρόκριση επί της Ελβετίας. Μέσα του ''έβραζε'' κι μάλλον θα έλεγε ''μ' έφαγαν ένας κωλόγερος (για τον Σάντος) κι ένα κωλόπαιδο (για τον Γκονσάλο Ράμος). Τη στιγμή που τον έβλεπαν από τις τηλεοράσεις ίσως κι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. 

Ποδοσφαιριστής είμαι από παιδί και νιώθω την πίκρα ή τον θιγμένο εγωισμό του. Αλλά ''δεν τον έπαιρνε'' να αντιδράσει έτσι. Τον ''κατάπιε'' το αχαλίνωτο εγώ του και το θλιβερό αποτέλεσμα είναι αυτό. Να μπει ξανά - και αν μπει - αλλαγή στο ματς για το δρόμο προς τον τελικό του Μουντιάλ και αν η Πορτογαλία προκριθεί στον τελικό και πάλι να μπει τιμητικά λίγα λεπτά στο τέλος. Αντιθέτως ένας άλλος μεγάλος σε ηλικία και μεγαλυτερός του δύο χρόνια ο ''άμπαλος'' Πέπε, καθόταν αγόγγυστα στον πάγκο όποτε έπρεπε και σήμερα είναι ηγέτης στην εθνική ομάδα με το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Θα τελειώσει δόξη και τιμή.

Και να καταλάβω - το έχω υποστεί μια και μοναδική οδυνηρή σαιζόν στη 46χρονη ποδοσφαιρική μου πορεία - να αντιδράς με πίκρα όταν αναίτια και ανεξήγητα αδικείσαι κατάφωρα από τον προπονητή σου επειδή ''δεν σε πάει'' (συμβαίνει κάποιες φορές) ή να θέλει να προωθήσει στη θέση σου έναν ''δικό'' του, χειρότερο. Αλλά να έχεις παίξει σχεδόν 200 φορές αναντικατάστατος με την εθνική σου ομάδα (για την πατρίδα σου δηλαδή) και ''να γίνεσαι έξαλλος επειδή βγήκες ένα τέταρτο, ε τότε ''άει παράτα μας''. Προσβάλεις τη χώρα σου, το εθνόσημο, το λαό. Δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια ποδοσφαιριστές σε όλο τον πλανήτη στην ιστορία του αθλήματος θα έδιναν ''τα πάντα'' για να φορέσουν για ένα λεπτό, αλλαγή στο 90' τη φανέλα της εθνικής τους ομάδας. Κι εσύ βρε Κριστιάνο την ''πετάς στα σκουπίδια'', επειδή για μία φορά βγήκες λίγο πριν λήξει το ματς. Όχι γιατί ''δεν σε γούσταρε'' ο Σάντος. Αλλά ήθελε να δοκιμάσει (αναφαίρετο δικαιωμά του) κι ένα άλλο σύστημα, ήθελε να δώσει τη χαρά της συμμετοχής σε Μουντιάλ και σε έναν άλλο συμπαίκτη σου. Έναν συμπατριώτη σου. Δεν ήταν η Ρεάλ, η Γιουβέντους ή η Μάντσεστερ. Ήταν η εθνική Πορτογαλίας να πάρει η ευχή.

Άδοξο τέλος για έναν κακό χαρακτήρα αλλά ξεχωριστό ποδοσφαιριστή. Που όσα εκατομμύρια ευρώ κι αν βγάλει τα επόμενα 2-3 χρόνια μέχρι να βγει στη σύνταξη δεν θα σβήσουν το ατιμωτικό τέλος από τα γήπεδα. Δυστυχώς τον κατατρόπωσαν οι δαιμονές του...

Τουλάχιστον ας μη διαλύσει και την ευτυχία στην οικογενειά του. Ειλικρινά του το εύχομαι.