iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ένα μεγάλο μέρος αυτών είναι ενεργό, ωστόσο τα περισσότερα παρουσιάζουν μεγάλη περιοδικότητα, ακόμη και εκατοντάδων ετών, στην πρόκληση σεισμών.

Το ευτυχές για την Ελλάδα είναι ότι προκαλούνται από τις λιγότερες ζημιές παγκοσμίως μετά την έκκληση της σεισμικής της ενέργειας, ενώ το ίδιο συμβαίνει και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των θανάτων, ο οποίος είναι από τους χαμηλότερους σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό συμβαίνει, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι σεισμοί στον ελλαδικό χώρο δεν έχουν μεγάλη σεισμική επιτάχυνση, δηλαδή χαρακτηρίζονται από τους επιστήμονες ως πιο μαλακοί, ενώ η χώρα μας διαθέτει κι έναν από τους καλύτερους αντισεισμικούς κανονισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο, σε ό,τι αφορά την κατασκευή των κτιρίων.

Aυτό επισήμανε στο ethnos.gr ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας των Σεισμών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Σπύρος Παυλίδης, ο οποίος για πολλά χρόνια μελέτησε και κατέγραψε όλα τα ρήγματα του ελλαδικού χώρου.

Προχωρά μάλιστα σε μία καταγραφή στο ethnos.gr των σημαντικότερων και ενεργότερων ρηγμάτων σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Στο Αιγαίο Πέλαγος βρίσκεται το ρήγμα που έδωσε τον ισχυρότερο σεισμό τον 20ο αιώνα στην Ευρώπη και κατά συνέπεια θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα στην Ελλάδα. Πρόκειται για το υποθαλάσσιο ρήγμα Αμοργού – Σαντορίνης, το οποίο προκάλεσε σεισμό 7,5 Ρίχτερ τον Ιούλιο του 1956.

Ωστόσο, τα πιο ενεργά και κατά συνέπεια με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα είναι τα ρήγματα του Ιονίου Πελάγους και κυρίως αυτά μεταξύ Λευκάδας, Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου. Αυτά προκαλούν πολύ συχνά μικρούς σεισμούς αλλά και μεγάλους σεισμούς με περιοδικότητα λίγων δεκάδων χρόνων, κάποιοι από τους οποίους μπορεί να αγγίξουν ακόμα και τα 7 Ρίχτερ.

Πολύ μεγάλα ρήγματα, τα οποία δίνουν και πολύ μεγάλους υποθαλάσσιους σεισμούς, βρίσκονται νότια της Κρήτης αλλά και στο τμήμα μεταξύ της Κρήτης και της Ρόδου. Ωστόσο, το ευτύχημα είναι ότι σημειώνονται σε τάφρους με πολύ μεγάλο βάθος, μέχρι και 4.500 μέτρων, αλλά απέχουν και πολύ από κατοικημένες περιοχές.

Κάποια από τα σημαντικότερα ρήγματα του ελλαδικού χώρου βρίσκονται στο Βόρειο Αιγαίο. Πρόκειται για τη λεγόμενη ως Τάφρο του Βορείου Αιγαίου, η οποία αποτελεί και συνέχεια του ιδιαίτερα σεισμογενούς ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας. Η Τάφρος του Βορείου Αιγαίου είναι υποθαλάσσια και εκτείνεται νότια της Χαλκιδικής, βόρεια των Βορείων Σποράδων, νότια της Σαμοθράκης και βόρεια της Ίμβρου και της Λήμνου. Έχει δυναμική ισχυρών σεισμών μεγέθους μέχρι 6,5-7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ωστόσο, επειδή και αυτή βρίσκεται μακριά από κατοικημένες περιοχές, οι ισχυροί σεισμοί της δεν προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Όπως λέει ο κ. Παυλίδης, εξαίρεση αποτελεί ο σεισμός του 1905, ο οποίος έγινε στη μύτη της χερσονήσου του Άθω.

Περιοχή με πολύ μεγάλη σεισμικότητα είναι η ευρύτερη του Κορινθιακού κόλπου, τόσο στο υποθαλάσσιο τμήμα της όσο και στη Βόρεια Πελοπόννησο. Μάλιστα, ο κ. Παυλίδης χαρακτηρίζει τον Κορινθιακό ως ένα «εντυπωσιακό φυσικό εργαστήρι», ο οποίος δίνει μεγάλους σεισμούς μεταξύ 6,5 και 6,7 Ρίχτερ.

Επίσης, μεγάλους σεισμούς μεταξύ 6-6,7 της κλίμακας Ρίχτερ δίνουν το ρήγμα της Λέσβου καθώς και τα ρήγματα στις περιοχές της Χίου και της Σάμου.

Στην ηπειρωτική Ελλάδα από τα μεγαλύτερα ρήγματα αλλά με μεγάλη περιοδικότητα στην εμφάνιση σεισμών θεωρούνται αυτά της Κεντρικής Μακεδονίας και πιο συγκεκριμένα τα ρήγματα της Δοϊράνης, της Κερκίνης, της Μυγδονίας, της Ιερισσού και της Θεσσαλονίκης. Άμεση σχέση με αυτά έχει και το ρήγμα του Βαλάντοβου στη γειτονική Βόρεια Μακεδονία. 

Μεγάλο ρήγμα στη Βόρεια Ελλάδα θεωρείται αυτό μεταξύ Ξάνθης και Κομοτηνής, το οποίο δίνει ισχυρούς σεισμούς, αλλά με πολύ μεγάλη περίοδο επανάληψης. «Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει να καταγραφεί μεγάλος σεισμός στην περιοχή από τον 18ο αιώνα», λέει ο κ. Παυλίδης         

Τέλος, ιστορικό σεισμό τον 20ο αιώνα έχει και η Θεσσαλία και κυρίως το νότιο τμήμα της, με κυριότερο σεισμό αυτόν των Σοφάδων του 1954, ο οποίος ήταν έντασης 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. 

ΠΗΓΗ ethnos.gr