Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Πέμπτη - 02 Μαΐου 2024
Δεν υποτιμώ την αντίθετη άποψη, αλλά θεωρώ τουλάχιστον υπερβολικό για να μην πω άτοπο και κάπου κουραστικό την όποια απόπειρα στιγματισμού του Λιονέλ Μέσι στην κορυφαία στιγμή μίας τεράστιας καριέρας, λόγω της... κελεμπίας των Καταριανών.
Σε τελική ανάλυση και ασχέτως των όσων έχουν συμβεί και καταγραφεί στο περιθώριο της διοργάνωσης του Μουντιάλ από το Κατάρ, πραγματικών ή και υπερβολικών, δεν έγινε και κάποιο έγκλημα. Μπορεί να ήταν άχαρο και σίγουρα ασυνήθιστο, αλλά η πρόθεσή τους δεν ήταν η εμπορική διαφήμιση της χώρας τους ή η ανάδειξη κάποιου χορηγού, αλλά η απόδοση ύψιστης τιμής με το bisht, που είναι ένα σύμβολο της αραβικής κουλτούρας από τα χρόνια του Ιησού ακόμα...
Το τι θα έκανε ο ένας και το τι ο άλλος στη θέση του Μέσι αποτελεί για εμένα μνημείο υποκρισίας. Εκτός αν ανακαλύψαμε την πλήρη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου στο Μουντιάλ του Κατάρ και στο bisht του Μέσι, που αμαύρωσε τον μέχρι τον χθεσινό τελικό ποδοσφαιρικό μας ρομαντισμό. Προς Θεού...
Δεν ξέρω καν αν ο Μέσι έπρεπε ή όχι να αντιδράσει. Είμαι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή στο απώγειο της δόξας του με την κατάκτηση του τελευταίου απωθημένου μιας καριέρας γεμάτη από κατακτήσεις τροπαίων, δύσκολα ίσως να καταλάβαινε ακόμα κι αν του φορούσαν... βατραχοπέδιλα! Το μόνο που έβλεπε μπροστά του ήταν το ιερό δισκοπότηρο μίας τεράστιας διαδρομής...
Αλλωστε ο Μέσι δεν έκανε ποτέ πολιτική. Ποδοσφαιριστής ήθελε να είναι μόνο και το κατάφερε και με το παραπάνω! Την απόλαυσε, την γεύτηκε αλλά και την εκτόξευσε την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή. Δεν διαφήμισε τον εαυτό του ούτε ως επαναστάτη, ούτε ως πολιτικό, ούτε ως ρεφορμιστή... Ως ποδοσφαιριστή τον ζήσαμε, ως ποδοσφαιριστή τον απολαύσαμε, τον χειροκροτήσαμε ή τον αποδοκιμάσαμε!
Ο Μέσι είναι ένας από τους διαχρονικά μεγάλους που είτε αποτελεί κάποιος φανατικό θαυμαστή του ή όχι είναι γεγονός ότι πέτυχε δύο σημαντικά πράγματα, που δεν πέτυχαν άλλοι εξίσου μεγάλοι ή για κάποιους ακόμα μεγαλύτεροι από αυτόν:
Το πρώτο ήταν η διάρκεια παραμονής του σε τόσο υψηλό επίπεδο που στα δικά μου μάτια είναι εξωφρενικά έως και εξοντωτικά μεγάλη.
Το δεύτερο η απίστευτα ελεγχόμενη διαχείριση της δόξας, του μεγαλείου και της λατρείας στο πρόσωπό του που έκανε πολλούς άλλους μεγάλους να ξεφύγουν και να λοξοδρομήσουν χωρίς αυτό να μειώνει βεβαίως την ποδοσφαιρική τους αξία. Ο Μέσι, όμως, έδειχνε από την πρώτη έως και τη χθεσινή (πιο) μεγάλη του στιγμή ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος. Και αυτό ίσως είναι ακόμα πιο δύσκολο απ' όσα πέτυχε εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Η αυτοσυγκράτηση και η αυτοπειθαρχία του τον έφεραν σε αυτό το σημείο της απόλυτης καταξίωσης. Οχι μόνο το πηγαίο ταλέντο του. Ο Μέσι δεν θα έκανε ποτέ τη στιγμή της δόξας του τη χειρονομία του Εμιλιάνο Μαρτίνες, δεν θα κορόιδευε τον ηττημένο αντίπαλο, δεν θα έλεγε ποτέ στα αποδυτήρια του θριάμβου του... «ενός λεπτού σιγή για τον Εμπαπέ που είναι νεκρός»...
Δεν υπήρξε μεγάλος σε μεμονωμένες στιγμές. Υπήρξε μεγάλος σε όλη του τη διαδρομή. Και τα χρόνια είναι πολλά... Μπορεί να έκανε και αυτός τα λάθη του, αλίμονο, αλλά δεν μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει σε ποδοσφαιρική νοημοσύνη και ανθρώπινη ποιότητα.
Ο Μέσι είχε ήδη κατακτήσει την ποδοσφαιρική καταξίωση. Δεν περιμέναμε την κατάκτηση του Μουντιάλ. Για τον κάθε φίλαθλο, για τον κάθε άνθρωπο του ποδοσφαίρου μπορεί να υπάρχει και ένας διαφορετικός αγαπημένος ποδοσφαιριστής. Τα είδωλα δεν επιβάλλονται, κατακτούν από μόνα τους την ψυχή μας.
Είναι όπως οι ομάδες. Αυτή που υποστηρίζουμε είναι στη δική μας καρδιά η κορυφαία του κόσμου. Αλλιώς όλοι θα υποστηρίζαμε την ίδια, την κατά καιρούς κορυφαία... Η θα περιμέναμε τον νικητή κάθε Μουντιάλ για να αποφασίσουμε ποιον θα υποστηρίξουμε...
Σε επίπεδο αντικειμενικής προσέγγισης, όσο μπορεί κάτι τέτοιο να υπάρξει στο ποδόσφαιρο, ο συνδυασμός ταλέντου, επιτευγμάτων και διάρκειας απόδοσης και σταθερότητας του Λιονέλ Μέσι δημιουργούν ένα άτυπο συγκριτικό μέγεθος, που είναι δεδομένο ότι τον εγκαθιστούν στην κορυφή!
Χωρίς να... προσβάλλεται ή να μειώνεται ο ποδοσφαιριστής με τον οποίο ο καθένας ξεχωριστά μπορεί να ταυτίστηκε σε κάποια άλλη ή στην ίδια εποχή. Εκείνος ο ποδοσφαιριστής ή οι ποδοσφαιριστές που μας έκαναν να αγαπήσουμε το ποδόσφαιρο, να πανηγυρίσουμε ή και να κλάψουμε μαζί τους.
Αυτή είναι και η μαγεία αλλά και η ουσία του ποδοσφαίρου!
ΠΗΓΗ fb
Ο Ανδρέας Δημάτος είναι δημοσιογράφος
