iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

15 Σεπτέμβρη - Μάρτυρος Νικήτα του Γότθου του Μεγαλομάρτυρος λέει το ημερολόγιο- και εγώ κλείνω τα 52. "...πεντηκοντούτης, ευτραφής, που ήξευρεν ολίγα γράμματα και είχεν έν ελάττωμα, το ότι «εχάνετο διά ξένας υποθέσεις»..." κατά πως λέει και ο Παπαδιαμάντης
Αρμενίζω αμέριμνος πάντα γιομάτος περιέργεια στην θάλασσα της μέσης ηλικίας.
Ρίχνοντας μια ματιά στον μισό αιώνα που αφήνω πίσω μου σκέφτομαι πως δεν πήγαν και άσχημα τα πράγματα. Ισα-ίσα!
Μάλλον τυχερός άνθρωπος υπήρξα. Τυχερός και χορτάτος.
Αγάπησα με πάθος και αγαπήθηκα πολύ. Γεύτηκα, είδα, ονειρεύτηκα.
Γέλασα με την ψυχή μου αλλά και έκλαψα. Ενθουσιάστηκα, απογοητεύτηκα, διάβασα-πολύ!- άκουσα, σεργιάνισα στις τέσσερεις γωνίες του κόσμου. Γνώρισα τους πιο παράταιρους ανθρώπους και έκανα φίλους παντού. Παρηγόρησα και παρηγορήθηκα,
Βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα ξανά και ξανά, είδα τον μεγάλο Θεριστή να περνάει από δίπλα αλλά και συνάμα το θαύμα της ζωής να ξεπροβάλλει και να ανθίζει μέσα σε χαλάσματα.
Δούλεψα σκληρά, βοήθησα όπου μπορούσα, όσο μπορούσα, προσπάθησα να είμαι χρήσιμος. Ναι, κυρίως αυτό. Να είμαι χρήσιμος!
Γκρεμοτσακίστηκα, έσπασα τα μούτρα μου αλλά ξανασηκώθηκα, τινάζοντας από πάνω μου σαν την σκόνη του κουρνιαχτού μικρότητες και κακίες. Έμαθα να συγχωρώ και να μην εκδικγιέμαι.
Αξιώθηκα με δυό λόγια να ΖΗΣΩ! Για τρεις ζωές και βάλε.
Α ναι, είναι και κάποια πράγματα που δεν μάλλον δεν έκανα ποτέ. Δεν πρόδωσα, δεν πουλήθηκα, δεν αδίκησα. Και ούτε πρόκειται. Αν για ένα πράγμα είμαι περήφανος είναι που μπορώ να κοιτάζω τον καθρέφτη χωρίς να ντρέπομαι.
Και από δώ και κάτω? Ποιος ξέρει. Και ποιός μπορεί να πει. "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει"
Γεροί μόνο να' μαστε και όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Αλλά και να μην τα βρούμε δεν πειραζει.
Μακάρι μόνο τα χρόνια μου απομένουν -πολλά, λίγα ποιός μπορεί να ξέρει- να είναι το ίδιο γεμάτα με αληθινή ζωή. Και ανθρωπιά.
Και μπόλικες ιστορίες. Που θα πάνε να συναντήσουν κάπου εκεί στο υποσύνειδητό και όλες τις άλλες αυτών των πενήντα δύο Σεπτεμβρίων μου που τύχη αγαθή αξιώθηκα να ακούω ανθρώπους να μου ανοίγουν την καρδιά τους.
Ποιός ξέρει, ίσως κάπου, κάποτε μπορεί και να καταφέρω να διηγηθώ κάποιες από αυτές...