Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Ο Πέτρος Λινάρδος, υπήρξε μία από τις εμβληματικότερες μορφές της αθλητικής δημοσιογραφίας και παρά την ηλικία του, αρθρογραφούσε στο ΒΗΜΑ έως την τελευταία στιγμή.
Η επαγγελματική ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία άρχισε το 1950 στις αθλητικές εφημερίδες «Αθλητική Ηχώ» και «Αθλητισμός» καθώς και στα έντυπα: «Το Βήμα», «Τα Νέα», «Ο Ταχυδρόμος», «Οικονομικός Ταχυδρόμος», «Ομάδα», «Εποχές», «Βήμα της Κυριακής». Εκτός από τον αθλητισμό, ασχολήθηκε δημοσιογραφικά με πολλά θέματα, όπως: φιλοτελισμός, ναυτιλία, κοινωνική πρόνοια, υγεία, κριτική κινηματογράφου.
Στο μεγάλο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται 20 μελέτες και δοκίμια και 10 βιβλία. Το τελευταίο του σημαντικό βιβλίο εκδόθηκε στα 93 του, το 2018 με τίτλο «Δημητρός Δάλλας: Ο πρωτομάστορας του αθλητισμού της Μικράς Ασίας και της προσφυγικής αναγέννησης του Πανιωνίου ΓΣ Σμύρνης».
Το 1998 σε μία συνέντευξη που είχε δώσει στα ΝΕΑ, ρωτήθηκε αν θα ήθελα να είναι συγγραφέας ή δημοσιογράφος.
Απάντησε «Δημοσιογράφος που συγγράφει, καθώς αγαπά την Ιστορία». Στη συνέντευξη είχε τόνισε χαρακτηριστικά ότι αγαπάει «όποιον έχει όραμα» ενώ θυμάται με νοσταλγία «τα μαθητικά χρόνια στην Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης. Ακόμη, την εφημεριδούλα «Μαθητική Πένα», έστω και αν ήταν Κατοχή».
Λίγα χρόνια αργότερα σε μία άλλη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο antennastudies.blogspot.com, στην ερώτηση γιατί δεν ασχολήθηκε με την τηλεόραση είχε απαντήσει ότι δεν το κυνήγησε ποτέ.
«Δεν είχα ποτέ την έφεση να μπω στην τηλεόραση» είχε δηλώσει ενώ με τι θα άλλαζε το επαγγελμά του είχε απαντήσει «ρεαλιστικά όχι ψυχεδελικά αρχιμουσικός γιατί είμαι σκράπας από μουσική αλλά την λατρεύω. Περισσότερο μου αρέσει η κλασσική μουσική».
Στην ίδια συνέντευξη όταν του ζητήθηκε να περιγράψει τον αθλητισμό με 3 λέξεις και ποιες θα ήταν αυτές απάντησε χαρακτηριστικά «ο αθλητισμός είναι ευλογία θεού φτάνει να μην αφαιρεθεί το «θ»»
Ο Πέτρος Λινάρδος γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1925 στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου, όπου διέμενε η προσφυγική οικογένεια της μητέρας του μετά την καταστροφή της Σμύρνης.
Αφετηρία της δημοσιογραφικής πορείας του ήταν η «Μαθητική Πένα» της Ευαγγελικής Σχολής Νέας Σμύρνης.
Από το 1950 έως σήμερα ήταν συνεργάτης στην εφημερίδα «Το Βήμα».
Πέραν του αθλητικού ρεπορτάζ ασχολήθηκε και με το ναυτιλιακό και την κοινωνική πρόνοια ενώ επί 20 έτη διετέλεσε κριτικός κινηματογράφου στα «Νέα».
Για το έργο του και την προσφορά του στον αθλητισμό τον τίμησαν πολλοί φορείς στο εξωτερικό και την Ελλάδα.
Επίσης πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ΠΣΑΤ το 1952 και ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών. Διετέλεσε πρόεδρός του (1976-1992) και αργότερα ανακηρύχτηκε επίτιμος πρόεδρος.
Το όνομά του φέρει τιμής ένεκεν η αίθουσα τύπου του Πανιωνίου. Στο μεγάλο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται 20 μελέτες και δοκίμια και 10 βιβλία. Το τελευταίο του σημαντικό βιβλίο εκδόθηκε στα 93 του, το 2018 με τίτλο «Δημητρός Δάλλας: Ο πρωτομάστορας του αθλητισμού της Μικράς Ασίας και της προσφυγικής αναγέννησης του Πανιωνίου ΓΣ Σμύρνης».
Η ανακοίνωση του ΠΣΑΤ
«Ο ελληνικός αθλητισμός είναι από σήμερα ορφανός. Λίγο νωρίτερα έφυγε από κοντά μας ο πατριάρχης της Αθλητικής Δημοσιογραφίας και διατελέσας επί 16 χρόνια πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), Πέτρος Λινάρδος, σε ηλικία 97 ετών. Όμως παρά την ηλικία του, αρθρογραφούσε στο ΒΗΜΑ έως την τελευταία στιγμή. Και πάντα με θετική σκέψη και μεγάλη αγάπη για τους αθλητές, τους επιστήμονες του αθλητισμού και τα αθλητικά σωματεία.
Έφυγε από κοντά μας ο άνθρωπος που εργάστηκε επί δεκαετίες με ήθος και αρχές στηρίζοντας όχι μόνο την αθλητική δημοσιογραφία αλλά και ολόκληρο το φάσμα του αθλητισμού. Πολυγραφότατος αρθρογράφος και συγγραφέας συνέβαλε τα μέγιστα στην άνοδο του επιπέδου στον κλάδο μας ανοίγοντας νέους ορίζοντες.
Ο Πέτρος Λινάρδος και η σύζυγός του Ζαφειρούλα (Ρούλα) που έφυγε από τη ζωή λίγο νωρίτερα είχαν δυο γιούς τον Νίκο, μέλος της εθνικής ομάδας μπάσκετ το 1987 και τον Δημήτρη, γραφίστα και τρεις εγγονές.
Το ΔΣ του ΠΣΑΤ με ανακοίνωση του εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη των Αθλητικών Συντακτών για το χαμό του πατριάρχη της Αθλητικής Δημοσιογραφίας. Ο δε πρόεδρος του ΠΣΑΤ Γιάννης Θεοδωρακόπουλος επικοινώνησε ήδη με τους δυο γιούς του αείμνηστου για να τους μεταφέρει τα ειλικρινή συλλυπητήρια του κλάδου μας. Αιωνία του η μνήμη…».